Deze tuinenwedstrijd speelt zich af onder een systeemplafond

Onder het systeemplafond van dienstencentrum De Beiaard in Asten kwam de vereniging Groei & Bloei Asten-Someren bijeen voor het hoogtepunt van het jaar: de uitslag van de voortuinenwedstrijd, waarvoor naast inwoners van Asten en Someren ook tuinliefhebbers uit de kerkdorpen Ommel, Heusden, Lierop, Someren-Eind en Someren-Heide zich konden inschrijven.

Meneer Tienie Schutjens, voorzitter van ‘Groei & Bloei Asten-Someren’ had een grijze baard en hield de zaal voor dat het aantal deelnemers uit Someren-Heide ook dit jaar weer tegenviel.

De keurmeesters van de vereniging hadden alle deelnemende tuinen drie keer bezocht. Er werd gestreden in drie categorieën: kleine tuinen, middelgrote tuinen en grote tuinen. Voor het podium lagen de prijzen: zakken potgrond, planten en sierstukjes (gemaakt door de vrouw van Tienie).

Tienie: ‘Onze fotograaf heeft van iedere tuin twee foto’s gemaakt, waardoor de tuinen van verschillende kanten in beeld gebracht zijn. Daar gaan we nu naar kijken. Ik nodig Peter van Rees, keurmeester en steunpilaar van onze vereniging, uit om naar de microfoon te komen en het een en ander te voorzien van deskundig commentaar.’

‘Relatief een korte voortuin’

Peter droeg een houthakkersblouse en was zijn bril kwijt, waardoor hij de vellen papier met aantekeningen in eerste instantie niet kon lezen. Toen de bril gevonden was verschenen foto’s van voortuinen, op het oog niets bijzonders, die door Peter monotoon van commentaar werden voorzien.

‘De familie Van Helmond, een prachtige voortuin die vooral in het voorjaar een blikvanger is aan verscheidenheid van bloemkleuren. Een echte plantenliefhebber.’

‘De familie Van der Voort, een zeer kleurrijke, uitgebalanceerde tuin. Hij bloeit in alle seizoenen, er zit schoonheid in de ronde vormgeving.’

‘Door de beschermde bladstructuur te gebruiken brengt de familie de tuin meer in beweging’

‘De familie Belten: een tuin met grijze ondergrond, relatief weinig onderhoud. Door de beschermde bladstructuur te gebruiken brengt de familie de tuin meer in beweging.’

‘De tuin van de familie Damen. Relatief een korte voortuin. Een buxushaag met bloeirijke begonia. Mooie bladvormen en groeihoogte. Hoe langer je in de tuin kijkt, hoe meer je ziet.’

‘De familie Meeuws, een mooi onderhouden voortuin. Een tuin die je eigenlijk niet voorbij kunt lopen, hoe langer je kijkt. De dahlia, de gele zonnegloed. Grote bloembakken met mooi bloeiende rozen.’

‘De tuin van de familie Jansen. Lavendel geeft deze tuin geur en kleur. Grijsblauw.’

En zo ging dat maar door en door, tot Tienie Schutjens vanuit het niets zei dat de mensen onderhand misschien zin hadden in een bak koffie.

Peter van Rees: ‘Mijn idee, voorzitter.’

‘We doen niet voor niets mee’

De aanwezigen, gemiddelde leeftijd 55-plus, vormden een lange rij voor een tafeltje in de hal waar koffie werd geschonken. Voorzitter Tienie Schutjens stond de pers te woord. Hij begreep heel goed dat het voor niet-deelnemers misschien wat veel en saai was.

‘Ik zou het ook heus wel anders willen, maar we hebben in het verleden klachten gehad. ‘Voorzitter,’ zeiden ze dan tegen me, ‘laat dan tenminste een foto zien, of zeg d’r wat over want we doen niet voor niets mee.’ '

‘En zo komt het dat we alle 69 tuinen behandelen. Het levert een eentonig beeld op, want vooral de kleine tuinen lijken allemaal op elkaar, maar dat is wat de mensen willen. Ze willen hun eigen voortuin zien. Het is heel moeilijk om een tuin in een paar foto’s te vatten, snapt u dat?’

Twee dames, zussen, kwamen zich beklagen over de kwaliteit van de fotografie. ‘Het is net alsof ze van te veraf genomen zijn, je ziet de planten niet.’

