/dc-useruploads-images/0dc64823fe094f568bbcdca6c9b55e18.png)
Haar gezicht is diepgekreukeld, haar leeftijd hoog, maar haar geest uiterst kwiek. In haar hutachtige huis in een gehucht aan de Turks-Bulgaarse grens vertelt Angela hoe Syrische vluchtelingen bij haar aanklopten.
‘Een man kwam bij de deur, met een bloedende voet. Ik nam brandewijn en een katoenen doek en wreef de wond uit. En ik gaf hem de sok van mijn man om hem schoon te houden. Toen kwamen er vijf, zes kinderen. Ze huilden. Ik vroeg ze waarom. Ze wezen naar hun mond. Ik nam een brood en kaas, en gaf elk een snee.’
Het verlaten dorp redden met vluchtelingen
Het is een prachtige scène van eenvoudige menselijkheid uit de documentaire The Good Postman. Je kon de film, die we in samenwerking met Movies that Matter vertoonden, hier bekijken.
Omdat de film tot en met 6 april te bekijken was, vertonen we nu de trailer.
De oude vrouw vertelt haar verhaal aan de postbode van het dorp die op tournee is voor de plaatselijke verkiezingen. Postbode Ivan hoopt burgemeester te worden en dan het kwijnende dorp te redden met Syrische vluchtelingen. En Angela is het roerend met hem eens: ‘Nu is het verlaten, er moet nieuw leven in geblazen worden.’
Natuurlijk zien niet alle inwoners dat zitten. In een schoollokaal komen de dorpelingen samen om erover te discussiëren. Het is even mooi als onthutsend om te zien hoe in dit straatarme dorp in een uithoek van Europa precies dezelfde discussie wordt gevoerd als aan de stamtafel in een willekeurige West-Europese kroeg.
‘Ze ontvluchten oorlog en geweld.’
‘Nee, ze komen hier omdat het hier beter is, om te profiteren van onze voorzieningen.’
‘Het zijn juist de goed opgeleiden en goed gemanierden die hierheen weten te reizen, de mensen die willen werken.’
‘Ze zijn met te veel, Bulgarije is voor de Bulgaren.’
‘Ze kunnen onze school weer opknappen, en er kinderen in stoppen.’
‘Er komen ook slechten mee, Afghanen van de Taliban.’
De film is zeker geen pamflet met een eenvoudige boodschap, hij laat vele perspectieven zien. Maar je sympathie helt toch over naar Ivan en Angela die elementaire menselijkheid niet eens als een moreel gebod ervaren, maar als iets volstrekst vanzelfsprekends.
Gratis internet voor iedereen. En vleesballen en bier
In de verkiezingsstrijd neemt Ivan het op tegen Vesa, die volstrekt onverschillig is over de vluchtelingen, en tegen Halachev, een oude communist. De scène waarin hij in de richting van de groene heuvels een toespraak houdt, is magistraal. ‘Ik wil gratis internet voor iedereen, net als in Poetins Rusland. Ik wil geen vluchtelingen in mijn dorp. Mijn partij wil u verrassen met vleesballen en bier. Laten we nu feesten.’ En dan zijgt hij neer op het terras waarop enkele eenzame zielen zitten.
In een weldadig traag tempo en in buitengewoon mooie beelden, ondersteund door betoverende muziek, portretteert de Bulgaars-Finse regisseur Tonislav Hristov zonder romantiek maar met sympathie de worsteling van de dorpelingen met de teloorgang van hun dorp, met de vluchtelingencrisis, met de eenzaamheid, met het bestaan.
En zo wordt de levensstrijd in een klein gehucht aan de Turks-Bulgaarse grens een allegorie voor het Europa van nu.
Movies that Matter
De film was te zien op De Correspondent en op het Movies That Matter-festival in Den Haag.
Wil je op de hoogte blijven van mijn Brusselse zoektocht?
Elke zondag om 10.00 uur publiceer ik een nieuwsbrief waarin ik verslag doe van mijn pogingen het spel in Brussel te doorgronden en initiatieven voor een mooier Europa in kaart te brengen. Die verschijnt op de site, maar kan je ook in je mailbox ontvangen.
Meer lezen?
Frankrijk krijgt waarschijnlijk de meest pro-Europese president ooit (ja, je leest het goed)
Brussel kijkt met schrik toe: wat als Marine Le Pen de Franse presidentsverkiezingen wint? Stapt Frankrijk dan echt uit de EU? Vreemd genoeg pleit haar belangrijkste opponent, Emmanuel Macron, juist voor méér Europa. En ja, hij maakt nog een goede kans ook. Hoe is dat mogelijk?
In de trein naar de toekomst van Europa maakt deze denker de meeste indruk
De Europe Endless Express, een trein vol kunstenaars, filosofen en muzikanten, reed afgelopen weekend naar de nieuwe EU-voorzitter Slowakije. Terwijl de gasten dronken en dansten, somberde een Slowaakse denker over de ondergang van de EU.
Alleen een nieuw Utopia kan Europa redden van de EU
De EU roept op haar best onverschilligheid, op haar slechtst haat op. Ze doet haar eigen waarden in de uitverkoop en wankelt op haar grondvesten. Hoog tijd om opnieuw te doordenken wat Europa is en te verkennen hoe de Europese samenwerking een nieuwe vorm kan krijgen.
Dit verhaal heb je gratis gelezen, maar het maken van dit verhaal kost tijd en geld. Steun ons en maak meer verhalen mogelijk voorbij de waan van de dag.
Al vanaf het begin worden we gefinancierd door onze leden en zijn we volledig advertentievrij en onafhankelijk. We maken diepgravende, verbindende en optimistische verhalen die inzicht geven in hoe de wereld werkt. Zodat je niet alleen begrijpt wat er gebeurt, maar ook waarom het gebeurt.
Juist nu in tijden van toenemende onzekerheid en wantrouwen is er grote behoefte aan verhalen die voorbij de waan van de dag gaan. Verhalen die verdieping en verbinding brengen. Verhalen niet gericht op het sensationele, maar op het fundamentele. Dankzij onze leden kunnen wij verhalen blijven maken voor zoveel mogelijk mensen. Word ook lid!
