Ruim een jaar geleden besloot het Amerikaanse Hooggerechtshof om het homohuwelijk in alle staten te erkennen. #Lovewins, twitterde Obama. Ik was op die dag in New York, bij de Stonewall Inn, de gaybar waar in 1969 rellen uitbraken die het begin waren van de homobeweging. Op straat hadden zich honderden feestvierders verzameld, velen met een partner van hetzelfde geslacht aan de hand. Er werd de hele nacht gedanst.

‘No longer may this liberty be denied,’ zei opperrechter Anthony M. Kennedy op de ochtend van het besluit. ‘No union is more profound than marriage, for it embodies the highest ideals of love, fidelity, devotion, sacrifice and

Dat deze uitspraak behalve veel vreugde en opluchting ook gemengde gevoelens teweegbracht bij degenen die erdoor beïnvloed werden, blijkt uit een mooi, persoonlijk essay van de Russisch-Amerikaanse journaliste Masha Gessen. In haar leven trouwde zij maar liefst drie keer – waarvan twee met een vrouw – maar ze bleef altijd wantrouwig ten aanzien van het instituut.

Er zijn voor haar meer belangrijke banden om rekening mee te houden, die het huwelijk niet reflecteert

Haar verhaal roept dan ook voorzichtig de vraag op of het huwelijk wel de beste weg is naar homo-emancipatie. ‘It’s a terrible, formulaic contract,’ schrijft Gessen. ‘It enforces unrealistic expectations and obligations. It obliterates lived

Die realiteit bestaat bij Gessen, met haar drie kinderen van verschillende partners, uit meer dan één centrale relatie tussen twee mensen. Er zijn voor haar meer belangrijke banden om rekening mee te houden, die het huwelijk niet reflecteert. De auteur maakt duidelijk hoe haar drie verschillende huwelijken haar als queer-vrouw dus nooit echt pasten en zelfs beknelden.

Lees hier het artikel ‘First Comes Marriage, Then Comes Ambivalence’ Het essay van Mascha Gessen, ‘First Comes Marriage, Then Comes Ambivalence’ verscheen in 2015 in de Amerikaanse Vogue. Lees het hier

Zo’n vijftig jaar na het uitbreken van de seksuele revolutie is het tijd om de balans op te maken. Hoe gaat het eigenlijk met lesbiennes, homo’s, bi’s, transgenders, queers, mensen met een intersekseconditie en aseksuelen in Nederland? Hoe moet een nieuwe homoagenda eruitzien? Die vragen beantwoorden we tijdens deze Roze Maand.

Meer uit de Roze Maand?

Waarom De Correspondent in juli roze kleurt Deze week 47 jaar geleden vonden de Stonewall Riots plaats: de New Yorkse politie viel een homobar binnen en het publiek kwam daarop in verzet. Het wordt alom gezien als het begin van de homobeweging. Hoe staat het daarmee, bijna vijftig jaar later? Met een speciale themaredactie gaan we op zoek. Lees de start van de serie hier terug Seksualiteit is niet wat je bent, maar wat je doet In veel Afrikaanse landen komen homoseksuele relaties al eeuwenlang voor. Via de trans-Atlantische slavernij werden sommige gewoonten meegevoerd naar de Caraïben. De Surinaamse mati-cultuur laat zien dat vrouwen het met vrouwen kunnen doen, zonder het stempel ‘lesbisch’ te krijgen. Lees het verhaal van Clarice Gargard hier terug Waarom lesbiennes zoveel onzichtbaarder zijn dan homoseksuelen Er zijn evenveel mannelijke als vrouwelijke homoseksuelen in Nederland. Maar op de Gay Pride, op tv, in de emancipatiegeschiedenis, overal zijn homo’s zichtbaarder dan lesbo’s. Hoe komt dat? Lees het verhaal van Maaike Meijer hier terug Van bankhanglesbo tot skolioseksueel: 99 roze begrippen verklaard Even de weg kwijt tijdens de Gay Pride? Dit lexicon biedt uitkomst. Met bijna 100 Nederlandse termen, van Androgyn tot Queer, dé gids op onbekend terrein. Lees hier het ABC