De eerste maand in het bestaan van De Correspondent zit er inmiddels op. Een mooie maand, waarin we veel trouwe bezoekers, actieve bijdragers én nieuwe leden mochten verwelkomen. Voor wie het interesseert: uitgever Ernst-Jan Pfauth maakte er een van.  

Ondanks het vele trouwe bezoek, zal vast niet iedereen alles gelezen hebben. Logisch, niet alles interesseert iedere lezer even veel, en álles lezen zou ook een dagtaak zijn. Maar misschien heb je de afgelopen maand ook onbedoeld een paar parels gemist. Daarom hieronder een lijst met onze tien favorieten van oktober. In willekeurige volgorde overigens, want het betreffen niet per se de  meest gelezen stukken.

Het vergeten ideaal: meer vrije tijd Sommige stukken raken een snaar: Rutger Bregmans doorwrochte pleidooi om onze welvaart niet in meer geld, maar in meer vrije tijd om te zetten is daar één van. Eeuwenlang was het een ideaal van politici en economen, maar sinds de jaren 80 kwam de klad erin: sindsdien zijn we alleen maar meer gaan werken. Dat is ook waar onze politiek, onze economie, ons leven nu vooral om draait: werk, werk, werk. Maar inmiddels zijn we rijk genoeg om het een tandje rustiger aan te doen, constateert Bregman. Een stuk om de tijd voor te nemen, al was het maar om de boodschap ervan tenminste voor even in de praktijk te brengen. De oplossing voor bijna alles: minder werken (3.570 woorden) De politiek achter het woord ‘crisis’ Crisis: je hoort het woord zo vaak dat het bijna een cliché geworden is. Alles verkeert tegenwoordig in een crisis: de economie, het milieu, de politiek, de moraal. Maar wat betekent het woord eigenlijk precies? Lynn Berger dook in de geschiedenis van de term en ontwaarde een belangrijk paradox: kun je wel vijf jaar lang spreken van iets dat oorspronkelijk een ‘kortstondig, climax-achtig moment’ was? Nee, maar dat het toch gebeurt, verraadt de politieke macht die van het woord ‘crisis’ uitgaat. Een aanrader voor iedereen die hét begrip van deze tijd wil doorgronden. De paradox van de permanente crisis (1.850 woorden) Onontkoombare keizersnedes in Brazilië De eerste bijdrage van onze eigen documentairemaker Jos de Putter was gelijk een pittige binnenkomer: onze videocorrespondent Elizabeth Salgado filmde de demonstraties in de Braziliaanse stad Rio de Janeiro en koppelde deze op een prachtig verfilmde wijze aan haar eigen levensverhaal. We zie hoe de hoogzwangere Elizabeth, zoals veel vrouwen in Brazilië, min of meer gedwongen wordt een keizersnede te ondergaan. Want dat is nu eenmaal goedkoper dan een natuurlijke bevalling. Geen wonder dat zoveel Brazilianen boos zijn over hoe het gaat in hun land. ‘Wat we nodig hebben, is meer medemenselijkheid’, besluit Elizabeth in dit indringende portret. Het land van carnaval en gedwongen keizersnedes (13 minuten) Mag een massamoordenaar studeren? Commotie in Noorwegen: Anders Breivik, de man die in 2011 77 mensen (voornamelijk kinderen) op brute wijze van het leven beroofde, wil gaan studeren. Femke Halsema vertelt in deze mooie column hoe ze geraakt werd door de brief van de Noorse rector magnificus die Breivik wil toelaten op zijn universiteit. ‘De rector laat met de toelating van Breivik zien dat de beschaafde samenleving, ondanks alles, functioneert. En dat ontroert’, schrijft Halsema. Een boodschap om in het achterhoofd te houden in tijden dat grote tragedies niet van de lucht zijn en de rechtstaat door wraakzucht onder druk komt te staan. Breivik gaat studeren (550 woorden) Door wie word je online gevolgd? Voor leden van een online platform