Met Pokémon vang je ook een glimp van kunst die je anders niet zag

Het is lang geleden dat er zo’n grote hype voorbijkwam: Pokémon GO. Het spel maakt gebruik van augmented reality, wat erop neerkomt dat de echte wereld onderdeel wordt van het spel. Met je smartphone in de hand moet je de straat op om Pokémon te vangen.

Dat levert veel bizarre situaties op: zo stuitte een vrouw op een (helaas niet virtueel) lijk tijdens het spelen, ving een man een Pokémon aan het bed van zijn bevallende vrouw en kon iemand anders het niet laten tijdens de begrafenis van zijn oma een exemplaar te vangen dat op de grafkist stond.

Spelers zijn eenvoudig te spotten: groepjes jongeren die over straat zigzaggen, de blik nét iets intenser vastgeplakt aan het smartphonescherm dan normaal. Het spel kan tot behoorlijk asociaal gedrag leiden en heeft al verschillende ongelukken opgeleverd.

Zelf ben ik absoluut geen gamer, maar naar zo’n surrealistische ervaring was ik heel benieuwd. En door mee te spelen ontdekte ik: je komt op plekken waar je normaal gesproken nauwelijks aandacht aan besteedt. Het spel stuurt je naar locaties in de openbare ruimte waar iets bijzonders te zien is: een park, een monument of een andere bezienswaardigheid.

Zo kwam ik er via Pokémon achter dat er in de straat bij mij om de hoek een bijzondere gevelsteen zit. En wie de makers zijn van de kunstwerken waar het Amsterdamse Oosterpark vol mee staat.

Op plekken met veel bezienswaardigheden houden zich veel Pokémon op: reden om met een andere gamer naar het Museumplein te gaan. En jawel: precies op de plek van de Nachtwacht bevindt zich een PokéGym (een plek waar je je Pokémon kunt trainen).

De drommen toeristen die zich aan de Nachtwacht vergapen, weten niet dat ze figureren in een parallelle wereld waar battles tussen Pokémon worden uitgevochten. En vlak voor Rembrandts befaamde portretten van Marten en Oopjen verliezen we een paar keer op rij.

We gaan verder, op zoek naar Ratata (een Pokémon die op een rat lijkt), waardoor we pardoes belanden in een prachtige tentoonstelling met Japanse prenten uit de jaren dertig. Ook in het Stedelijk Museum leidt de Pokémonjacht ons onbedoeld naar een uitstekende tentoonstelling, van conceptueel kunstenaar Jan Dibbets.

Goed ­– even is het grappig, maar het is natuurlijk volstrekt gestoord en asociaal om de hele dag in de eregalerij rond te hangen om Pokémon te vangen. Maar het is wel echt interessant om het spel in de openbare ruimte te spelen, en de stad zo op een nieuwe manier te ontdekken. Pokémon GO biedt een glimp van hoe de wereld eruit kan zien als de mogelijkheden van augmented reality goed benut gaan worden. De vele waarschuwingen zijn trouwens wel terecht: doe je best om geen overlast te veroorzaken.

Lees hier hoe het Holocaust Museum in Washington D.C. worstelt met ongepast Pokémongedrag.