Je kunt hem kennen als RTL Shop. De George Foreman Grill is hem altijd bijgebleven. Hij heft nu, twintig jaar later, nog automatisch zijn vuisten voor zijn gezicht als hij eraan denkt: ‘Slaat het vet knock-out’. In principe was alles wat hij verkocht kutzooi, zegt hij nu. Moest ’ie ooit een geheimhoudingsverklaring voor tekenen, maar die zal intussen wel verjaard zijn.

Je kunt hem ook kennen van de skihuthit Of als volkszanger, van het album Gezellig Gezellig.

Maar je kunt Nol Roos (53) óók kennen als gemeenteraadslid voor de rechts-populistische Daarmee bezet hij intussen – genoeg om van alles overhoop te halen in de voorheen vrij conservatieve gemeente van mijn geliefde Den Bosch. Gelukkig volgens sommigen, zorgwekkend volgens anderen, iets daartussenin volgens niemand.

Maak kennis met de ‘Bossche Berlusconi’

Dat ‘rechts’ in ‘rechts populisme’ vindt hij zelf overigens geen juiste kwalificatie. ‘Ik heb een ouderenfonds opgericht. Honderden senioren een fijne kerst bezorgd. Dan ben ik niet meteen rechts als ik vind dat je niet vier opgefokte mannelijke asielzoekers samen in één huis moet zetten.’

En dat ‘populisme’ in ‘rechts populisme’ zint hem ook niet. ‘Als je het heel letterlijk vertaalt is het wat ik ben: iemand die opkomt voor het volk. Maar mensen gebruiken dat woord op een andere manier tegenwoordig: om misselijkmakende politici mee te omschrijven.’

In de volkswijken van de stad waar ik ben geboren, getogen en woon, rennen mensen nog net niet naar buiten om zijn hand te kussen als hij langsloopt. In alle wijken daarbuiten draagt Nol de twijfelachtige titel van ‘Bossche Berlusconi’.

Want Nol is machtig. En Nol verdient zijn geld met… Nol. Na ondernemingen in de horeca en de muziekindustrie heeft hij sinds 2007 een eigen commerciële tv-zender, waarvoor hij programma’s maakt waarin hij grotendeels zelf aan het woord is. Nol op de markt, Nol viert carnaval, Nol op de kermis, Nol bij de mensen thuis.

Tijdens de opnames van die programma’s proeft hij zoveel onvrede over de lokale politiek dat hij in 2014 de Bossche Volkspartij opricht en lijsttrekker wordt.

‘Ik ben niet meteen rechts als ik vind dat je niet vier opgefokte mannelijke asielzoekers samen in één huis moet zetten’

Een lokale lijsttrekker met een showbizzverleden en een eigen tv-zender, dus. Niet onpraktisch. Een voorbeeld. Afgelopen carnaval zendt Omroep Brabant, voor het eerst sinds jaren, de Bossche carnavalsoptocht niet uit. Nol regelt dat zijn TV73 wel met een verslag komt. Met, voor elke uitzending, steeds de boodschap: ‘mede mogelijk gemaakt door de Bossche Volkspartij’.

Twee dagen na carnaval plaatst hij een oproep op Facebook. De boodschap: Bosschenaren, nu mogen jullie iets voor mij doen. Ga op me stemmen, 21 maart.

Het Brabants Dagblad of hij die zelfpromotie vindt kunnen. Nol: ‘Als ik het nodig vind om over grenzen heen te gaan, dan ga ik er gewoon gigantisch overheen.’

Lokale politiek, snel geregeld

Nol is een charismatisch politicus: benaderbaar, onder de mensen. Een die eindelijk eens zegt waar het op staat, volgens zijn achterban. Een die anderen demoniseert en zichzelf verrijkt, volgens niet-zijn-achterban. Een die zichzelf schaamteloos promoot, volgens allen.

Zoom je uit, dan zie je in Nol trekken die je bij iedere populist terugziet. Het volk is zijn belang. De elite, daar schijt hij op.

Doorn in het oog van menig populist: ‘elitaire hobby’s’ zoals cultuursubsidies. Maar waar het op landelijk niveau lang kan duren voordat je daar het effect van ziet, regelt Nol Roos in Den Bosch direct dat de jaarlijkse 900.000 euro aan subsidie voor De Verkadefabriek, een cultureel centrum voor film, theater en dans,

Zijn mening: het volk bepaalt het bestaansrecht van een instelling. Blijven de mensen weg, dan is er blijkbaar geen behoefte aan wat je ze biedt. Met een paar andere rechtse partijen in de raad vormt hij een blok en dwingt de bezuinigingen af.

