Leestip: Nina Polaks ‘Buitenleven’ is een intelligente droom over liefde en zinvol leven

Op een dag had ik Buitenleven, de nieuwe roman van collega Nina Polak, uit en moest ik alleen verder. Waarom kroop haar boek me onder de huid? Dat probeer ik uit te leggen om te voorkomen dat ook maar één van haar vaste en toekomstige lezers dit prachtboek ongewild zou missen. 

Buitenleven is een slim in elkaar gezet spannend verhaal. Maar het boek is zoveel meer. Op allerlei lagen. Het is onnadrukkelijk mooi geschreven, bijna onschuldig. Maar alles is geladen. Nina’s taal is speels, fris en soms even barok met een knipoog. Grinniken mag. Zelfkritiek een betrouwbaar kompas.

Net als in haar vorige boeken (We zullen niet te pletter slaan (2014) en Gebrek is een groot woord (2018)) denkt Polak na over wat schrijven is, maar deze keer doet zij dat implicieter, en sleept de lezer binnen een paar bladzijden mee in het avontuur van twee geliefden die de grote stad verlaten om te ontsnappen aan alle drukte en opgefokte verwachtingen. Een door corona voor velen hernieuwde ambitie.

De zoektocht naar zuiverheid op het onbedorven land is zo oud als de boekdrukkunst, maar wordt door hoofdpersonen Rivka en Esse als nieuw beleefd en tegelijk beschouwd. Zij storten zich in het sociale leven van het Noorderland, vooral een aanduiding van mentale geografie, waar zij al snel in de invloedssfeer komen van een dominante zielenherderin.

Deze Eva Alta, bekend van tv en zelfhulpboeken, vangt kwetsbare vrouwen in haar modern getoonzette spinnenweb. Veel traumataal en afhankelijkheidsrituelen. Nina beschrijft deze gevoelens en gevoeligheden met lichte ironie, zonder kapot te maken. Rivka, de meest beschouwende van de twee, ziet meestal ook de andere kant. Nuances zijn haar leefgebied. 

De depressieve gevoelens van de meer provinciaal geaarde Esse worden door Rivka meegevoeld, zo dichtbij als haar inlevingsvermogen toelaat. Haar stadse instincten beletten haar voluit te geloven in de heilzame werking van rust en ruimte, vuurkorven en handoplegging.  

Ik zal de plot niet verklappen. De hulpdiensten van de moderne samenleving hebben het er druk mee. Nina schiep echte mensen, vol liefde en twijfel. Om een eindje met hen mee te leven. En afscheid te nemen met een lichte toets.