Beste,

De klimaattop in Glasgow, die een week geleden begon, is een uitgelezen kans om de problemen in de kledingindustrie op de agenda van wereldleiders te krijgen. 

Verschillende organisaties die zich bezighouden met duurzame en eerlijke productie, waaronder Fashion Revolution, Eco-Age en Centre for Sustainable Fashion, schreven dan ook een open brief aan de regeringsleiders tijdens COP26 waarin ze benadrukken dat de kledingindustrie en de negatieve impact die ze veroorzaakt op mens en milieu gezamenlijke, Ze stellen vijf dingen voor: 

  • Uiterlijk in 2050 netto nul uitstoot door de industrie.
  • Meer en betere kledingrecycling.
  • Vergroten van de verantwoordelijkheid van bedrijven ten aanzien van hun wereldwijde toeleveringsketens (bijvoorbeeld via
  • Reparatie en hergebruik van kleding integreren in het onderwijs. 
  • Bedrijfsmodellen die duurzame en eerlijke productie stimuleren (financieel) ondersteunen en aantrekkelijker maken. 

Vooral de roep om meer en strengere regelgeving Maar wat voor regels dan precies nodig zijn, en voor welk probleem die een oplossing zullen vormen en op welke manier, blijft veelal onduidelijk. Zonde, want juist een gesprek over de systemische oorzaken achter al deze misstanden (denk aan de lage lonen van kledingarbeiders, onveilige fabrieken en milieuvervuilende productie) zou ontzettend waardevol én noodzakelijk zijn om uiteindelijk tot werkbare oplossingen te komen.

tijdens deze top ging en gaat in plaats daarvan naar de vegan schoenen en kleding ontworpen door Stella McCartney, gemaakt Prins Charles en Leonardo DiCaprio Het ziet er gaaf uit, schoenen van fungi. Maar of dit, zoals gepresenteerd, de ‘future of fashion’ is, en de milieu-impact van de kledingindustrie verminderd? Ik ben er niet van onder de indruk.

Voor wie wat meer de diepte in wil duiken, is over de uitstoot van broeikasgassen door de kleding- en textielindustrie, aan de hand van de verschillende stappen in het productieproces. 

Greenwashing aangepakt

Over regulering gesproken: de Autoriteit Consument & Markt (ACM) liet eind mei weten onderzoek te doen naar Dit omdat ze aanwijzingen had dat veel informatie rondom de milieu-impact van kleding vanuit bedrijven vaag, niet onderbouwd, onjuist of misleidend is (bijvoorbeeld wanneer aan een kledingstuk een label hangt waarop staat dat het van biokatoen is, terwijl het maar voor 5 procent uit biokatoen bestaat). Na onderzoek te hebben gedaan naar tien bedrijven, begint de ACM nu een vervolgonderzoek naar de zes bedrijven waar de meest misleidende duurzaamheidsclaims werden geconstateerd. Welke bedrijven dit zijn, is niet bekendgemaakt. Al liet de Britse ACM dat in het Verenigd Koninkrijk Marks & Spencer en Zalando gevraagd zijn hun groene claims nog eens kritisch te bekijken. De ACM kan uiteindelijk boetes of dwangsommen opleggen aan deze bedrijven.

In plaats van dat een label consumenten informeert om betere, milieuvriendelijkere keuzes te maken, leidt het tot een onterecht gevoel van goed bezig zijn

Greenwashing aanpakken krijgt steeds meer prioriteit en aandacht. Eco-Age, een organisatie die kledingbedrijven helpt duurzamer te worden, publiceerde waarin het net als de ACM stelt dat het niet duidelijk is wat merken bedoelen als ze hun producten duurzaam noemen of duurzaamheid gebruiken in hun communicatie naar klanten. laten ze zien dat recycling en circulaire kleding volop gebruikt worden door kledingbedrijven als een manier om te zeggen: ‘We recyclen grondstoffen, dus maak je geen zorgen over overproductie of overconsumptie.’ Terwijl vaak niet duidelijk is wat merken precies doen met die ingeleverde kleding, veel van de gerecyclede garens niet van kleding maar van petflessen afkomstig zijn en vaak maar een minimum aandeel van de totale collectie bestaat uit ‘oude’ vezels. 

