Dit is het invloedrijkste instituut van Nederland: de Sociaal-Economische Raad Hoe worden besluiten genomen in Nederland? Dit onderzoek van journalisten Kim van Keken en Dieuwertje Kuijpers biedt een inkijkje in een van de belangrijkste instituten die zich daarmee bezighouden: de Sociaal-Economische Raad (SER). De SER beleefde zijn goede jaren onder de kabinetten van Wim Kok, toen verstrekkende adviezen werden doorgevoerd: de hervorming van het zorgstelsel, de werkloosheidswet (WW) en de flexibilisering van de arbeidsmarkt. Na jaren weinig invloed te hebben gehad, leunt de politiek nu weer zwaarder op de adviezen van de SER. Volgens betrokkenen betekent dit dat de samenleving beter vertegenwoordigd is in de sociaal-economische besluitvorming. Maar daar valt ook iets tegenover te stellen. Want wie vertegenwoordigt het algemene belang in de polder waar alleen deelbelangen worden verdedigd, en wie komt op voor de belangen van groepen die niet aan tafel zitten? (Wester van Gaal, correspondent Klimaateconomie) Vrij Nederland: ‘De Opperpolderaar is terug: zo verrees de Sociaal-Economische Raad uit de as’ (Leestijd: 20 minuten)
Hoe Amazons plan voor een distributiecentrum dit Franse dorp in tweeën splijt In de Gard, een prachtig departement in het zuiden van Frankrijk, wil Amazon een distributiecentrum bouwen te midden van alle wijngaarden en glooiende groene heuvels. De bewoners zijn verdeeld: waar de een, onder wie de burgemeester, de komst van Amazon als een kans ziet om iets aan de torenhoge werkloosheid (bijna 17 procent) in de regio te doen, ziet de ander de 1.400 bestelbusjes die straks dagelijks van en naar het distributiecentrum rijden als een milieuramp. En dat nog los van wat het doet met het landschap an sich. Ook is het maar de vraag of dit het soort banen zijn – vaak laagbetaald en tijdelijk – die je wil aantrekken. (Emy Demkes, correspondent Kleding) The New York Times: ‘Are Amazon Jobs Worth 1,400 Loads of Traffic? French Region Is Split’ (Leestijd: 10 minuten)
Pianist Glenn Gould moest niets hebben van ‘klassieke’ muziek Een van de ergste dingen die een klassiek musicus kan overkomen is een grote fout tijdens een concert. De muziek zou zo dicht mogelijk bij de historische interpretatie van een componist moeten liggen, zo is veelal de gedachte. De Canadese pianist Glenn Gould (1932-1982) haatte live-uitvoeringen. Het publiek komt om de juistheid te controleren in plaats van zich mee te laten voeren, meende hij. De concertzaal wordt zo een circus en de muziek versterft. Gould besloot daarom nooit meer op te treden en van de studio zijn podium te maken. Off the Record is een betoverende registratie van een studerende Gould die weinig ophad met de romantische interpretatie van Mozart, Schubert en Bach. In plaats van grote sentimentele statements, peutert Gould de muziek als een bezetene uit elkaar tot er losse stemmen overblijven, om die vervolgens allemaal tegelijk te laten zingen. (Jacco Prantl, audioredacteur) National Film Board of Canada: ‘Glenn Gould - Off the Record’ (Kijktijd: 30 minuten)
Dit project stelt structureel racisme in de Amerikaanse media aan de kaak Dit honderd pagina’s tellende essay laat zien hoe racisme altijd onderdeel is geweest van het Amerikaanse media-DNA. En doet een poging om dat binnen vijftig jaar te veranderen, door structureel racisme in de media aan de kaak te stellen en op zoek te gaan naar mogelijkheden voor ‘reparaties’. Een leestip voor mediamakers én nieuwsconsumenten. (Maaike Goslinga, redactiechef) Media 2070: ‘An Invitation to Dream Up Media Reparations’ (Leestijd: 2 uur)
Ursula von der Leyen: ooit doelwit van Baader-Meinhof, nu ‘baas’ van Europa In de jaren zeventig bracht de huidige leider van de Europese Commissie haar adolescentie door in de Londense flat van Poolse bannelingen, levend onder een schuilnaam omdat de extreemlinkse Baader-Meinhof-Gruppe haar zou willen ontvoeren en ombrengen in Duitsland. Het klinkt gek in tijden van Brexit, maar een halve eeuw geleden werd Ursula von der Leyens liefde voor Europa geboren in het Verenigd Koninkrijk. Hier had ze de vrijheid die ze als dochter van de kleinburgerlijke deelstaatpremier van Nedersaksen nooit gekend had. Tijdens haar latere carrière zag ze het patriarchaat langzaam afbrokkelen: de conservatief-christelijke CDU kreeg Angela Merkel aan het roer, en zelf doorkruiste ze het ‘genderspectrum’ van minister van Familiezaken naar minister van Defensie. Desondanks heeft ze haar leiderschap van de Europese Commissie aan een man te danken, blijkens deze intelligente reconstructie van journalist Ben Judah. De Franse president Emmanuel Macron schoof Von der Leyen naar voren, in een onzekere poging de in het slop geraakte Frans-Duitse as in Brussel weer te consolideren. Dat is gelukt: Von der Leyen wordt veel meer gerespecteerd dan haar voorganger Jean-Claude Juncker. (Riffy Bol, algemeen redacteur) The Critic: ‘The rise of Mrs Europe’ (Leestijd: 30 minuten)