Skittles traint al maanden voor zijn eerste grote bokswedstrijd, nu is het bijna zover. Ervaring met vechten had hij al, snelle voeten ook. De grootste uitdaging is om zijn straatmentaliteit om te zetten naar een sportieve benadering van het vechten.

Nadat hij zijn eerste harde klappen heeft gekregen in de ring had Skittles gezegd: ‘Ik ga hem neersteken.’

Intussen begint in de bokswereld zijn naam aardig rond te zingen, de verwachtingen zijn hoog, het aantal jongens dat zich aanmeldt om tegen hem te vechten nog hoger.

Met zijn beste vriendin bespreekt hij daags voor de wedstrijd zijn gedroomde outfit voor in de ring. ‘Je weet wel van die doorzichtige paraplu’s? Zo’n soort materiaal moet het zijn. Maar dan felroze. En mijn haar gaat omhoog, in een sluike paardenstaart. Als naam dacht ik aan... Diamond.’

Skittles is zwart, bokser en openlijk homoseksueel. Hij is een van de vier hoofdrolspelers in de waanzinnige documentaire Check It - een film die het leven volgt van een groep jongeren in een achterstandswijk in Washington DC. Ze zijn allemaal lid van dezelfde bende, The Check It. Het is naar verluidt de eerste en enige bende van zwarte ter wereld.

Een paar minuten lopen vanaf het Amerikaanse centrum van de macht, het Witte Huis, vind je een van de armste en meest gewelddadige buurten van Washington, de thuisbasis van de The Check It.

Tien jaar geleden werd de bende opgericht, door een stel middelbareschoolvrienden die er woonden en het pestzat waren om steeds in elkaar geslagen te worden vanwege hun geaardheid.

The Check It moest een groep worden waarbinnen je jezelf kon zijn, en bovendien een groep die zorgde voor de veiligheid van zijn leden en van anderen lhbtqia+‘ers in de buurt. Wrang genoeg door geweld met geweld te bestrijden, een andere optie leek er niet.

En dus vochten de leden van de The Check It terug als ze werden aangevallen, net zo lang tot duidelijk werd: wie in Washington een lhbtqia+’er aanvalt, kan tegenstand én wraak verwachten.

YouTube
De film was een week te zien, maar die is nu voorbij. Bekijk hier de trailer van Check It.

Waarom moet je kijken?

Intussen hebben ze tweehonderd leden - relatief weinig voor een gang, maar genoeg om andere bendes in Washington angst mee aan te jagen. En genoeg om de aandacht te vestigen op het onderliggende probleem: de beroerde positie van veel lhbtqia+’ers, in dit geval specifiek die in achterstandswijken.

Opkomen voor wie je bent en vechten voor het recht om jezelf te mogen zijn, is voor de leden van The Check It letterlijk een kwestie van leven of dood. De gangleden van The Check It - arm, zwart, queer - behoren demografisch gezien tot een groep die in de VS een extreem hoog risico loopt om slachtoffer te worden van geweld. Het gemiddelde moordcijfer van Amerikanen tussen de 15 en de 34 is 1 op 12.000. Voor

Het is iets dat je constant voelt tijdens het kijken: een gevoel van dreigend gevaar, van oneindige ongelijkheid en uitzichtloosheid. En dat zorgt voor begrip voor het gebruikte geweld, je snapt als kijker waarom de leden van The Check It alleen nog op elkaar durven te rekenen. Door verschillende leden van de bende te volgen, tonen de filmmakers bovendien verschillende aspecten in hun strijd voor vrijheid.

Is er ontsnapping mogelijk?

Skittles’ boksscènes laten bijvoorbeeld zien hoe ongebruikelijk het zelfs nu nog is om als openlijke homoseksueel te boksen - en pijnlijk genoeg ook hoe logisch zijn trainer het nog vindt dat zijn deelname zoveel haat oproept bij de rest van de deelnemers.

