Hoe verbeeld je de wereld van dementerende ouderen? Deze week nam ik een kijkje op de set van theatermaker Esmeralda Detmers. Ze richtte zes diffuse ruimten in, die doen denken aan de wereld van Alice in Wonderland.
Als je uit de donkere kast stapt, wordt er jazzmuziek gespeeld, via de open haard kom je in een enorm grasveld met een gigantische theetafel waarop wordt gedanst, in de slaapkamer zit een vrouw die, als ze in de spiegel kijkt, zichzelf als een jong meisje ziet.
De ruimten gaan schuil achter een hal van een ogenschijnlijk normaal woonzorgcentrum en verbeelden het schemergebied tussen realiteit en verwarring.
Detmers haalde haar inspiratie uit een-op-eenontmoetingen tussen demente ouderen uit het Amsterdamse De Keyser en het Flevohuis met jongeren ‘met een deukje’ - die hetzij chronisch depressief, hetzij laagbegaafd zijn. De jongeren spelen mee in het interactieve toneelstuk. Na afloop wordt nagepraat over dementie.
Het toneelstuk "Wie ben ik?" gaat dit weekend in première.
Correctie 20-04-2016:
Ik schreef eerder dat het om het Sarphatihuis ging, dat is een oude naam, en moet De Keyser en Flevohuis zijn.
/dc-useruploads-images/befee90a7cf0448fa3492ec44ef1ff16.png)