/dc-useruploads-images/dbf0e507ee0b42eeb786875dc1ebbf0b.png)
Even houd ik mijn adem in als ik het jongetje zie zitten. Hij beweegt nauwelijks, alleen zijn ogen volgen ons wanneer we het lemen huis binnengaan.
Het grootste deel van zijn hoofd en armen is bedekt met dikke zwarte korsten, op sommige plekken paars uitgeslagen door een ontsmettingsmiddel.
Aan de korsten blijven witte pluisjes hangen van de doek die hij over de wonden heen schikt. Waar de korst heeft losgelaten, komt nieuwe huid tevoorschijn. Tientallen vliegen krioelen langs de verse randjes op zoek naar iets eetbaars.
De zevenjarige Adam is een van de eerste slachtoffers die we ontmoeten tijdens onze reis naar het hart van de Soedanese regio Darfur.
Het begin van de burgeroorlog
In 2003 begon daar een bloedige burgeroorlog toen rebellen van het Fur-, Zaghawa- en Masalitvolk de wapens opnamen tegen de regering. Een regering die alle rijkdom, verkregen door met name olie, voor zichzelf en haar Arabische supporters hield.
Verschrikkelijke getuigenissen van mensenrechtenschendingen zorgen ervoor dat de president van Soedan wordt gezocht door het Internationaal Strafhof
Op de opstand reageerde de regering met bruut geweld. Ze bombardeerde dorpen en steden en schakelde de Janjaweed in, een Arabische militie.
Verschrikkelijke getuigenissen van mensenrechtenschendingen zorgen ervoor dat de president van Soedan, Omar al-Bashir, wordt gezocht door het Internationaal Strafhof voor onder andere volkerenmoord en misdaden tegen de menselijkheid.
Ondertussen weert het regime sinds jaren met succes journalisten uit de regio en laat het hulporganisaties niet of nauwelijks toe in de rampgebieden.
Doordat er nauwelijks journalisten komen, komt er zelden nieuws uit Darfur. Het conflict ging ondertussen door, al viel de gewapende oppositie steeds verder uit elkaar.
De strijd nu
Op dit moment hebben de rebellen alleen nog een deel van het berggebied Jebel Marra in handen. Soedanese troepen en milities hebben het gebied omsingeld. In de bergen leven meer dan honderdduizend burgers, vaak schuilend in grotten tegen de bombardementen.
Driehonderdduizend doden zijn er volgens de Verenigde Naties sinds 2003 gevallen. 2,5 miljoen mensen hebben hun huis moeten achterlaten. Statistieken die echter al jaren niet meer bijgehouden worden.
Naar dit berggebied wilden fotografe Adriane Ohanesian en ik toe. Om te laten zien dat deze mensen worden verjaagd en uitgemoord door hun eigen regering.
De bom naast Adams huis
En zo kwam Adam aan zijn verwondingen. Brandwonden veroorzaakt door een bom die de Soedanese overheid vorig jaar op zijn dorp dropte. Drie andere bommen raakten vee en landbouwgrond, die van levensbelang is voor het kleine dorp Burgu, waar de inwoners verder niets hebben. En, voor zover te achterhalen, geen rebellen gestationeerd zijn.
Even daarvoor was Adam nog in het huis op de heuvel aan het spelen. De altijd levendige en vrolijke jongen werd plotseling door het rieten dak naar buiten geblazen. Een bom vlak bij zijn huis raakte de grond en braakte honderden stukken metaal uit.
De jongen was nog genoeg bij zijn positieven om zijn shirt uit te trekken waaruit de vlammen sloegen die gretig zijn gladde huid oplikten
De omgeving en Adam zelf vatten vlam. De jongen was nog genoeg bij zijn positieven om zijn shirt uit te trekken waaruit de vlammen sloegen die gretig zijn gladde huid oplikten.
Dat vertelt zijn moeder Fatima Musa. Adam heeft slechts de kracht om de plaats van het dak aan te wijzen waar het metaal zich naar binnen boorde. Wel beginnen de wonden beetje bij beetje te genezen. Zijn halfverkoolde shirt ligt nog bij de ingang van het huis. Zijn moeder hoopt dat de wonden snel helemaal genezen en Adam het vrolijke jongetje van vroeger wordt.
Een van de vele slachtoffers
Adam is helaas een van de vele slachtoffers die we spreken in de weken in Darfur. De reis naar en in het berggebied is een combinatie van gevaar, angst en wachten.
Gevaar, als we de grens naar Darfur over worden gesmokkeld. Angst, als we door de Soedanese linies heen scheuren in een pick-up, uitgeput van dagenlang lopen, berg op, berg af. En wachten, dagenlang wachten onder een boom in een kale hete vallei, ver weg van alles, totdat de volgende etappe vrij van vijandelijke troepen is.
Maar dit alles valt in het niet en maakt plaats voor woede en verdriet wanneer dappere vrouwen die meerdere keren zijn verkracht ons in vertrouwen hun verhaal vertellen. Moeders die moesten toekijken hoe mannen zich aan hun dochter vergrepen. Vaders die hun kinderen kwijtraakten, families die hun huis verloren na bombardementen door hun eigen regering.
Ook de laatste maanden bombarderen en plunderen de Soedanese regering en diens milities er weer lustig op los. Sinds januari zijn meer dan 130 duizend mensen op de vlucht geslagen. Hoeveel doden en gewonden er zijn weet niemand. Wat er van Adam en zijn moeder is geworden, is ons ook niet bekend. Door een slecht telefoonnetwerk is contact onderhouden vrijwel onmogelijk.
En terwijl de Soedanese regering onverminderd doorgaat met haar misdadige praktijken, sluit de EU een overeenkomst met deze regering om migratie naar Europa en extremisme tegen te gaan. Daarover gaat mijn volgende stuk.
Meer verhalen over (Zuid-)Soedan:
Is er in Zuid-Soedan een nieuw Srebrenica in de maak?
In Zuid-Soedan is een burgeroorlog uitgebroken. De etnische groepen Dinka en Nuer bevechten elkaar, met 10.000 doden tot gevolg. Nu zitten 23.000 Nuer-mannen verscholen op een VN-basis vlak bij de hoofdstad Juba. Ik was in het kamp en schreef dit verslag.
In Zuid-Soedan is vrijheid, vrede en democratie vooralsnog ijdele hoop
In 2011 kwam aan 22 jaar oorlog een einde toen de bevolking van Zuid-Soedan unaniem voor onafhankelijkheid koos. Maar het land balanceert bijna vier jaar later alweer aan de rand van de afgrond. Samen met fotograaf Andreas Stahl bezocht ik het land, op zoek naar een antwoord op de vraag: is er nog hoop voor dit jonge land?
Dit verhaal heb je gratis gelezen, maar het maken van dit verhaal kost tijd en geld. Steun ons en maak meer verhalen mogelijk voorbij de waan van de dag.
Al vanaf het begin worden we gefinancierd door onze leden en zijn we volledig advertentievrij en onafhankelijk. We maken diepgravende, verbindende en optimistische verhalen die inzicht geven in hoe de wereld werkt. Zodat je niet alleen begrijpt wat er gebeurt, maar ook waarom het gebeurt.
Juist nu in tijden van toenemende onzekerheid en wantrouwen is er grote behoefte aan verhalen die voorbij de waan van de dag gaan. Verhalen die verdieping en verbinding brengen. Verhalen niet gericht op het sensationele, maar op het fundamentele. Dankzij onze leden kunnen wij verhalen blijven maken voor zoveel mogelijk mensen. Word ook lid!
