/dc-useruploads-images/1a99df5434d1492a8844705fac41039d.png)
Ik heb geen kinderen. Toch ben ik vorige week bevallen.
Van een missiestuk.
Nog nooit probeerde ik zo veel gedachten, inzichten en twijfels in één stuk te krijgen. Want hoe beschrijf je een voetbalwedstrijd op een onbelijnd veld, waarvan de spelers niet weten waar het doel staat en de scheidsrechter de regels niet kent?
Die wedstrijd is de coronacrisis.
Anderhalf jaar deed ik onderzoek naar hoe de crisis zich in de begindagen achter de schermen voltrok. Ik sprak meer dan 150 hoofdrolspelers die moesten voorkomen dat de Nederlandse zorg haar deuren zou moeten sluiten door een gierend tekort aan mondkapjes en andere beschermingsmiddelen.
Dat onderzoek vond uiteindelijk het perfecte thuis, hier bij De Correspondent.
Want het beeld dat we in de media zien is een overheid die te veel, te weinig, te langzaam opereerde. Die in zee ging met opportunisten en gelukszoekers die profiteerden van deze crisis (Sywert, anyone?) en honderden miljoenen euro’s uitgaf aan mondkapjes die over een jaar hun houdbaarheid verliezen.
Maar hoe meer hoofdrolspelers ik sprak, des te meer ik ging beseffen dat deze verhalen slechts de oppervlakte lieten zien van veel dieperliggende problemen. En hoe ingewikkeld het verhaal was dat ik eigenlijk moest vertellen.
De komende weken wil ik jullie daarom graag meenemen in de jacht op mondkapjes die aan het begin van de coronacrisis ontstond.
Een verhaal dat gaat over de menselijke dilemma’s uit die tijd. Over goede bedoelingen die verkeerd uitpakten. Over keuzes die achteraf onbegrijpelijk, maar destijds volstrekt logisch leken. Over de honderden miljoenen euro’s die werden uitgegeven aan spullen die nooit de zorg zouden bereiken.
Het eerste verhaal uit deze reconstructie, dat ik samen met Michiel de Hoog schreef, verscheen afgelopen woensdag. Het verhaal van een man die per toeval de redder van de natie moest worden door op zoek te gaan naar miljoenen mondkapjes voor de zorg, maar op een wildwestmarkt belandde van oplichters en goedbedoelende handelaren die ergens nog wel een adresje voor mondkapjes kenden.
1 man, 2 weken, 3 miljoen mondkapjes: hoe één ‘simpel inkopertje uit Rotterdam’ de Nederlandse zorg moest redden
De komende maanden komen er nog veel meer verhalen over Nederland in crisistijd. Wil je die graag volgen, dan kun je je inschrijven voor mijn nieuwsbrief of een kijkje nemen op onze prachtige overzichtspagina, gebouwd door onze geweldige ontwerpers en developers.
Een fijn weekend gewenst!
Verder deze week op De Correspondent:
Vandaag, iets meer dan een maand na het woonprotest in Amsterdam, vindt het tweede protest, de ‘woonopstand’, plaats in Rotterdam. Na het eerste protest vroeg correspondent Wonen Josta van Bockxmeer zich af: wat nu? Hoe gaan we de wooncrisis oplossen? Tot ze besefte dat zoeken naar dé oplossing deel van het probleem is. Voor we praten over oplossingen, is er eerst een politiek debat nodig over wat wonen betekent – met ruimte voor ieders perspectief.
Wooncrisis oplossen? Begin met luisteren naar de slachtoffers
Meer dan een halfjaar na de verkiezingen gaan de partijen van Rutte-III niet voor een functie elders: ze gaan alsnog proberen een doorstart te maken. Wat zegt deze formatie vol tijdrekken en verwarring over de staat van onze democratie? Daarover gaat de bonusaflevering van de podcast Stemmen met correspondent Politiek Marc Chavannes en politicologen Armèn Hakhverdian en Tom van der Meer.
Wat zegt deze lange formatie over de staat van onze democratie?
Wij-zij-denken maakt van elke opvatting een groepsaangelegenheid. Daardoor wordt het steeds moeilijker om zélf na te denken. Laat staan om openlijk te twijfelen aan je eigen gelijk. Dat ondervond correspondent Nieuw Feminisme Bregje Hofstede aan den lijve toen ze per toeval onderdeel werd van een online moddergevecht. Kan je nog jezelf blijven in zo’n gepolariseerd klimaat?
Deuggleuf (v) zoekt originele kijk op woke debat na voorspelbare fittie met witte racist (m)
De rechterlijke macht liet burgers jarenlang in de kou staan, oordeelde de parlementaire commissie Kinderopvangtoeslag eerder dit jaar. Sindsdien steken rechters de hand in eigen boezem. Maar het blijft de vraag: hoeveel ruimte kunnen rechters nemen zonder de wetgever voor de voeten te lopen? Politiek Dagboek van correspondent Politiek Marc Chavannes over twee staatsmachten die naar elkaar wijzen.
Rechters grijpen de macht? In de toeslagenaffaire zeker niet
Dit verhaal heb je gratis gelezen, maar het maken van dit verhaal kost tijd en geld. Steun ons en maak meer verhalen mogelijk voorbij de waan van de dag.
Al vanaf het begin worden we gefinancierd door onze leden en zijn we volledig advertentievrij en onafhankelijk. We maken diepgravende, verbindende en optimistische verhalen die inzicht geven in hoe de wereld werkt. Zodat je niet alleen begrijpt wat er gebeurt, maar ook waarom het gebeurt.
Juist nu in tijden van toenemende onzekerheid en wantrouwen is er grote behoefte aan verhalen die voorbij de waan van de dag gaan. Verhalen die verdieping en verbinding brengen. Verhalen niet gericht op het sensationele, maar op het fundamentele. Dankzij onze leden kunnen wij verhalen blijven maken voor zoveel mogelijk mensen. Word ook lid!