Mensen laten geloven dat er zoiets bestaat als ‘de algemene wil’ en dat die wil van de meerderheid automatisch de juiste is, is een van Met die tactiek ondermijn je automatisch minderheidsrechten en -behoeften, maar toch werkt het, getuige de populariteit van zulk gedachtegoed in bijna ieder westers land de afgelopen vijf jaar.

Het is dan ook niet gek dat ook op lokaal niveau, zoals in een stad van 150.000 inwoners als Den Bosch, een versie ervan opstaat. Maar het grote verschil met landelijke politici, is dat er op lokaal niveau zo weinig ruimte zit tussen de woorden en daden van bestuurders, dat de werking van populisme opeens glashelder wordt.

Nol komt op voor een deel van het volk

We ontmoeten elkaar voor het eerst bij de kaaswinkel van Nols dochter, tegenover een Aldi in een winkelcentrum zonder ramen. De poster van de BVP hangt er achter een glazen deur. Hij ziet er als volgt uit, van boven naar beneden: een regel tekst: ‘Wij luisteren wel’. Drie uitroeptekens. Grote, lachende Nol, nonchalant leunend op zijn vuist. Dan nog een regel tekst: ‘niet wegkijken, maar aanpakken.’ Nog drie uitroeptekens.

Op het programma vandaag: in zijn Volkswagenbus de stad door, eerst voor opnames voor het programma Een bloemetje voor jou, daarna om campagne te voeren voor de BVP. Adrie, zijn rechterhand, is ‘s ochtends camerman en ‘s middags campagnemedewerker. Dan gaan we verkiezingsposters ophangen bij Nols achterban thuis.

En die achterban, zegt Nol terwijl hij me aankijkt via de achteruitkijkspiegel, ‘bestaat uit iedereen die me nodig heeft’.

Op zijn Facebook-pagina geven zijn volgers hem groot gelijk, al dan niet aangevuld met hartjes, duimpjes omhoog en de Nederlandse-vlag-emoji

Tenzij je op zoek bent naar asiel, worstelt met het laveren tussen twee culturen of Zwarte Piet racistisch vindt, lijkt het. Dan moet je je vooral nergens tegenaan bemoeien. Doe je dat wel, dan is de kans groot dat Nol een filmpje over je maakt en dat op Facebook zet. Waar hem vervolgens groot gelijk geven, al dan niet aangevuld met hartjes, duimpjes omhoog en de Nederlandse-vlag-emoji.

Een filmpje genaamd ‘Sylvana, wil je mijn slaafje zijn?’ bijvoorbeeld. Of een die zich uitsprak tegen Zwarte Piet. In dat filmpje, dat bijna een miljoen keer bekeken is, kijkt hij fronsend in de camera en zegt dat hij ‘vannacht droomde over met welke tampeloeris ze nu weer aan het spelen was’ en zich afvraagt ‘hoeveel droplollies ze in haar leven al heeft afgelikt’.

Later in het filmpje zegt hij dat hij het niet vindt kunnen dat Georgina volgens hem impliceert dat mensen die van Zwarte Piet houden, automatisch racistisch zouden zijn.

Het is het topje van de strontberg. Scroll door en je ziet een filmpje van Nol die zogenaamd komt solliciteren waarin hij stelt dat mensen die hun hoofd bedekken simpelweg niet wíllen werken. Maar ook in interviews is Nol helder. Tegen lokale website 073 Magazine ‘We willen niet een soort PVV zijn, maar wat me hier wel even van het hart moet: als er ergens gezeik is, dan is dat wel heel erg vaak met die Marokkaantjes. Schrijf maar op.’

Samengevat: Nol is een man die zegt op te komen voor het volk, maar dan wel een bepaald deel van dat volk. Een man bovendien die zegt dat ‘populisme’ een verkeerde benaming is voor wat hij doet. Maar wat hij doet, is populisme volgens het boekje.

Hij is alles en overal tegelijk. Zakenman, presentator en raadslid. Nol de weldoener, Nol de volksvriend, Nol de opportunist, Nol de beschimper en Nol het pr-wonder. En het is de mix die hem succes brengt.

