Ik begon het werk van David Fahrenthold voor het eerst te volgen toen hij tweets als deze plaatste:
Ik had zoiets nog nooit gezien, een onderzoeksjournalist die foto’s van zijn aantekeningenboekje twitterde. Het leek me een uitgelezen manier om lezers bij je werk te betrekken, om te laten zien hoeveel tijd en moeite er gaat zitten in een onderzoek zoals Fahrenthold dat aan het doen was.
Zijn idee: laat lezers meedenken op het hoogste niveau
Ik roep de media al langer op om lezers te betrekken bij hun verslaggeving, om te putten uit de expertise van het publiek. En daar was ineens deze vent, die precies dát aan het doen was, en wel op het allerhoogste niveau: het onderzoeken van de claims van een Amerikaanse presidentskandidaat. Toen David hulp kreeg van lezers die, net als ik, zijn onderzoek volgden, was ik verkocht.
Na de overwinning van Trump werd al snel duidelijk dat het belasteren van de pers onderdeel zou blijven van diens politieke stijl. In het klimaat dat de president met zijn aanvallen op de mainstreamjournalistiek creëert, wordt de werkwijze van Fahrenthold alleen maar belangrijker.
Onderzoeksjournalisten zeggen weleens dat ze hun verhalen ‘kogelvrij’ willen maken. Daarmee bedoelen ze dat ze hun feiten dubbel- en triple-checken, dat ze anticiperen op elke mogelijke kritiek of aanvalsstrategie, zodat ze absoluut zeker weten dat hun verhaal overeind blijft, ook als het volledig wordt nageplozen.
Wat Fahrenthold laat zien is dat ‘kogelvrij maken’ ook iets is wat je samen met je lezers kunt doen: als mensen jou en jouw onderzoek volgen, zullen ze je er waarschijnlijk op wijzen als je een fout maakt. Dat schept vertrouwen, en dat is des te belangrijker als de president van de Verenigde Staten himself probeert je werk in diskrediet te brengen.
Geen paniek, je verhaal wordt niet gestolen
De voordelen zijn overduidelijk, dus zou je denken dat deze ‘open’ stijl van onderzoek doen heel normaal is in de journalistiek. Maar dat is niet zo. Veel journalisten zijn bang voor één ding: als je wereldkundig maakt wat je aan het doen bent, gaat er iemand met je verhaal vandoor! Fahrenthold maakte zich daar geen zorgen over. Niemand pikte zijn verhaal. Hij bouwde zelfs een naam op in de journalistiek met zijn ‘laat zien wat je aan het doen bent’-methode.
Lezers vertrouwden hem explosieve nieuwe tips toe, zoals de Access Hollywood-tape die uiteindelijk leidde tot Davids laatste verhaal over de verkiezingscampagne van 2016 - het best gelezen verhaal ooit op de website van The Washington Post. In april 2017 won hij de Pulitzer Prize, zo ongeveer het hoogst haalbare in de journalistiek.
Om al die redenen wilde ik graag een keer met hem praten. Dus toen De Correspondent me in het kader van de nieuwe podcastserie Pull Up a Chair vroeg met Fahrenthold in gesprek te gaan, greep ik die kans met beide handen aan. We spraken af in het Hamilton Hotel in Washington DC, vlak bij de redactie van de Post.
Ons gesprek - in het Engels - gaat deels over zijn carrière, maar vooral over hoe je samen met lezers je verslaggeving kunt verbeteren. Ik leerde veel van het gesprek met David, omdat hij een fenomenale verslaggever is, een fantastische onderzoeksjournalist én een goeie vent. Ik hoop dat jullie er ook veel van opsteken!
Vertaling: Hans Pieter van Stein Callenfels
Verder lezen?
Waarom ik De Correspondent ga helpen de wereld te veroveren
Wat als nieuwsorganisaties elk onderdeel van hun werk in dienst zouden stellen van vertrouwen? Hoe zou dat eruitzien? Mijn antwoord: zoals dit platform. Daarom ga ik De Correspondent helpen met het lanceren van The Correspondent, haar Engelstalige uitbreiding.
13 inzichten over wat De Correspondent goed doet en wat beter kan
Voor De Correspondent onderzoek ik met Emily Goligoski hoe het ledenmodel zou werken voor een internationaal publiek. Onlangs waren we daarvoor in Nederland. We vroegen leden: waarom lees je de site, wat vind je er goed aan en wat juist niet?
De maatschappij neemt afscheid van de sigaret (en van de cowboyverhalen die we er zestig jaar lang bij kochten)
Tabaksmarketing mag al een tijd tot het verleden behoren, het klinkt nog steeds door in de manier waarop we naar roken kijken. Maar verandering is in zicht. De anti-tabakslobby heeft het eindspel ingezet en hun boodschap begint post te vatten: roken ís geen vrije keuze.
Dit verhaal heb je gratis gelezen, maar het maken van dit verhaal kost tijd en geld. Steun ons en maak meer verhalen mogelijk voorbij de waan van de dag.
Al vanaf het begin worden we gefinancierd door onze leden en zijn we volledig advertentievrij en onafhankelijk. We maken diepgravende, verbindende en optimistische verhalen die inzicht geven in hoe de wereld werkt. Zodat je niet alleen begrijpt wat er gebeurt, maar ook waarom het gebeurt.
Juist nu in tijden van toenemende onzekerheid en wantrouwen is er grote behoefte aan verhalen die voorbij de waan van de dag gaan. Verhalen die verdieping en verbinding brengen. Verhalen niet gericht op het sensationele, maar op het fundamentele. Dankzij onze leden kunnen wij verhalen blijven maken voor zoveel mogelijk mensen. Word ook lid!