‘People really wanna fuck him up. Niemand wil verslagen worden door een homo.’ Daarom is het aantal aanmeldingen zo hoog.

Voor Skittles kan het boksen zijn gouden ticket zijn om te ontsnappen aan zijn huidige bestaan. Een ander lid van de bende wil het maken in de mode-industrie maar is zo onzeker over haar kunnen dat ze elke kans op succes weglacht, bijna alsof ze het gevoel heeft voor de gek gehouden te worden op het moment dat iemand haar positief benadert.

‘Niemand wil verslagen worden door een homo’

Jammer genoeg worden die aspecten karig belicht in de documentaire. De nadruk ligt op de spanning, de absurditeit van het geweld en de cameragenieke andere zaken waarmee de leden zich bezighouden – mode, boksen, prostitutie – en niet op de mechanismen daarachter.

Verreweg de meeste leden van The Check It zijn bijvoorbeeld dakloos of prostitueren zichzelf om rond te komen. Dat wordt uitgebreid gefilmd, tig keer, met in detail hoe de vrouwen er dan uitzien, hoe ze zich bewegen, wat ze zeggen.

Maar het blijf in die scènes, over de excessen van hun dagelijks leven, helaas bij tonen - duiden of onderwijzen gebeurt niet.

Gemaakt door witte mannen, is dat erg?

Uitzondering is een indrukwekkend zijpad in de film, over geweld tegen sekswerkers. Je ziet de benardheid van hun positie als een van de hoofdrolspelers een verkrachtingshulplijn belt en niet wordt geholpen wanneer ze meldt dat het een klant was die haar aanviel.

Waar die oppervlakkigheid in de rest van de documentaire precies door komt is moeilijk te zeggen, maar dat er op punten meer inlevingsvermogen had kunnen zijn is duidelijk.

Op één vrouw na zijn alle producenten man, wit en geen van allen lid van de lgbtqia+-gemeenschap. Maar moet dat dan? Kun je ergens alleen over spreken als je het zelf leeft? Niet per se.

Maar wanneer je het verhaal wilt vertellen van een groep die op alle mogelijke vlakken gemarginaliseerd is, zul je een bepaalde bril en gevoeligheid nodig hebben om zowel het resultaat als de ontwikkeling daarvan integer over te kunnen brengen.

Dat gezegd hebbende, de mensen die zich hebben ingezet om deze aanvankelijk kleine film een groot podium te bieden, verdienen een eervolle vermelding. En dat zijn niet de minste namen: een van de uitvoerend producenten die Check It zag op een festival en vond dat de film meer reuring verdiende.

Uiteindelijk haakte vriend en collega Louis C.K. aan, die de film voor vijf dollar aanbood op zijn website. Hun beider argument om zich achter het project te scharen: ‘Wij zijn het verplicht ons podium te delen en zo ruimte te bieden aan verhalen die anders niet verteld zouden worden.’

En die verhalen, die zijn legio in de anderhalf uur die Check It duurt.

Meer over ongelijkheid in de VS:

Hoe het Amerikaanse gevangenissysteem jonge mannen als John (22) doodt Iedereen kent Black Lives Matter van de grote protesten na breed uitgemeten politiemoorden. Naast de bekende activisten bestaat de Amerikaanse beweging ook uit mensen die zelf de schrijnende gevolgen van een ongelijk gerechtssysteem ondervonden en anderen dat leed willen besparen. Helen Jones, die haar zoon verloor aan een corrupte gevangenis, is zo iemand. Lees het verhaal hier terug O.J. Simpson is al decennia het gezicht van een veranderend Amerika Eerst was hij een rolmodel voor zwarte jongens, toen werd hij gebruikt door de reclame-industrie, daarna was hij moordverdachte. Zich verzetten tegen ongelijkheid en racisme deed hij nooit. Wat gaat de toekomst de recent vrijgekomen O.J. Simpson brengen? Lees het verhaal hier terug