/dc-useruploads-images/4487f3df8b2646f5b4e89d8f43670784.png)
Op 29 juli 2016 sprak Donald Trump op een verkiezingsbijeenkomst in Denver, Colorado.
‘Kijk, wij hebben de beste zakenmensen in de wereld en we zetten ze niet in. Wij maken gebruik van carrièrepolitici. Sommigen van deze zakenlui zijn niet aardig. Wat maakt het uit? Boeit het jou? Dacht het niet. Sommigen van deze zakenlieden zijn verdorven, afschuwelijke, ellendige mensen. Wie kan het iets schelen? Wie kan het iets schelen?’, herhaalde hij, mompelend.
Toen begon Trump te schreeuwen.
‘Sommigen van deze mensen doen ‘s nachts geen oog dicht. Ze liggen te draaien, te woelen, te zweten,’ gilde hij, als een razende gesticulerend, ‘en hun matras is doorweekt. Want ze liggen de hele nacht te denken aan de volgende dag, waarop ze weer van een of andere kansloze stumper winnen.’
Trump ging verder, zijn ogen paniekerig.
‘En helaas ken ik al deze mensen,’ lachte hij verbitterd. ‘Deze mensen zouden er een moord voor doen om ons te vertegenwoordigen tegen China, tegen Japan, tegen al dat soort landen… Deze mensen, ze zijn gek. Ze zijn woedend. Ze zijn verbijsterd over de deals die gemaakt worden. We gaan dingen doen die nog nooit gedaan zijn.’
De speech was een onthullend moment in een week die doorging voor de allerslechtste in Trumps campagne tot dan toe. De Democraten hadden net hun partijcongres afgerond, waardoor Hillary Clinton in de peilingen steeg en Trump steeds vaker zijn zelfbeheersing verloor. Trump gedroeg zich die week warrig en agressief; hij loog over een ‘geheime video’ uit Iran en, opvallend, verzocht Rusland op 27 juli om Hillary Clintons e-mails te hacken.
‘Ik zeg dit, Rusland, als jullie luisteren, ik hoop dat jullie die 30.000 verdwenen e-mails kunnen vinden,’ zei Trump op een persconferentie. ‘Ik denk dat onze pers jullie oneindig dankbaar is.’
Dat was de laatste persconferentie die Trump ooit gaf. Wat jammer is, want het zou fijn zijn om voor eens en altijd te weten wie toch ‘deze mensen’ zijn.
Wie zijn deze mensen?
Wie zijn die ‘verdorven, afschuwelijke, ellendige mensen’? Wie zijn die mensen die wakker liggen - net als Trump, die om drie uur ‘s nachts loopt te twitteren als hem iets dwarszit - omdat ze zo’n last hebben van hun geweten? Wie zijn die kansloze stumpers van wie ze winnen, en hoe weet Trump dat die zo kansloos zijn? Wie zijn ‘deze mensen’ - deze gestoorde, woedende mensen die zelfs Trump liever niet had gekend - en waarom zou hij ze de Verenigde Staten van Amerika willen laten leiden?
Dat zijn de vragen die je jezelf stelt, maanden later, als je erachter probeert te komen of Rusland geknoeid heeft met de verkiezingen en de soevereiniteit van Amerika heeft aangetast.
Wie zijn ‘deze mensen’ en waarom zou Trump ze de Verenigde Staten van Amerika willen laten leiden?
Dat zijn de vragen die je stelt omdat je weet dat de campagne van jouw aankomende president werd gerund door mensen als Paul Manafort, die banden met Vladimir Poetin heeft en die door de FBI wordt onderzocht wegens corruptie in Oekraïne. En omdat je weet dat WikiLeaks die presidentscampagne steunde en er zelf van wordt beschuldigd informatie te krijgen van de Russische hackers - diezelfde hackers om wiens hulp Trump had gevraagd.
Het zijn de vragen die je stelt als de naam van jouw aankomende president schijnbaar opduikt in een FBI-onderzoek omdat hij door de Russen klaargestoomd zou worden voor het presidentschap; als hij ervan wordt beschuldigd op een Russische afpersingstape te staan; als zijn campagne wordt ondersteund door ingehuurde Russische internettrolls; als hij al in 2014 door Russische staatsmedia als leider wordt gelauwerd, lang voordat hij zijn kandidatuur aankondigde.
Trump kreeg al die lof toegezwaaid nadat hij in een interview met Fox News verklaarde dat de VS een oogje moesten toeknijpen voor de wandaden van Rusland omdat ‘[de VS] op een zeker moment iets belangrijks gaan winnen, en zij zich daar dan niet tegen zullen verzetten.’
