Spring naar inhoud

Gender is géén spectrum en cisgenders bestaan niet

Gedurfde uitspraken van politiek filosoof Rebecca Reilly-Cooper, die genoeg heeft van de expansiedrift van de genderhokjes. Deze week verscheen haar essay Gender is not a spectrum in het digitale magazine Aeon.

‘We hebben nu mensen die naar zichzelf verwijzen als ‘genderqueer’ of ‘non-binair’ of ‘pangender’ of ‘polygender’ of ‘agender’ of ‘demiboy’ of ...,’ en zo gaat ze nog wel even door.

Om de wildgroei aan genders verder te illustreren, haalt Reilly-Cooper de website Nonbinary.org aan, waar je gender ook kan zijn:

‘(Voornaam)gender: ‘Een gender die het best beschreven kan worden met iemands naam, geschikt voor hen die niet weten hoe zich te identificeren, maar zeker weten dat ze geen cis zijn’.’

Los van haar uitgesproken mening laat het essay ook zien hoe we langs elkaar heen kunnen praten terwijl we dénken het over hetzelfde - gender - te hebben.

Volgens Reilly-Cooper zijn er momenteel twee visies.

1. Groep één ziet gender als een sociaal construct. Mensen worden van jongs af aan in een van de twee hokjes gestopt, de roze (vrouw) of de blauwe (man), en leren zich te gedragen naar de regels van dat hokje. Het probleem voor groep één is dat het blauwe hokje beter wordt gewaardeerd dan het roze.

2. Groep twee is het hier niet mee eens. Gender is niet iets wat ons van buitenaf wordt opgegelegd; het is juist iets innerlijks. Ook zijn er veel meer genders dan man of vrouw. Zoals genderqueer, non-binair, pangender, et cetera. Gender, kortom, is niet binair, het is een spectrum. Het probleem voor groep twee is dat we met z’n allen doen alsóf het binair is en de cisgenders - mensen die in het ‘juiste’ lichaam zitten - daardoor bevoorrecht zijn.

(Reilly-Cooper zit overigens in groep één.)

Reilly-Cooper vindt het idee van een spectrum maar onzin. Want een spectrum - net als de genderidentiteit non-binair overigens - heeft wél twee extremen nodig. Man óf vrouw. Maar wie is er nu honderd procent man of honderd procent vrouw? Niemand, volgens haar.

Ze vindt eigenlijk dat groep twee een beetje zeurt, want niet cisgenders, maar juist non-binaire genders zijn in de praktijk al de norm.

Haar conclusie: we moeten niet méér genderhokjes bouwen, maar ze juist allemaal omverhalen. Binair of non-binair, Reilly-Cooper ziet gender niet als een vast en essentieel onderdeel van onze persoon. Integendeel, gender is een hiërarchisch systeem dat mensen in hokjes duwt en vervolgens het masculiene superieur maakt aan het feminiene. Want de ene behoort dominant en sterk te zijn, de ander passief en zwak. En dáár moeten we vanaf, volgens haar.

Hóe ze dat wil doen, daar zegt ze dan weer niets over. Maar groep twee zal het er waarschijnlijk niet mee eens zijn.

Lees het essay van Rebecca Reilly-Cooper hier. Lees hier wat ik schreef over gender. Lees hier de mening van transvrouw Carine de Graaf, die het niet met mij eens was. Bekijk hier een lijst met genders op Nonbinarygender.org.
Journalist, gespecialiseerd in gender