1. Nol de weldoener

In december 2016 valt Bosschenaar Joell Dingemans, 21 jaar oud, achterover van een muurtje op de stadswal. Zeven meter naar beneden. Hij overlijdt. Nol en zijn partij dienen onmiddellijk een verzoek tot ophoging van de onveilige muur in, zodat mensen niet meer op de rand kunnen gaan zitten. ook is er een kleine herdenkingsplaats voor Joell ingericht.

Nu, een paar weken voor de gemeenteraadsverkiezingen van 2018, staan Nol, zijn cameraman Adrie en ik in de woonkamer van vader en moeder Dingemans. Boven de schouw hangt een gigantisch portret van hun overleden zoon, op de schouw staat een lampion met dezelfde foto achter glas. Nol komt even vragen of het goed met ze gaat en of ze op hem gaan stemmen. Wanneer we vertrekken is er geknuffeld, bedankt in honderdvoud en hangen er twee verkiezingsposters van de BVP achter de ruit.

Die huisbezoeken zijn geen uitzondering. Nol besteedt er ongeveer de helft van zijn tijd aan, ook buiten de verkiezingstijd om. Waar we ook lopen - winkelcentrum, vrijwel verlaten parkeerplaats, woonwijk, gemeentehuis - hij wordt constant aangeklampt. Door mensen die hem ergens voor nodig hebben, mensen die hem even een grap willen vertellen, mensen die Nol aanspreken alsof hij hun beste vriend is. Maar vooral: door mensen die hem willen bedanken.

Heb je een probleem? Nol komt naar je huis

Al vier jaar organiseert Nol rond de kerst een diner voor eenzame ouderen. Hij betaalt alles, voor de honderd senioren die hij per keer uitnodigt, uit eigen zak. Hij richtte het Bosch Ouderenfonds op en wil in de toekomst uitbreiden met een Meldpunt Eenzaamheid. Ook organiseert hij jaarlijks de Lichtjesprocessie, een stille tocht door de stad waarbij rond de feestdagen wordt stilgestaan bij overleden familieleden en vrienden.

Heb je een probleem? Nol komt naar je huis.

En dus rijdt hij ook vandaag door Den Bosch. Een stuk of tien huizen gaan we langs. Op de Kruiskamp, de volkswijk in West waarin ik zelf opgroeide, belt hij aan bij het zoveelste. Achter de deur begint een handvol handgrote honden te keffen. Nol heft zijn wijsvinger. ‘Ha! Hondenbelasting.’ In de deuropening verschijnt een bepantoffelde vrouw, chihuahua tussen arm en borst geklemd. Nol verspilt geen tijd. Hij wijst naar de hond. ‘Gaan we afschaffen hè.’

De vrouw speelt niet mee, hij maakt zijn grap zelf af. ‘De belasting natuurlijk.’ Nol mag binnenkomen en gaat snel over tot waarom hij hier is: om een poster van zichzelf achter het keukenraam van mevrouw te hangen.

De vrouw heeft Nol zelf uitgenodigd, nadat hij op Facebook aanbood langs te komen bij elke burger die hem openlijk durfde te steunen. Wie hem een privébericht stuurde kreeg huisbezoek: hij kwam persoonlijk de verkiezingsposter achter hun ramen hangen. En zo rijdt Nol al dagenlang rond in een auto vol affiches van zichzelf.

2. Nol de volksvriend

Even terug naar het begin van deze dag. Tegenover de kaaswinkel van de dochter zit niet alleen de Aldi maar ook een bloemenzaak, waar Nol een kleurige bos uit een emmer trekt. Die gaat voor Nols tv-programma naar Tonnie en Nettie, vandaag vijftig jaar getrouwd.

Niet lang daarna zitten we bij het gouden bruidspaar thuis. Ze hebben van elk kleinkind precies evenveel foto’s aan de muur en drinken voor de gelegenheid koffie uit het chique servies. Nol complimenteert de vrouw des huizes, de zus van de vrouw des huizes en vraagt met een grijns aan Tonnie of het moeilijk was om zijn vrouw te versieren. ‘Nee hoor, ze kwam meteen bij me op schoot.’

Er wordt geschaterd, gefeliciteerd, gemijmerd. Na de opnames wil mevrouw nog iets kwijt: ‘We kijken elke dag naar je, Nol. Elke dag. Maar je moet nou wel ophouden met die herhalingen van carnaval.’ (De zender heeft vier programma’s van een kwartier per stuk die ze constant herhalen).