Ik vraag me af waar hij op doelde.
Want Trumps kabinet zit vol oorlogshitsers
Het kabinet van Trump bestaat uit een groep oligarchische oorlogshitsers. Neem minister van Buitenlandse Zaken Rex Tillerson, een topman van ExxonMobil en een trouwe bondgenoot van Poetin die in 2013 de Russische Orde van de Vriendschap kreeg. Tillerson sloot voor ExxonMobil een contract met het Kremlin en het Russische oliebedrijf Rosneft ter waarde van 500 miljard dollar om olie uit de poolgebieden te exploiteren - dat contract werd opgeschort toen Rusland in 2014 Oekraïne binnenviel.
En dan heb je de Nationale Veiligheidsadviseur Michael Flynn, die in 2015 tegen betaling een toespraak hield op een galadiner van de Russische staatszender RT. Iemand die bekendstaat om zijn opvliegende karakter en hang naar samenzweringstheorieën: hij riep op Clinton in de gevangenis te gooien en noemde haar een ‘leugenaar’ en een stille IS-aanhanger.
In Trumps team zit ook een verzameling individuen wier rol het lijkt de instituten waar ze aan het hoofd staan te gronde te richten. De minister van Financiën was ooit topman van een bank die bekendstond als een ‘machine van executieverkopen.’ De minister van Sociale Zaken heeft liever robots dan arbeiders; de minister van Justitie is een notoire racist die het stemrecht op de schop wilde nemen, enzovoort.
Deze mensen passen perfect in Trumps visie voor dit land, waarin Amerika weer great wordt gemaakt via economische rampspoed en rellen, een visie die hij uiteenzette in hetzelfde Fox News-interview waarin hij Poetin verdedigde en sprak over een toekomstige door Rusland goedgekeurde overwinning. Het is een perfecte ministerskeuze als je van plan bent een dictatuur te bouwen waarin publiek bezit wordt geprivatiseerd ten bate van de president, zijn familie en zijn vriendjes.
Maar wiens kleptocratie is het eigenlijk?
Sommige overheidsdienaren proberen dat tevergeefs al maanden te onderzoeken. In augustus vroeg Harry Reid - fractievoorzitter van de Democraten in de Senaat - de FBI om onderzoek te doen naar ‘de dreiging van de Russische overheid die met onze presidentsverkiezingen knoeit,’ zelfs zo vergaand dat ze ‘de officiële uitslag zou kunnen vervalsen.’
Op het verzoek van Reid volgde een verklaring van Michael Morrell, voormalig waarnemend directeur van de CIA, dat Trump een ‘onbewuste pion’ van het Kremlin was. De FBI reageerde: niet met informatie over Trumps banden met Rusland, maar met een onderzoek naar Clintons e-mails, met geen enkele onthulling tot gevolg.
Daarop beschuldigde Reid FBI-directeur James Comey ervan de Hatch Act te schenden, waarbij hij liet optekenen dat de FBI ‘in het bezit is van explosieve informatie over de nauwe banden en coördinatie tussen Donald Trump, zijn topadviseurs en de Russische regering - een buitenlandse partij die openlijk vijandig is naar de VS, maar die door Trump bij elke gelegenheid wordt geprezen.’
Reid merkte bovendien opnieuw op dat het publiek het recht heeft die informatie te kennen. Maar ondanks zijn smeekbedes zijn maar weinigen binnen onze overheid en pers bezig die informatie te achterhalen en openbaar te maken.
Op 6 november klaagde de ombudsman van The New York Times over het gebrek aan media-aandacht voor Russische cyberspionage, een verhaal dat ‘topprioriteit’ zou moeten hebben. Zelfs het eigen artikel van de Times over Russische plannen om de verkiezingsuitslagen in de officiële databases te vervalsen, zat verborgen op de binnenste pagina’s van de papieren krant en was maar weinig gelezen, schreef de ombudsman.
Dus gingen kiezers naar de stembus met Clintons verzonnen e-mailschandaal in hun achterhoofd, terwijl niemand het had over het werkelijke schandaal - misschien wel de grootste inlichtingencoup uit de geschiedenis van de VS.
Terwijl dictatuurdeskundigen als Timothy Snyder ervoor waarschuwden dat Russische fascisten aan het knoeien waren met onze verkiezingen en cybersecurity-experts als J. Alex Halderman verklaarden dat onze stemmachines kwetsbaar waren voor hackers, bleef het publiek ongeïnformeerd door de grotendeels schouderophalende media.
