Beste,

De afgelopen tijd grossier ik in korte nieuwsbriefjes. Dat komt niet door desinteresse, of omdat er niets gebeurt dat schreeuwt om bespiegeling of beschouwing. Maar in de opmars naar de verkiezingen draaien we bij De Correspondent momenteel op volle toeren om onze leden en lezers de nodige context te bieden bij de stem die veel van hen op 15, 16 en 17 maart zullen uitbrengen. En daarbij schiet een uitgebreidere nieuwsbrief er weleens bij in.

Momenteel werk ikzelf hard aan een stuk over de diversiteit (of het gebrek daaraan) in de Tweede Kamer. Waarom is het voor sommige sociale minderheidsgroepen (vrouwen, mensen van kleur e.d.) nog altijd zo lastig om het tot Tweede Kamerlid te schoppen? Waar lopen leden van deze groepen tegenaan als ze wél tot het parlement doorstoten? En vooral: waarom is het van belang dat we het hier over hebben?

Daarna ga ik aan de slag met een verhaal over lhbti-gerelateerd emancipatiebeleid – Inmiddels staat dat stuk voor vlak na de verkiezingen op de planning. De hoofdvraag die centraal staat: waarom sneuvelen cruciale plannen op het gebied van lhbti-emancipatie keer op keer aan de formatietafel?

Voor beide verhalen kan ik de input van jullie, onze trouwe leden, goed gebruiken. Wat zijn jouw vragen ten opzichte van de representatie van minderheden in ons parlement, of de emancipatieportefeuille? Is er een perspectief dat steevast ontbreekt in de berichtgeving over deze onderwerpen, of is er iets dat ik volgens jou zeker moet lezen, luisteren of kijken? Laat dan een berichtje achter in de bijdragesectie, of stuur me een mailtje!

Tot slot werkte ik mee aan de tweede aflevering van Stemmen: de verkiezingspodcast zonder peilingen die De Correspondent maakt in samenwerking met politicologisch blog Stuk Rood Vlees. In deze aflevering hebben we het over hoe kiezers een partij kiezen die bij ze past. Het gaat over identiteitspolitiek, verzuiling, en over de verbinding tussen wie je bent en wat je stemt. De aflevering staat inmiddels online, je kan hem beluisteren.

Andere lees-, kijk- en luistertips:

  • In 2007 beleeft Britney Spears, wereldster en popicoon, voor het gretige oog van de paparazzilens een mentale inzinking. Sindsdien staat ze onder medische en financiële curatele van haar vader – een unicum, want dergelijke maatregelen zijn normaal bedoeld voor mensen die vanwege ouderdom of dementie écht niet meer voor zichzelf kunnen zorgen. De documentaire van The New York Times schetst hoe het zover heeft kunnen komen. Verschillende intimi, betrokken bij haar vroege succes, maar ook juristen en leden van de #FreeBritney-beweging, die haar curatele tot publiek debat proberen te bombarderen, komen aan het woord. De docu heeft daardoor soms iets van een complotrandje (‘Wat is de verborgen boodschap achter Britneys cryptische insta-tekstjes?’), maar verder is het vooral een krachtig en schrijnend relaas over een vrouw die werd gevierd en verguisd, en nu al jaren niks meer over haar eigen leven te vertellen heeft.
  • Een Correspondent-collega deelde afgelopen week intern het prachtige essay waarmee UvA-docent en onderzoeksjournalist Anouk Kootstra vorig jaar de Joost Zwagerman Essayprijs won. In het essay schrijft Kootstra over de verschillen tussen het milieu waarin ze opgroeide, en het milieu waarin ze zich nu begeeft. Daarmee laat ze zien dat sociaal-economische klasse niet enkel wordt bepaald door inkomen of opleidingsniveau, maar dat klasse in bijna alles wat wij doen en denken tot uiting komt: in onze smaak, in hoe en wat we eten, wat we dragen, welke muziek we mooi vinden. Het moeilijkste van sociale mobiliteit, van het ‘opklimmen’ vanuit het milieu waarin je geboren bent, is dat je je alle gedragingen van je ‘nieuwe’ omgeving eigen moet maken, voordat je er thuishoort – en je je er thuisvoelt.
  • Begin deze maand startte Reply All – ‘a podcast about the internet’ – met over het Amerikaanse kooktijdschrift turned YouTube-sensatie Bon Appétit. Met het YouTube-kanaal The BA Test Kitchen vergaarde het culi-blad in korte tijd miljoenen views en abonnees, vooral vanwege hun geliefde cast en originele keukenexperimenten (‘maak zo goed mogelijk een KitKat na’). Totdat vorig jaar verhalen over de toxische werkcultuur en racisme achter de schermen bij BA in de media verschenen. Zo werden medewerkers van kleur niet betaald voor hun cameos in de populaire online show, en bestond er onder hoofdredacteur Adam Rapoport jarenlang een werkcultuur van uitsluiten en wegkijken. Reply All dook in het verhaal, maar is inmiddels zelf óók Een cancelsoap in een cancelsoap dus. Meer 2021 dan dit wordt het niet.

En dan, tot slot:

Gisteren werd op De Correspondent de kersverse Correspondent Foundation gelanceerd. Het doel van deze onafhankelijke stichting is het vergroten van de maatschappelijke impact van onze journalistiek. Want, zo vragen leden ons geregeld onder onze stukken: wat kunnen we in hemelsnaam doen aan de maatschappelijke vraagstukken waar De Correspondent zich dagelijks over buigt?

Met de Correspondent Foundation hopen we daarmee een stap vooruit te kunnen maken. Bijvoorbeeld door onze serie Verzwegen geschiedenis om te zetten in lesmateriaal over ons koloniale verleden. Of door vaker campagnes als Het water komt op te tuigen, waarmee we in 2020 Rutger Bregmans verhaal over de enorme impact van klimaatverandering bij vijf miljoen mensen konden brengen.

Meer informatie over de stichting, haar doelen, het bestuur, en hoe je kan bijdragen, kun je lezen. Of kijk de onderstaande video voor een korte indruk.

YouTube
Bron: YouTube