Hier krijg je nog wel rente op je geld (en een mini-augurk bij je haring)

Het eerste dat opviel bij de beleggersfair was dat het snelle imago van de meeste standhouders nogal detoneerde met het uiterlijk van de vaak slonzig geklede bezoekers. Sommigen met twee of drie gratis linnen tasjes om de schouder geslagen, vaak gevuld met gratis pennen en blocnotes.

Onder het systeemplafond naast de ingang van de RAI stond een ballenbak van ABN Amro. Wie een schuimrubberen tennisballetje ving, mocht gratis naar het ABN Amro-tennistoernooi in Sportpaleis Ahoy. BNP Paribas gaf in ruil voor een e-mailadres Tony Chocolonely-repen weg met het logo van de bank erop.

Bij de workshop Beleggen als Louis van Gaal trok Hans Oudshoorn een parallel met voetbal. Hij begon zijn spreekbeurt door op een scheidsrechtersfluit te blazen. ‘Zo, we zijn wakker!’ Dat Louis van Gaal zelf niet aanwezig was, vonden sommigen een moeilijk te verteren teleurstelling.

Na afloop spraken Oudshoorn en ik elkaar. ‘Zet maar op je blog dat ik een kapstok zocht om het theoretisch kader duidelijk te maken. Er is geen voetbaltrainer die een elftal met tien spitsen het veld in stuurt. Je hebt ook verdedigers nodig om te kunnen scoren. Cash-geld op het doel - op de bank dus - voor je financiële reddingen. We maken een achterhoede met relatief veilige obligaties, we maken een middenveld met ETF’s en in de spits ronden we af met opties voor rendement. Ik heb een constructie rondom PostNL gebouwd waarmee je het risico wat kunt verlagen en je rendement wat kunt verhogen. Zo gaan we het veld in.’

Op de vraag of hij er zelf rijk mee geworden was, zei hij: ‘Ik heb niet te klagen. Ik ben veertig en 40 procent van mijn vermogen zit in obligaties.’

Dan weet je dus nog niets, zei ik. ‘Ik heb een goed uitgebalanceerde portefeuille en die rendeert prima. Ik zit dit jaar op 8 procent.’

In beleggingsland bleek Oudshoorn een merk. ‘Ik geef online webinars op Binck TV. Dat zijn tutorials van de Binck-bank. En ik ben de jongen van de boekjes, hè? Beleggen voor Dummies, ken je dat? Heb je de nieuwste editie al? Ik vul ‘m ieder jaar aan. Er zijn mensen die steeds hetzelfde boek kopen. De ETF’s staan er nu ook in.’

Daarna: ‘Zeg, wanneer ga je de info online gooien? Anders schrijf ik wel een opzetje, kun je copy-pasten. Staat het er in ieder geval goed op. Linkje erbij.’

Tips van de bestsellerauteur

Voor een gratis boek, hij moest en zou het geven, moesten we mee naar het boekenhoekje waar hij stond met collega-auteurs Robert van Beek (Doe niet langer domme dingen met je geld) en Michiel van Vugt (Net iets slimmer). In tegenstelling tot Oudshoorn hadden zij hun boek in eigen beheer uitgegeven. ‘Krijg je een beter rendement.’

Ondanks de verzekering dat ik het niet ging lezen, wilde Robert van Beek dat ik zijn boek ook meenam. Hij had er zelf een sticker op geplakt: ‘International bestseller.’

‘Mensen luisteren naar experts. Heel vaak leidt dat tot foute beslissingen’

Van Michiel van Vugt kreeg ik een boekenlegger en een praatje, waarvoor hij me meenam naar het VIP-gedeelte, wat in de praktijk een ontmoetingsplaats voor standhouders bleek. De luxe-broodjes waren er elke keer snel op: ondanks de rij schroomden mensen niet er drie of vier te pakken. Ook stond er een kar waar een mevrouw haringen in brokjes sneed die ze vervolgens serveerde met één uitje en een mini-augurk.

Van Vught zei dat zijn boek bestond uit 31 tips voor het maken van goede financiële keuzes. Hij had er een jaar over gedaan die uit te werken tot 31 hoofdstukken en dronk tijdens het schrijfproces vierhonderd kopjes koffie.

‘Mensen vertonen kuddegedrag, ze rennen dezelfde kant op. Prima als je geconfronteerd wordt met een Damschreeuwer of een leeuw op de savanne, maar niet goed op de beurs. Er zijn heel veel financiële processen: mensen zijn gevoelig voor korting en mensen luisteren naar experts. Heel vaak leidt dat tot foute beslissingen.’

