Ik heb geen last van schreeuwerige advertenties op websites. Ik gebruik een zogenoemde en ja daar voel ik me weleens schuldig over. Door een ad blocker te gebruiken, ontzeg ik de website inkomsten, hoe die mijn bezoek opleveren. Het is al lastig genoeg om online geld te verdienen. Ik gun ze het geld daarom van harte, maar voor de meeste websites kun je niet op een andere manier betalen.

Misschien komt daar nu verandering in. Vorige week lanceerde Google een nieuw initiatief: Voor één tot drie dollar per maand kun je op een aantal sites advertenties verwijderen. De Contributor bevindt zich nog in een experimentele fase. Nog maar duizend internetters zijn tot het programma toegelaten en het aantal sites dat meewerkt, is op Toch is het een interessant initiatief, een dat ik van harte toejuich, maar niet om de reden die Google voor ogen heeft.

Google mengt zich in een flitsveiling

Google beheert op honderdduizenden sites advertentieruimte. Via een complex systeem van kunnen verschillende advertentiebedrijven tegen elkaar opbieden om die ruimte te vullen en jou een relevante banner tonen. Met Contributor mengt Google zich in die veiling en betaalt het bedrijf de marktprijs om die advertentieruimte leeg te houden. Als je budget op is, of als Google denkt dat de prijs te hoog is, krijg je gewoon weer advertenties te zien.

Websites die aan Contributor meewerken, krijgen dus altijd de beste prijs. En dat is ook het doel. Contributor is een poging om de websites die je iedere dag bezoekt, of die je belangrijk vindt, te belonen. Het is, aldus een woordvoerder, een nieuwe manier om het web te financieren.

Dat is hard nodig. Advertentiebanners zijn een zegen en een vloek voor het web. Ze zijn een zegen omdat ze geld opleveren en zo nieuws, filmpjes en andere content financieren. Betalen voor content blijft vooralsnog een marginaal verschijnsel.

Surveillance is het verdienmodel op internet

Wie gratis content wil, zal dus naar advertenties moeten kijken.

Maar dat gratis is schijn. En daarin schuilt de vloek van online advertenties. Ze slurpen namelijk data. Met iedere banner worden cookies meegeleverd die de internetter volgen. Adverteerders kunnen het surfgedrag van individuen in kaart brengen en zo hele gerichte advertenties aanbieden die de kans op klikken en kopen vergroten.

Zo gebeurt het dat als je op Zalando een paar schoenen hebt bekeken maar die niet hebt gekocht, een advertentie voor die schoenen je nog dagen achtervolgt op andere sites. Als je Zalando bezoekt, volgen namelijk tientallen adverteerders En we hebben geen flauw idee wat die adverteerders met jouw gegevens doen.

Surveillance is het dominante verdienmodel op internet geworden.

En dit toont de beperking van Google Contributor. Google lijkt vooral uit te gaan van de esthetische bezwaren van advertenties. Natuurlijk, advertenties zijn vaak spuuglelijk. Maar dat is voor mij niet de reden om een ad blocker te gebruiken. Ik wil gewoon niet door jan en alleman gevolgd worden, zeker niet zolang die adverteerders en analytics-bedrijven niet aan mij duidelijk kunnen maken wat ze precies met mijn data doen.

Het gebruik van de Contributor betekent evenmin dat je voortaan onbespied kan surfen. Google blijft je gewoon volgen.

Word bewust van het tracken

Toch juich ik de lancering van Google Contributor toe. Mijn hoop is dat het internetters ervan bewust raakt dat al die filmpjes, artikelen, diensten en foto’s toch echt door iemand gefinancierd moeten worden; dat gratis op internet wel degelijk een prijs heeft, die we nog niet kennen. Ik hoop ook dat zal blijken dat die advertenties spotgoedkoop zijn en dat je met die één tot drie dollar per maand een heel eind

De ingeloste belofte na 16 jaar Google: nul resultaten Vandaag bestaat Google zestien jaar. Een revolutionair bedrijf met een revolutionair businessmodel dat ons leven heeft verrijkt en de wereld heeft veranderd. Het succesverhaal van Google is al vaak verteld. Maar er is ook een andere geschiedenis. De geschiedenis van de verbroken beloften. Lees het stuk hier terug Vind mij leuk en ik zal zeggen wie je bent Achteloos klikken we erop, miljoenen keren per dag: de vind-ik-leuk-knop van Facebook. De knop onthult zo tot in detail jouw gedrag, wensen, gedachten en positie op de sociale ladder. Hoe leuk is de like eigenlijk nog? Lees het stuk hier terug Retweet me en ik zal zeggen wie we zijn Twitter lijkt vooral een vergaarbak van geklets en geklaag. Maar die 140 tekens die we honderden miljoenen keren per dag de wereld insturen, leveren inmiddels bijzondere nieuwe inzichten op. Of de Olympische Spelen digitaal verbroederen bijvoorbeeld. Of: welke muziek door gaat breken. Welkom in de wondere wereld van de netwerktheorie. Lees het stuk hier terug