Als de schoonzoon van het echtpaar later binnenkomt, vat die samen waarom hij Nol zo’n held vindt. ‘Hij is een van ons. Een echte Bosschenaar.’

We vertrekken bij het echtpaar om op posterplaktour te gaan en rijden over een rotonde, als de lijsttrekker hard begint te zuchten. Hij wijst uit het raam, een priemende vinger op een bord met verkiezingsposters gericht. Prominent in het midden van het bord kleeft het hoofd van Geert Wilders.

Nol: ‘Geert heeft niks met Den Bosch te maken. Maar bij de PVV draait alles altijd om Geert. Het moet om óns gaan. Stem lokaal.’

Of die afkeer van Wilders ermee te maken heeft dat de PVV deze gemeenteraadsverkiezingen een directe concurrent is van de BVP? ‘Natuurlijk niet’, meent Nol, ‘wij zijn niet rechts.’

3. Nol de opportunist

Den Bosch voor de Bosschenaren, het had zomaar een slogan van Nol kunnen zijn. Het grootste deel van zijn politiek richt zich inderdaad op de stad: tweerichtingsrotondes afschaffen, het openen van een stadsbank van lening, het financieel ondersteunen van lokale ondernemers, noem maar op.

Toch lijken een paar van zijn meest opmerkelijke en populaire uitspraken rechtstreeks op gebeurtenissen buiten Den Bosch gebaseerd te zijn.

Na de massa-aanranding in Keulen tijdens oud en nieuw twee jaar geleden dat Bossche vrouwen tijdens carnaval groot gevaar lopen aangerand te worden. ‘Bent u het met de BVP eens dat meisjes en vrouwen carnaval moeten kunnen vieren zoals ze dat al jaren doen, zonder gevaar of risico te lopen om beroofd, aangerand of in het ergste geval verkracht te worden?’, vraagt hij in de raad. Cijfers om die zogenaamde dreiging aan te tonen heeft hij niet, reeds ingediende klachten ook niet, aanwijzingen evenmin.

Ook oreert hij twee jaar lang over het enorme vluchtelingenprobleem in onze stad, dat er simpelweg niet is. Er worden een tijdlang vluchtelingen opgevangen, in een centrum buiten Den Bosch en dat levert vrijwel geen overlast op.

Nol oreert twee jaar lang over het enorme vluchtelingenprobleem in Den Bosch, dat er simpelweg niet is

Remco de Vaan (27), die lange tijd werkzaam was bij de tv-zender van Nol en zijn politiek voor het grootste deel steunt, probeerde hem naar eigen zeggen ‘vaak wel een beetje af te remmen.’ Hij vult aan: ‘Soms laat hij zich misschien te veel leiden door wat hij ziet en leest. Hij zei een keer tegen mij: Remco, we moeten echt eens iets gaan doen tegen Ik wil lokhomo’s inzetten. Ten eerste: wat is in godsnaam een lokhomo? Ten tweede: ik ben zelf gay en heb in Den Bosch nooit anti-homogeweld meegemaakt.’

Nol wil wel vaker een ‘probleem’ oplossen, waarmee hij eigenlijk duidelijk een ander punt maakt. Zo herinnert Remco zich nog het idee van Nol om, zonder duidelijke aanleiding, Den Bosch te de-islamiseren. Ook besloot Nol te beginnen, omdat die ontsierend zouden zijn. En welke mensen hebben tv-schotels aan hun balkon hangen? Juist.

En hij verbiedt het een groep islamitische vluchtelingen om mee te lopen tijdens de door hem georganiseerde openbare lichtjesprocessie rond kerst. Zestig christelijke vluchtelingen uit Eritrea zijn wel welkom. ‘Concrete aanwijzingen voor veiligheidsproblemen waren er niet, zo erkent Roos. “Maar wat als een vluchteling de processie toch wil verstoren? Of een Bosschenaar meeloopt die roept: wat doet dat tuig hier? Daar wil ik de verantwoordelijkheid niet voor dragen.’’

4. Nol de beschimper

Over het asielzoekersprobleem – de opvang in de buurt is intussen gesloten – zegt hij achteraf: ‘We hebben goed gehandeld. Ik ben een keer op bezoek geweest in het azc en dat was doodeng. Er zaten zoveel mannen zo dicht op elkaar dat je daar wel problemen van moest krijgen.’ Over de lichtjesprocessie: ‘Ik heb helemaal niemand wat verboden.’ Over de schotelantennes: ‘Die blijf ik lelijk vinden en ik blijf erbij dat het me ging om de achterhaalde technologie, niet om de mensen die achter die schotels wonen.’