Dat steeds meer merken duurzaamheid gebruiken om hun producten aan te prijzen is niet zo vreemd. Er is steeds meer aandacht voor en de wens om duidelijkheid over de manier waarop kleding wordt geproduceerd, is groot. Niet voor niets heeft de Europese Commissie aangegeven in 2023 alle kledingstukken en schoenen van een duurzaamheidslabel te willen voorzien. Die twee dingen lijken nu op gespannen voet te staan. Zo wordt het voornemen voor een Europees kledinglabel nu al bekritiseerd door organisaties die stellen dat dit al snel neigt naar in plaats van dat zo’n label consumenten informeert om betere, milieuvriendelijkere keuzes te maken, leidt het slechts tot een onterecht gevoel van goed bezig zijn, stellen ze.

Ik snap de bezwaren, maar vraag me ook af: wanneer is het dan wel goed? En is zo’n label überhaupt wel wenselijk is? Welk probleem lost het op? Waar leidt het toe?

Wat me verder bezighoudt....

Nationale wetgeving voor een mondiale industrie, hoe wenselijk is dat? Aanleiding was een rapport van de Sociaal-Economische Raad (SER) waarin werd gepleit voor een Europese aanpak – in dit geval op het gebied van due-diligencewetgeving (gepaste ketenverantwoordelijkheid). Verschillende organisaties uitten hier kritiek op: want waarom werd de mogelijkheid tot nationale wetgeving buiten beschouwing gelaten? Om te begrijpen waar die verontwaardiging vandaan kwam, moet je in de Volkskrant lezen. Hierin wordt duidelijk dat de Nederlandse regering, nadat bleek dat toezeggingen deed om strenger op te treden via bindende regels. De SER werd gevraagd advies uit te brengen over nationale wetgeving in combinatie met regelgeving op Europees niveau. Maar het eerste deel van het rapport blijkt volledig te zijn geschrapt, waardoor Nederlandse wetgeving nu van de baan lijkt.

Wat me ook zorgen baarde: Bangladesh rapporteerde dat de prijzen voor kleding met 8 procent zijn gedaald in oktober ten opzichte van vorig jaar, terwijl de prijzen van grondstoffen, waaronder Waarschijnlijk komt dit doordat bedrijven en retailers de hoge vrachtkosten en andere hogere bedrijfskosten proberen te compenseren door lagere prijzen af te dwingen bij fabrikanten. Fabrikanten wordt geadviseerd niet mee te gaan in deze prijsdruk, maar velen van hen grijpen na de annuleringen door corona alle orders aan om iets Degenen onderaan de keten, kledingarbeiders, zullen hier het meest van merken.

Het laatste wat ik wil delen: de Het outdoor-bedrijf plaatst sinds deze zomer geen betaalde advertenties meer op het platform ‘omdat het bijdraagt aan het verspreiden van desinformatie over klimaatverandering en de democratie’. De CEO gaf aan dat het hun inkomsten negatief beïnvloedt, maar dat dit ze uitdaagt om op andere, slimme manieren hun community te doen laten groeien. Ze roepen andere bedrijven op hetzelfde te doen, maar hun account helemaal verwijderen.... dat durven ze niet aan. Beetje jammer wel.

Fijne week gewenst,

Emy

Abonneer je op mijn nieuwsbrief Om de week stuur ik een mailtje waarin ik je op de hoogte houd van mijn journalistieke zoektocht. Wil je mijn verhalen in je inbox ontvangen en een kijkje krijgen achter schermen? Meld je hier aan.