Dit is de familie Nyangulu. Tien jaar geleden hadden Rice en Jenet een bankstel, het enige in het dorp.

2005:

Rice (33) en Jenit (32) Nyangulu met hun zonen in 2005.

Nu zit de familie weer op een rieten mat.

2015:

Rice (43) en Jenit (42) Nyangulu met hun zonen Vickson (14, in schooluniform), Robert (13) en Callings (10, op schoot) in 2015. Foto’s: Jan Banning

Het geld gebruikten ze voor hun jongste zoon Callings. Die had een gaatje in het tussenschot van zijn hartkamers. Daarom was hij altijd kortademig en moe. Daarom bleef hij achter in de groei.

Hoe vaak reisden ze naar het Central Hospital in de hoofdstad Lilongwe? Op kosten van een Amerikaanse sponsor werd hij twee jaar geleden in de Verenigde Staten geopereerd. Sindsdien rent hij net als zijn leeftijdsgenoten. Alleen minder snel.

Dit is de eerste van vier miniportretten in woord en beeld van bewoners van het gehucht Dickisoni in het Afrikaanse Malawi, het armste land ter wereld.

Lees hier onze eerdere verhalen uit Dickisoni:

Zo ontsnap je aan armoede in het armste land ter wereld Armoede vóór 2030 de wereld uit. Dat is het grootse doel dat de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties zich eind deze maand stelt. Ik keerde samen met fotograaf Jan Banning terug naar een dorp in Malawi waar we tien jaar geleden leerden wat alledaagse armoede betekent. Is het einde van de armoede daar al in zicht? Lees hier de reportage over Dickisoni terug Dickson geeft antwoord op vijf vragen van leden van De Correspondent Dat we een bakstenen huis, genoeg kleren én genoeg dekens hebben. Dat we met Kerstmis en Pasen een kip of een geit kunnen slachten voor een stukje vlees bij onze maïsbrij. Dat is welvaart. Het antwoord op een van de vijf vragen die ik namens jullie aan de dorpelingen van het Malawiaanse dorp Dickson stelde. Lees hier mijn eerste update terug, naar aanleiding van vragen die jullie hebben gesteld