Beste,

Als je een praatje wilt maken met een journalist, vraag dan: ‘waar ben jij nu mee bezig?’

Deze vraag heeft meestal welhaast een magische werking. Hij tovert zeven van de tien keer een twinkeling in de ogen van de journalist. Als die twinkeling er eenmaal is, ga er dan maar voor zitten.

Maar ons werk heeft op weg naar het verhaal ook zo z’n saaie kanten. Journalistiek is ook: slaapverwekkende persconferenties, het woord voor woord uittikken van een gesprek met een langdradige geïnterviewde of door dikke, wollig geschreven rapporten ploegen in de hoop dat ene goudkorreltje te vinden.

‘Peuren moet je, péuren,’ zei mijn docent onderzoeksjournalistiek hierover met zijn hese stem, toegeknepen ogen en met een gebaar dat ik nooit meer zal vergeten. Om zijn woorden kracht bij te zetten maakte hij een roerend gebaar met zijn wijsvinger in de lucht.

De charme van verhalende journalistiek

De kunst van ons werk is, toegegeven, dingen soms iets spannender beschrijven dan ze in eerste instantie lijken te zijn. Of althans, de dingen zo beeldend beschrijven dat ze gaan leven voor de lezer. Ik heb het hier over de creatieve kant van het schrijversvak.

In dat onderdeel ben ik bovenmatig geïnteresseerd: in de woordkunst, de spanningsboog en de emoties in stukken. Als het aan mij ligt, hebben mooie, goed vertelde verhalen de toekomst van de journalistiek. Dat is waarom ik mij heb aangesloten bij de stichting Verhalende Journalistiek, een neventaak naast mijn werk als correspondent Oud worden.

Volgende week houden we de conferentie Amplify Your Story waar schrijvende journalisten van over de hele wereld naartoe komen om te inspireren en doceren.

De Dementiedagboeken deze week: slaapproblemen

Slaapproblemen komen vaker voor bij mensen met dementie. Hoe dat exact zit is vooralsnog niet duidelijk, maar er is wel een verband aangetroffen door wetenschappers.

Op dit onderwerp ben ik gestuit doordat de deelnemers van het geregeld hebben over slaapproblemen.

Dagboekhouder Hetty uit Amsterdam zwengelde dit onderwerp als eerste aan met haar spraakbericht. Ik heb haar een keer of vijf ontmoet bij de dagbesteding voor mensen met dementie. Ik ken haar als een vrolijke, actieve vrouw.

Ik schrok dus wat toen ik haar spraakbericht hoorde en ik haar stem aanvankelijk niet herkende. Ze klonk futloos, als een dood vogeltje, ze zei: ‘Ik ben vreselijk moe. Ik kan niet slapen. Al drie weken lang niet. Het is heel erg vermoeiend. En ik weet niet meer hoe ik d’r uit moet komen.’

Geen zorgen, inmiddels gaat het weer een stuk beter met Hetty. Lees het morgen in mijn artikel dat hierover zal verschijnen.

Als projectleider van de Dementiedagboeken houd ik me ook bezig met het op de kaart zetten van ons project bij mensen met dementie.

Om dat voor elkaar te krijgen, ontwierp designer Leon Postma een folder. Begin deze week kwamen ze in vierhonderdvoud binnen (zie onderstaande foto). Met deze folders hoop ik nieuwe deelnemers te enthousiasmeren om mee te doen aan de Dementiedagboeken.

Dit zijn de nieuwe folders van de Dementiedagboeken om mensen met dementie te enthousiasmeren om mee te doen

Hoe Erik Scherder mij inspireerde om te leren musiceren

Een halfjaar geleden was ik uitgenodigd om een klassiek concert bij te wonen in Het Concertgebouw. Dit bleek niet zomaar een concert te zijn, maar

De immer enthousiaste hoogleraar neuropsychologie Erik Scherder vertelde tussen de muzikale intermezzo’s door Aanvankelijk hoopte ik meer te leren over wat muziek doet met het brein van mensen met dementie, een van de fascinaties van Scherder.

Ik stapte echter met heel wat anders dan waar ik vooraf op had gehoopt de concertzaal uit, met inspiratie om te leren musiceren.

Dat kwam zo. Als je ouder wordt, zo vertelde Scherder, gaan steeds meer hersencellen verloren. Dat is op jonge leeftijd geen punt omdat je brein nieuwe hersencellen aanmaakt. Op een gegeven moment stagneert dat steeds meer tot het stopt, en dan is een instrument bespelen een manier om nieuwe hersencellen aan te blijven maken.

Na het concert deed ik wat ik al sinds mijn studententijd wilde doen: me inschrijven voor celloles. Cello spelen doe ik nu, een halfjaar later, nog steeds.

Makkelijk is het leerproces niet. Mijn brein moet wennen aan het multitasken - noten lezen, strijken met rechts en de snaren bedienen met links. Ik ben met de cello (en mijn brein) net de piep- en kraakfase voorbij, maar dan ook echt nét.

Zelf is Scherder, trouwens, viool gaan spelen. Dat las ik tot mijn verrassing op de omslag van zijn nieuwste boek dat hij vorige maand uitbracht. Mijn celloleraar, Frank, tipte mij vorige week om dit boek te lezen en zo is de cirkel weer rond.

Kijk- en leestips over oud worden

Af en toe krijg ik gave tips van collega-correspondenten en soms komt daar zelfs een verhaal uit. Zoals mijn stuk naar aanleiding van de boekentip die Michiel de Hoog (correspondent Sport) mij vorig jaar gaf.

Deze week kreeg ik twee fijne tips van collega’s die ik je niet wil onthouden:

Sanne Blauw (correspondent Ontcijferen) tipte mij deze week om dit boeiende artikel te lezen over Calico. Dit is een anti-verouderingsproject van Google waar dit bedrijf 1,5 miljard dollar in heeft gestoken en heimelijk over doet. De grote vraag van Julia Belluz, journalist bij Vox, is: waarom? Enfin, lees het artikel

Het artikel heeft me nieuwsgierig gemaakt naar de band tussen verouderingswetenschappers en de molochs uit Silicon Valley. Tips zijn welkom.

Verder kreeg ik van correspondent Niet-mens Tamar Stelling de tip om deze BBC-documentaire te bekijken. Hij heet #GrannyWisdom en is heel interessant. TheBeeb heeft het weer geflikt. Met dit journalistieke project wist de zender Britse YouTube-sterren uit te dagen om levenslessen van hun oma te delen. Bekijk het

Wil je per mail op de hoogte blijven van de stukken die ik publiceer? Momenteel onderzoek ik hoe het is om te leven met dementie, met hulp van vijftien mensen met dementie die mij bijpraten via hun spraakdagboek. Klik hier voor de wekelijkse mail van de correspondent Oud worden

P.S. Als je geregeld door mij bijgepraat wilt worden over dit thema, dan heb je twee opties. Op de website kun je bij een van mijn artikelen onder mijn naam op ‘volgen’ klikken. Als je op het bovenstaande tekstblok klikt, vind je de aanmeldpagina voor mijn wekelijkse e-mail.