Memo

Van: Larry Page

Aan: Al onze medewerkers

Beste collega’s/vrienden/inspirators,

First things first: alle zen-skippyballen komen na de verbouwing gewoon weer terug in het brainstormatrium, no worries. Ik hoorde bij het evaluatiesquashen dat sommigen van jullie daaraan twijfelden, dus ik stel jullie graag gerust. Maar daar mail ik niet over.

Ik mail jullie vandaag om verslag te doen van een grote corporate rebranding die we de komende tijd gefaseerd gaan doorvoeren. Chique woorden, maar ik bedoel gewoon: we gaan wat dingetjes anders doen. Chill. Geen paniek.

Het ding is dit: onze slogan is altijd Don’t be evil geweest, maar dat is tegenwoordig steeds moeilijker vol te houden. We lokken mensen naar onze gratis diensten en gebruiken ze vervolgens als proefkonijnen in ons superlab. We beloven ze onafhankelijke zoekresultaten en sturen ze door naar de sites van onze sponsors. We analyseren iedere seconde dat onze gebruikers op het internet zitten en gebruiken al die gegevens om ze onbewust meer stofzuigerzakken of zoutvaatjes te laten kopen.

Terwijl: hoeveel zoutvaatjes heb je nou helemaal nodig?

Vroeger associeerde men ‘Google’ met de toekomst, met hoop en de belofte van technologie en vliegende auto’s en pratende koelkasten en robots die je teennagels knippen. Nu zijn we een geüpdatete variant van 1984.

Toen ik mijn dochter vroeg wat Google voor haar betekende, zei ze: ‘Waarom ben je er nooit, papa?’

Case in point.

Er moet iets veranderen. Een fundamentele corporate identity shift. Ons team heeft uitgezocht of het mogelijk is om het bedrijf ethischer te leiden, om te stoppen met het opslaan van gebruikersgegevens en het negeren van internationale privacyschending, om niet langer afhankelijk te zijn van advertenties en om gebruikersgegevens niet langer met allerhande derden te delen. Kortom: ons team heeft uitgezocht of we ons kunnen houden aan wat we al vijftien jaar beloven.

Wat blijkt: het businessmodel van Google kan alleen bestaan als we wél evil zijn. Onhandig, maar waar. De bezoekers van de website betalen niet, dus zijn ze niet onze klanten. Ze zijn meer... ons product. In de woorden van een collega: ‘Als we nu stoppen met evil zijn, gaat ons bedrijf binnen een jaar keihard Ilse.’

Dus, nieuw plan: we blijven evil, maar initiëren een charmeoffensief.

We dachten aan gratis cupcakes voor iedereen - wel met trackers erin uiteraard, zodat we weten wie hoeveel cupcakes eet - en we willen graag al onze gebruikers een album van U2 cadeau doen. En natuurlijk een video met een kat.

Maar het belangrijkste: we willen van naam veranderen. Google is een synoniem voor privacyschending geworden. En ik weet wat jullie denken. Jullie denken: ‘Maar gaat die nieuwe naam op den duur niet ook een synoniem voor privacyschending worden, zo lang je niets structureel verandert?’

Ja. Maar dan kiezen we gewoon weer een nieuwe naam.

Wij dachten aan iets onschuldigs. Iets wat je associeert met je jeugd. Iets zoals ‘blokkendoos’ of ‘teddybeer.’ Iemand ideeën?

P.S.

Het liefst hebben we voor de naam iets wat iedereen nodig heeft om überhaupt te kunnen functioneren. Zoals ‘water’ of ‘woorden.’ Dat is een goeie. Woorden. Letters? Nou, zoiets.

De ingeloste beloften na 16 jaar Google: nul resultaten Vandaag bestaat Google zestien jaar. Een revolutionair bedrijf met een revolutionair businessmodel dat ons leven heeft verrijkt en de wereld heeft veranderd. Het succesverhaal van Google is al vaak verteld. Maar er is ook een andere geschiedenis. De geschiedenis van de verbroken beloften. Lees het verhaal van Maurits Martijn hier

Correctie (13-08-2015): In dit artikel werd gesuggereerd dat Google onze data doorverkoopt. Dat is niet bewezen en is aangepast in het stuk.