is dit stuk een must read: Maurits Martijn en Dimitri Tokmetzis brachten samen met stagiair Lucien Hordijk de verborgen economie op internet in kaart. Achter de meest bezochte websites van Nederland blijken talloze ‘trackers’ schuil te gaan die enorme hoeveelheden data over ons - nietsvermoedende surfers - verzamelen. Data waarvan niet duidelijk is wat ermee gebeurt of aan wie het verkocht wordt. Bekijk vooral ook het filmpje waarin Maurits en Dimitri laten zien hoe ze de trackers hebben ontdekt. Big Business is watching you (2.000 woorden) Geen eigen huis, geen plek onder de zon Nederland telt maar liefst 3.000 dakloze kinderen. Kinderen wiens ouders vaak in de schulden zijn beland en zodoende op straat kwamen te staan. Hoe is het om op te groeien in een daklozenopvang? Hoe is het om niet alleen geen eigen kamer, maar zelfs geen eigen huis te hebben? En hoe is het voor de ouders om je kind in die omstandigheden te zien opgroeien? Over die vragen schreef Vera Mulder dit indringende portret. Geen vrolijk verhaal, maar niettemin een aanrader. Met papa en mama in de daklozenopvang (4.000 woorden) Hoe het onderwijssysteem middelmatigheid produceert Ons onderwijssysteem produceert middelmatigheid, schrijft Johannes Visser. En hij kan het weten: hij is naast correspondent Onderwijs ook leraar Nederlands op een middelbare school. In dit artikel komen de theorie en praktijk mooi samen: niet alleen laat Johannes zien hoe, ondanks de beste bedoelingen, het onderwijs door achterhaalde systemen soms net een leerlingenfabriek is geworden, hij doet ook goed onderbouwde suggesties hoe het beter kan. Het toverwoord daarbij luidt: flow. Lees na dit stuk vooral ook de bijdrage van een van zijn leerlingen in zijn tuin. Waarom de schoolbel moet worden afgeschaft (1.900 woorden) Martelen als moreel lichtpuntje in GTA V Het is de grootste en best verkochte game op aarde: Grand Theft Auto V. Nina Polak dompelde zich onder in een wereld waarin auto’s stelen, mensen in elkaar slaan en banken beroven de norm is. De game is - terecht - overal bejubeld als een hoogwaardige satire op de consumentistische samenleving van nu, maar tegelijkertijd vraagt Nina zich af: wat is die kritiek nog waard als een game zelf massa-entertainment is geworden? Ook voor niet-gamers zeker de moeite waard om te lezen. In GTA V is martelen het morele lichtpuntje (1.150 woorden) Achter de schermen bij de lobby in Brussel Wat mogen bedrijven doen met onze persoonsgegevens? Wie is er verantwoordelijk voor als er met die data fouten worden gemaakt? Dit soort fundamentele vragen staan centraal in de besluitvorming over de nieuwe privacywetgeving van het Europese parlement. Tomas Vanheste reconstrueerde samen met Maurits Martijn in dit grote onderzoeksartikel hoe de machtige lobby van grote bedrijven gaten proberen te schieten in de nieuwe wet. Voor wie wil begrijpen hoe het er in Brussel aan toe gaat, is dit stuk onmisbaar. Hoe een machtige lobby onze privacy onder druk zet (3.800 woorden) Het vluchtelingenkamp als permanente noodoplossing Een eye-opener vonden veel leden het: in dit prachtige stuk laat Maite Vermeulen zien hoe vluchtelingenkampen tot permanente noodoplossingen zijn uitgegroeid. Zo’n kamp herbergt namelijk gemiddeld bijna twintig jaar lang vluchtelingen: hele generaties groeien er op. Zo ontwikkelen de kampen zich als ware steden met een informele kampeconomie. Tip: lees na dit stuk ook de reportage uit een Syrisch vluchtelingenkamp van gastschrijver Rinke Verkerk. Generaties lang in een vluchtelingenkamp (5.400 woorden)