Nadat we onze brokjes haring op hadden, gaf hij me een hand en een tip. ‘Het is slim om nu al aan je pensioen te denken.’

Rustig rondlopen was er duidelijk niet bij.

Een vakantiehuisje van Patrick

Overal waren talkshows, waar vaak geen touw aan vast te knopen was. Op het hoofdpodium hing een interviewer met een microfoon op een bank. Hij verloor zich in het begrip duurzaam. ‘Je kunt in een duurzaam fonds niet zeggen: dat is wel en dat is niet duurzaam. Het is een rompbegrip. Ik zeg: alles is voor mij duurzaam zolang er maar rendement op zit.’ Gelach.

‘Ach,’ zei een oudere bezoeker, ‘we zijn allemaal op zoek naar een leuk plekje om de centjes te parkeren. Van de banken krijg je niets, die geven geen rente.’

Ook ik werd aangeklampt, of zeg maar gerust vastgepakt.

Eerst door Simon, die het wijs vond als ik maandelijks - ‘Of doe eens gek, gewoon in één keer de hele bups. Heb jij kinderen?’ - een vast bedrag zou investeren in bouwgrond op plekken waar nu nog geen interesse voor was.

‘Wat zie jij als je door de Randstad rijdt? Ik zie vooral veel gras.’ En waar gras lag, konden huizen staan. ‘Maar ook een fantastisch industrieterrein.’ Simon was vasthoudend, hij had cijfers paraat - ‘de hele rambam in een boekje.’

Maar hij was niets vergeleken met Patrick van het bedrijf Topparken - ‘8 procent gegarandeerd meerjarig rendement, hét alternatief voor banksparen’ - die met ‘nee’ geen genoegen nam.

‘Wat doe je voor de kost?’ ‘Schrijven.’ ‘Hahaha, serieus?

‘Ben jij weleens in een vakantiehuisje geweest?’ Toevallig was dat zo, in de zomervakantie was ik met vriendin en kind in een Center Parcs-cottage bij Chaumont-sur-Tharonne. We denken nog weleens aan het systeemplafonnetje waarop we met ons handdoekenpakket de muggen doodsloegen.

Patrick liet foto’s zien van luxe containerwoningen die schouder aan schouder op een weiland in Zeeland stonden.

‘Ik zie geen systeemplafond. Kan van jou zijn, gegarandeerd 8 procent rendement.’

Maar ik hoefde geen huisje. Echt niet. ‘Ik heb geen geld,’ zei ik. ‘Ik ben zzp’er.’

Voor Patrick geen probleem.

‘Wat doe je voor de kost?’

‘Schrijven.’

Patrick: ‘Hahaha, serieus? Hoe heet jij dan? Marcel van Roosmalen….nooit van gehoord. Zou ik wat anders gaan doen, vriend. En je vrouw? Of partner? Wat doet die?’

‘Ook schrijven.’

Patrick ging het tegen een toevallig passerende collega zeggen. Ik hoorde ze lachen.

‘Schrijven jullie thuis?,’ vroeg hij even later. ‘Of gaan jullie er ook opuit? Want in dat geval kun je natuurlijk ook een weekje in een huisje gaan zitten. Toch? Kun je er een echt schrijversnestje van maken.’

Hoewel ik geen interesse had, kreeg ik toch een kaart van Nederland mee waarop met grote rode stippen de Topparken stonden aangegeven. ‘Kun je er in ieder geval niet voorbij fietsen. Ik zou naar Residence Lichtenvoorde gaan. Dat ligt in de Achterhoek, schitterend gebied. Voor de verhuurders is het helemaal leuk als er weer iemand in hun huisje zit. Die lachen zich met 8 procent rendement een scheur in de broek.’

Alle vragen naar Oudshoorn

Bij het weggaan botsten we weer op Hans Oudshoorn, die net Peter Paul de Vries, het vroegere boegbeeld van de Vereniging van Effectenbezitters, een mislukte boks gaf. Hij had nog eens nagedacht en hij dacht niet dat ik precies wist wat EFT’s waren. Als ik, of de lezers van het hem totaal onbekende medium De Correspondent vragen hadden, dan mochten ze mailen naar hans.oudshoorn@alex.nl.

‘Allemaal?’ vroeg ik.

‘Ja, alle 25,’ zei Oudshoorn. ‘En als het er per ongeluk meer zijn: geen probleem.’

Bij het weggaan deed hij zijn armen uit elkaar.

‘Denk eraan: sprei-den! En op de defensie letten!’