Dit museum moet je alleen al vanwege het gebouw bezoeken

In 2010 opende MAXXI, Romes nieuwe museum voor hedendaagse kunst. Het gebouw, ontworpen door de onlangs overleden sterarchitect is spectaculair. Golvende lijnen en scherpe hoeken wisselen elkaar af, de verdiepingen lopen vloeiend in elkaar over, de hoge hal wordt doorkruist door luchtbruggen en bijna overal valt daglicht van boven naar binnen.

In een tentoonstellingszaal op de bovenste verdieping biedt een glazen strook in de vloer een duizelingwekkend uitzicht op de diepte onder je. Toch – en dat is knap – overschreeuwt het gebouw de kunst niet.

Musea voor hedendaagse kunst hebben nog weleens een inwisselbaar karakter. Zo niet het MAXXI: dat weet zich te onderscheiden door de collectieopstelling waarin beeldende kunst wordt gecombineerd met architectuur. Ook leuk: er is veel plek voor Italiaanse kunstenaars. Zoals - mijn favoriet - het overzicht van Superstudio, een radicale groep Italiaanse architecten uit de jaren zestig die eigenlijk meer kunst maakte dan gebouwen.

Meer weten? Superstudio 50 is tot en met 4 september te zien. Lees hier meer over de tentoonstelling

In dit museum hangen de vleeshaken nog aan het plafond

Romes andere grote museum voor hedendaagse kunst is Het is wat minder spectaculair dan het MAXXI, maar ook hier kun je verrassende kunst ontdekken. Ik zag er een tentoonstelling over het fenomeen tijd: kunstenaars die conceptuele dingen doen met klokken, kalenders en filosofie. Klinkt wat droog, maar was verrassend leuk.

De tentoonstelling van levensgrote poppen en felgekleurde muren was behoorlijk saai

MACRO heeft ook een vestiging in Testaccio, een wijk ten zuiden van het centrum. Een klassiek verhaal: een museum voor hedendaagse kunst trekt in een verlaten negentiende-eeuws slachthuis en binnen de kortste tijd is de hele buurt hip.

De tentoonstelling die ik zag bestond uit levensgrote poppen van clowns en felgekleurde muren (van Ugo Rondinone) en was behoorlijk saai. Gelukkig maken het gebouw en de buurt een bezoek de moeite waard.

Meer weten? De tentoonstelling giorni d’oro + notti d’argento van Ugo Rondinone loopt nog tot 11 september. Lees hier meer over de tentoonstelling

In deze galerie leerde ik anders naar bloemstukken kijken

Gagosian, een van de meest prestigieuze galeries ter wereld, heeft een van haar zeventien filialen in Rome gevestigd. Je vindt haar gigantische ovaalvormige tentoonstellingsruimte vlak bij de Spaanse Trappen.

Ik zag er Paperwork and the Will of Capital, een sterke tentoonstelling waarvoor kunstenaar Taryn Simon onderzoek deed naar de bloemstukken die op tafel liggen tijdens het tekenen van belangrijke verdragen. Achter de bloemen die worden geflankeerd door de machtigste mannen ter wereld wanneer ze hun handtekening zetten onder een oliedeal of een handelsverdrag over kernwapens, blijken interessante schuil te gaan.

Ik was extra blij om deze tentoonstelling te zien omdat Ann Demeester, directeur van het Frans Hals Museum en De Hallen Haarlem, het werk besprak in haar minicollege tijdens de Natuureditie van

Meer weten? Paperwork and the Will of Capital is inmiddels afgelopen, maar Gagosians tentoonstellingen zijn bijna altijd de moeite waard. Hier vind je het programma

Fout maar imponerend: fascismewijk EUR

Ter ere van de Wereldtentoonstelling van 1942 liet aanleggen: een megalomane nieuwe, nooit helemaal afgekomen wijk in het zuiden van de stad. Neoclassicistische marmeren façades torenen metershoog boven je uit, de straten bieden imposante zichtlijnen met aan het einde veel te grote monumenten.

Wat het nog surrealistischer maakt, is dat er behalve de kassajuffrouw geen levende ziel te bekennen is

Erg gezellig is het er niet, maar als je van architectuur en rare musea houdt, moet je er toch heen. Want achter de bizar hoge zuilengalerijen gaan namelijk staatsmusea schuil waar de tijd stil lijkt te staan: een etnografisch museum, een museum over de middeleeuwen, een museum voor traditionele Italiaanse volkscultuur. Wat het nog surrealistischer maakt, is dat er behalve de kassajuffrouw geen levende ziel te bekennen is.

Het meest iconische gebouw van EUR is het Palazzo della Civiltà Italiana. Het is prachtig, maar zette me wel aan het denken: is architectuur die zo’n fout gedachtegoed verheerlijkt, niet per definitie slecht? Modehuis Fendi lijkt er in ieder geval geen moeite mee te hebben. Dat heeft er zijn hoofdkantoor gevestigd en organiseert er zo nu en dan tentoonstellingen. Opvallend detail is de uitspraak van Mussolini op de gevel: ‘Een volk van dichters, van kunstenaars, van helden, van heiligen, van denkers, van wetenschappers, van navigators, van migranten.’

Meer weten? Meer informatie over het Fendi’s hoofdkantoor... ...vind je op deze website

Dit straatkunstwerk concurreert moeiteloos met Romes klassieke schatten

Ten slotte: de concurrentie is nogal zwaar, maar het indrukwekkendste kunstwerk dat ik in Rome zag, is denk ik Triumphs and Laments van

De succesvolle Zuid-Afrikaanse kunstenaar maakte een vijfhonderd meter lange voor de oever van de Tiber – midden in de stad, maar weg van de mensenmassa’s.

Tussen de Ponte Sisto en de Ponte Mazzini is de muur langs de rivier versierd met een stoet figuren uit de illustere geschiedenis van Rome: van de mythologische stadsstichters Romulus en Remus tot de vermoorde filmregisseur De tekeningen zijn met een hogedrukspuit aangebracht in de aanslag op de muren en na verloop van tijd zullen ze vanzelf verdwijnen.

Meer weten? Meer informatie over het werk vind je op... ...de website van Triumphs and Laments