Vorige week sprak ik in de Britse stad Derby met Ryan (21). Hij heeft de derde ronde van het Het gesprek vond plaats in het huis van zijn moeder, waar hij verblijft als hij niet in Oxford studeert. In de woonkamer stonden twee konijnenhokken, aan de klink van een deur hing een grote witte bh.

Ryan kan in een razend tempo pi-getallen opzeggen en heeft naar eigen zeggen nog nooit de liefde bedreven. Hij masturbeert wel. ‘For medical reasons.’ Wie masturbeert – ik wist het niet – heeft minder kans op prostaatkanker.

De volgende dag reed ik van Derby naar de sombere havenstad Hull, waar ik transgender Melissa (54) ontmoette. Melissa was ook kandidaat, maar is er na ronde twee uitgefilterd. Woedend was ze erover.

In een lunchroom bestelde ze een broodje ham en liet mij de tatoeage van het Mars One-logo op haar arm zien. Ze vertelde over haar leven. Haar ouders die haar niet meer willen zien, de kinderen uit haar tweede huwelijk die uit schaamte hun naam hebben veranderd.

Waar dit boek over gaat

Dat waren ongeveer de omstandigheden toen ik Het boek van wonderlijke nieuwe dingen van Michel Faber las. Na ontmoetingen met mensen als Ryan en Melissa bezorgt het lezen van een boek mij doorgaans een gevoel van rust en overzichtelijkheid. In dit geval was dat niet zo.

Het boek gaat over iets wat erg lijkt op wat de mensen van het Mars One-project van plan zijn: de kolonisatie van een planeet. In Het boek van wonderlijke nieuwe dingen wordt de planeet, Oasis genaamd, bewoond door mensen van de geheimzinnige organisatie USIC.

Op de planeet vangt een angstaanjagend proces van vervreemding aan, waarbij de relatie met zijn op aarde achtergebleven vrouw langzaam afsterft

Hoofdpersoon Peter Leigh - een verslaafde die zich bekeerde, afkickte, trouwde (met Beatrice) en priester werd - wordt als missionaris naar Oasis gestuurd. Daar vangt een angstaanjagend proces van vervreemding aan, waarbij de relatie met zijn op aarde achtergebleven vrouw langzaam afsterft.

Op Oasis komt buitenaards leven voor. Het betreft een flinke groep merkwaardige wezens met darmvormige gezwellen op de plaats van het gezicht. Ze wonen in een nederzetting, ver van de USIC-basis verwijderd.

Peter wil hen bekeren, maar velen van hen zijn al bekeerd. Door Tartaglione, Peters voorganger; een figuur die doordraaide en elders op de planeet in een vervallen barak woont. Met de zeer devote kudde bouwt Peter een kerk, waar hij in een hangmat slaapt en al snel dezelfde mentale aftakeling als Tartaglione ondergaat.

Hier zal alles beter worden

Als hij deze Tartaglione op een dag bij toeval aantreft, legt die hem uit dat USIC niet op Oasis is om er delfstoffen te winnen, maar om de mensheid voort te laten bestaan. De aarde is aan het vergaan; op Oasis zal alles beter worden. Hetzelfde argument gebruiken veel voorstanders van de kolonisatie van Mars.

‘Er is een uitweg,’ roept Tartaglione cynisch uit. ‘Kom naar het prachtige Oasis. Geen misdaad, geen geesteszieken […]. We kunnen geen mafkezen, klaplopers of saboteurs gebruiken. Alleen brave, goed aangepaste types hoeven zich te melden.’

Ik dacht aan Melissa, die ronde drie niet haalde. Over wetenschappelijk onderlegde verschijningen als Ryan, die er – mocht er iets van het Mars One-plan terechtkomen – de kiem gaan leggen voor een nieuwe beschaving.

Het is de vraag of zij bestand zullen zijn tegen wat Faber ‘de Kloof’ noemt. Tartaglione tegen Peter: ‘Natuurlijk mis je je vrouw. Je mist goddomme alles. Je kunt een boek volschrijven met alles wat je mist. Je mist madeliefjes, je mist bananen, je mist bergen, libellen, treinen, rozen en… en junkmail godverdomme, je mist de roest op brandkranen, de hondenpoep op de stoep, de zonsondergangen, je strontvervelende oom met zijn ordinaire smaak in overhemden en zijn gele tanden.’

Michel Faber - Het boek van wonderlijke nieuwe dingen Meer lezen? Op de site van de uitgeverij vind je meer informatie

Lees hier mijn eerdere verhalen over Mars One:

Op zoek naar buitenaards leven, op de Amsterdamse Zuidas Van sterrenkundige Lucas Ellerbroek (1984) verscheen onlangs het boek Planetenjagers. Op zoek naar buitenaards leven. Met hem bouw ik op de Amsterdamse Zuidas op schaal een sterrenstelsel na. Wat vindt hij van de Nederlandse organisatie Mars One, die in 2025 mensen naar Mars wil sturen? Lees hier meer over het boek Hollands Next Marsbewoner Eerder interviewde ik kandidaat-Marsbewoner Martijn Kroezen over zijn droom om op Mars een nieuwe beschaving te stichten. ‘Ik stel mij voor dat ik daar een nieuwe keuken ga ontwikkelen. Zeker als er specerijen meegaan. Die wegen bijna niks.’ Lees hier het eerdere portret van Martijn Kroezen Slim City: voor het voortbestaan van de mensheid Ook bezocht ik een heuse Marsconferentie, waar geïnteresseerden en experts in discussie gingen over de reis naar Mars. De onderwerpen van gesprek: het mogelijke mineralentekort op Mars, de sterkste raket ooit gebouwd én de instandhouding van de mensheid als zodanig. Lees hier de reportage van de Mars-conferentie