De CIA-directeur noemde de Russische inmenging ‘het politieke equivalent van 11 september’
Zelfs Clintons herhaaldelijke verklaringen dat meer dan zeventien inlichtingendiensten hadden bevestigd dat de Democratische Partij was gehackt door de Russen (met als gevolg een serie e-mails die via Wikileaks naar buiten kwamen), kregen maar weinig media-aandacht.
De pers wordt maar langzaam wakker en de politieke apathie voor de buitenlandse inmenging is verdwenen. Online ontstond al snel na de verkiezingen een grassroots-beweging om de stemmen te hertellen en een onderzoek te doen naar eventuele buitenlandse bemoeienis, een initiatief dat even later werd opgepikt door Jill Stein, presidentskandidaat namens de Groene Partij. En een klein groepje Democratische en Republikeinse congresleden begon herhaaldelijk om een parlementair onderzoek te vragen.
Nog belangrijker: op 16 november verklaarde de directeur van de National Security Agency dat de verkiezingen waren gehackt. Op 9 december beval president Barack Obama het bewijs ‘volledig in kaart te brengen,’ een onderzoek waarvan zowel Congresleden als burgers willen dat het openbaar wordt.
Recent noemde CIA-directeur Michael Morell de Russische inmenging ‘het politieke equivalent van 11 september,’ terwijl de Clintoncampagne zich achter een oproep heeft geschaard een briefing te krijgen van de inlichtingendiensten nog voordat het kiescollege op 19 december officieel gaat stemmen. En op 14 december verklaarden Amerikaanse medewerkers van de inlichtingendiensten dat er onomstotelijk bewijs is dat Poetin betrokken was bij de verkiezingshacks.
Deze mensen kunnen zich zorgen maken
Het moge duidelijk zijn: dit is een angstige tijd om Amerikaan te zijn. Dit voelt als een fundamentele verschuiving van onze werkelijkheid. Het voelt alsof Amerikanen permanent op de rand van een afgrond staan - op het punt van een buitenlandse oorlog, een burgeroorlog, of het kwijtraken van onze soevereiniteit. Elke dag voelt als aftellen naar het einde van onze manier van leven.
Daarom blijf ik kijken naar die video waarop Trump het heeft over ‘deze mensen.’ Deze ‘verdorven, afschuwelijke, ellendige mensen,’ die de kansloze sukkels tiranniseren. Trumps ogen zijn vol afschuw als hij met zichzelf in discussie lijkt, als hij spreekt over slapeloze nachten, over hoe hij zichzelf ervan probeert te overtuigen dat niemand zich druk maakt over de immense macht van deze gewetenloze mensen over dit land.
Was Trumps uitroep een voorspelling? Een bekentenis? Moeilijk te zeggen. Dat is het met ‘deze mensen’ - ze vinden het niet fijn als iemand vragen stelt. Maar het Amerikaanse volk is op zoek naar antwoorden , dus ‘deze mensen’ kunnen zich opmaken voor meer slapeloze nachten.
Dit verhaal is uit het Engels vertaald door Hans Pieter van Stein Callenfels.
Lees ook:
De uitkomst van de Amerikaanse verkiezingen staat al vast (ongeacht de winnaar)
Ik weet niet in welk Amerika ik op 9 november wakker word. Ik weet wel dat het niet door de verkiezingsuitslag zal worden gevormd. De door Donald Trump gesteunde campagne van intolerantie en wit-racistisch geweld speelt een veel grotere rol.
Maak kennis met Darren Seals. De zwarte burgerrechtenactivist die mensen wakker wilde schudden
Recent werd Darren Seals (29) vermoord. De activist wilde aantonen dat organisaties en activisten ‘parasiteerden op het zwarte leed’ in Ferguson. Inderdaad is onduidelijk waar het geld dat die organisaties in naam van onder anderen Michael Brown inzamelden terechtkwam, ontdek ik voor dit portret.
Dit verhaal heb je gratis gelezen, maar het maken van dit verhaal kost tijd en geld. Steun ons en maak meer verhalen mogelijk voorbij de waan van de dag.
Al vanaf het begin worden we gefinancierd door onze leden en zijn we volledig advertentievrij en onafhankelijk. We maken diepgravende, verbindende en optimistische verhalen die inzicht geven in hoe de wereld werkt. Zodat je niet alleen begrijpt wat er gebeurt, maar ook waarom het gebeurt.
Juist nu in tijden van toenemende onzekerheid en wantrouwen is er grote behoefte aan verhalen die voorbij de waan van de dag gaan. Verhalen die verdieping en verbinding brengen. Verhalen niet gericht op het sensationele, maar op het fundamentele. Dankzij onze leden kunnen wij verhalen blijven maken voor zoveel mogelijk mensen. Word ook lid!
