Wat me opviel aan de tweede stemmer die ik interviewde

Welkom bij het tweede interview in de serie. De vorige geïnterviewde kan door omstandigheden pas dinsdag reageren. Onze oprechte excuses hiervoor.

De nieuwe geïnterviewde doet vandaag vanaf halfvier mee aan het gesprek onder dit stuk.

De kern van zijn verhaal...

Zijn verhaal is wat langer dan de vorige, mede door zijn ervaringen in zijn bedrijf toen daar opeens kortetermijnwinst allesbepalend werd. Het leek me een essentieel onderwerp om over door te praten.

De meeste aandacht zal, vermoed ik, uitgaan naar zijn visie op de islam. Zijn standpunt is genuanceerd: hij is geen essentialist en meent dat de islam kan en zal veranderen. Maar hij gelooft niet dat dit zal en kan gebeuren zonder een duidelijke koerswijziging. Hierover zou ik graag doorpraten. De geïnterviewde heeft zich echt in deze materie verdiept, dus vraag hem vooral alles wat je wilt weten.

Verder ben ik benieuwd: wie gelooft wel dat de islam onveranderbaar is? Deze vraag stel ik aan moslims en aan niet-moslims. Hoe zou zo’n koerswijziging eruitzien? Wat kan een individuele burger doen?

...en dan nog even over het gesprek

Een laatste punt over ‘de toon.’ Er zijn zoveel manieren om een punt te maken, en als we in gesprek willen gaan en blijven, moeten we daarbij stilstaan. Gesloten vragen (‘je kunt toch niet ontkennen dat...?’) of retorische (‘Hoe kun je nu serieus beweren dat...’) drukken de ander in het defensief.

Bij een debat is dat zinvol, want dan wil je winnen. Een gesprek gaat over begrijpen en dan heb je juist inlevingsvermogen nodig. Ja, het is soms schrikken als anderen een visie hebben die haaks op de jouwe staat. Soms is het dan goed die schrik even te laten bezinken, en daarna niet zozeer in een reactie uiting te geven aan je eigen gevoelens, maar een verdiepende vraag te stellen.

Nou, genoeg gepreekt! Het project loopt volgens mijn bescheiden mening tamelijk fantastisch tot nu toe, en jullie bijdragen zijn een goudmijn.