‘Zeg het maar even tegen Wim,’ wees Tienie naar de fotograaf van de vereniging die de zakken potgrond voor het podium van dichtbij aan het fotograferen was om de sponsors tevreden te stellen.

Daarna: ‘Het heeft ook te maken met de kwaliteit van zijn camera. Die is digitaal. In het echt zijn de tuinen veel groener, op de foto’s is het allemaal te flets. Het ligt aan de apparatuur.’

Een van de zussen: ‘Hij moet dichter bij de planten gaan staan.’

Tienie Schutjens: ‘Dat is woordelijk wat ik tegen hem gezegd heb.’

‘Waarom is er geen achtertuinwedstrijd?’

Hij verloor zich in een verhaal over de verenigingsstructuur van Groei & Bloei Asten-Someren. De vereniging was onderverdeeld in zeven kerngroepen, de kerngroep voortuinwedstrijd had het meeste aanzien.

‘Die zijn belast met deze avond, waarin de vereniging in het zonnetje staat.’

Buiten klitten de rokers bij elkaar.

Henk Welten en zijn vrouw Antoinette deden al vijftien keer mee aan de voortuinenwedstrijd, maar vielen pas een keer in de prijzen. ‘Een keer tweedes.’

Een ander stelde zich voor als ‘muroloog,’ ik verstond ‘neuroloog.’ ‘Welnee, jongen. Ik ben stukadoor.’

Tienie Schutjens kwam een pijp roken en informeerde voorzichtig hoe of de avond tot nu viel. Er werd geklaagd over de jeugd. ‘Het eerste wat jonge mensen doen als ze een huis gekocht hebben is de hele tuin dichtgooien met tegels,’ zei Tienie. ‘Alle kinderen moeten op de fiets naar de sportvereniging en dat is dan schijnbaar makkelijker. Pas met de grijze haren komt de interesse in het groen.’

‘Ik zie helaas alleen maar tegels,’ zei Ria Hoefnagels over de voortuinen van haar buren. ‘Waarom is er geen achtertuinwedstrijd? Die zijn veul mooier.’

‘Probeer daar maar eens vrijwilligers voor te vinden,’ zei Tienie. ‘Dan moeten ze overal aanbellen voor de fotografie.’

‘Nou en?’, zei ik.

Tienie, een beetje van zijn stuk gebracht: ‘Daar denken jullie uit het verre Amsterdam veel te makkelijk over. Bij jullie hebben ze geen tuinen.’

Hij had weleens aangebeld bij mensen met een mooie voortuin om ze over te halen om mee te doen aan de wedstrijd, maar daar was hij mee gestopt. Hij wilde zich vanwege zijn leeftijd, zeventig-plus, langzaam terugtrekken uit het verenigingsleven.

‘Ik kom uit het onderwijs, dan ben je in Asten altijd de klos. Ik heb me d’r in laten praten, maar na twee termijnen als voorzitter vind ik het genoeg. Ik heb ook nog een vrouw en veel beesten. Ik heb geen tijd voor mijn eigen tuin. Als u die zou zien, zou je niet zeggen dat de voorzitter van Groei & Bloei Asten-Someren daar woont.’

Meer lezen?

Zo kun je burgers ook betrekken bij de besluitvorming: met stickers Het systeemplafond is Nederland in een notendop: saai, efficiënt en gemakkelijk om dingen in te verbergen. Vandaag zijn we in Hardenberg, waar ambtenaren zeven maanden aan een concept voor meer betrokkenheid hebben gewerkt. ‘Wat leuk is, is het bijbehorende stickervel.’ Lees ons verhaal hier terug Tandarts Stephan Auw ontleent zijn succesformule aan een systeemplafond Het systeemplafond is Nederland in een notendop: saai, efficiënt en gemakkelijk om dingen in te verbergen. Samen brengen we het Nederland eronder in beeld. Vandaag bij tandarts Stephan Auw, die graag over nasi goreng praat. Lees ons verhaal hier terug Deze postbode kan alleen rondkomen met hulp van zijn ouders Zoekend naar kwetsbare werkenden raakte ik in gesprek met postbode David (36). Hij is zijn vaste baan kwijt en werkt op contractbasis in deeltijd. Waar ging het mis? Lees het verhaal van Dick hier terug