Want Nol, zegt Nol, is geen racist en zal nooit discrimineren.

Op 22 november, als rechts-nationalisten bij Dokkum illegaal de snelweg blokkeren om een protest tegen Zwarte Piet tegen te houden, op Facebook in een wapperende Nederlandse vlag.

Over integratie stelt de BVP ‘Statushouders hebben nu voorrang op de woningmarkt maar wij vinden dat ze hun beurt dienen af te wachten. De BVP zal hier een dikke vinger aan de pols houden.’ Een dikke vinger.

En: ‘De BVP gelooft niet in zweverige liedjes en het maken van biologische cake voor statushouders. Wij geloven in gelijkheid en dwingen die dan ook af!’

Gelijkheid.

Als Sylvana Simons net weg is bij DENK, post Nol op Facebook een filmpje waarin hij haar naar eigen zeggen ‘een baan aanbiedt’. Zijn aanbod: ze kan wc-juffrouw worden bij de McDonalds, zodat ze kan controleren ‘of mensen zwart of bruin hebben gescheten’. Dit filmpje komt na een hele verzameling eerdere filmpjes over Sylvana, waarin hij haar onder meer adviseert ‘niet ongetraind een darkroom in te gaan’ en een waarin hij zegt dat ze ‘haar billetjes prostitueert’ wanneer ze verschijnt in een talkshow.

Nol, zegt Nol, is geen racist en zal nooit discrimineren

Nol heeft het tijdens de gesprekken die ik met hem heb telkens over gelijkheid, bruggen slaan en acceptatie. Dus als ik hem vraag naar het filmpje, verwacht ik een ‘dit is uit z’n verband gerukt’ of een ‘dat had ik niet zo bedoeld’. Maar Nol probeert zijn intenties niet te verbloemen. Het gesprek dat we erover hebben gaat zo:

Wat was je bedoeling met dat filmpje? ‘Ik wilde op een ludieke manier het gesprek aangaan.’

Nol, kom op. ‘Ja, oké. Ik wilde haar tot in het diepst van haar ziel raken. Ik wilde dat ze ‘s avonds huilend in haar bed lag.’

Waarom? ‘Ik moest het gewoon even kwijt.’

Het is het enige filmpje dat je ooit offline haalde nadat er kritiek op kwam. ‘Niet omdat ik spijt had hoor. Maar ik kreeg te veel haat en nijd over me heen. Doodsbedreigingen. Dat was niet meer leuk.’

En de haat en nijd die Sylvana over zich heen krijgt, terwijl ze dingen nog op een beschaafde manier probeert aan te kaarten? ‘Sylvana moet doen wat ik heb gedaan na dat filmpje: als het volk het zo overduidelijk niet met je eens is, dan zullen ze wel een punt hebben en moet je verder je mond houden.’

Dus elk punt waarop kritiek komt vanuit ‘het volk’ is onwaar en moet je terugnemen? ‘Nee, maar in het geval van Sylvana wel.’

Het is een gek soort eerlijkheid, een die geen mantel der liefde probeert te gooien over kwade bedoelingen. Het is vervreemdend, apolitiek en bovenal diep beledigend.

Als Nol tijdens een debat tegenover PvdA-lijsttrekker Pieter Paul Slikker staat, verspreekt hij zich. Hij zegt: ‘Meneer fff… Slikker.’ Nol biedt meteen zijn excuses aan, flikker zeggen was echt niet zijn bedoeling geweest. Als ik hem er nu naar vraag zegt hij: ‘Misschien dacht ik het op dat moment wel: vieze, vuile flikker. Maar ik heb het in elk geval niet hardop willen zeggen.’

Het verbaast Eric Alink, stadschroniqueuer van de gemeente Den Bosch en journalist voor onder meer het Brabants Dagblad, allemaal niks meer.

‘Nol is een narcist. Een racistische egomaan. Een die zieltjes wint door het beeld te schetsen van de bibberende bejaarde naast de uitgevallen verwarming, terwijl het eigenlijk best goed gaat met de stad.’

Alink schrijft al meer dan dertig jaar over de stad, zag politici komen en gaan, maar Alink is een van de weinige lokale journalisten die het aandurft echt kritisch over Nol te schrijven. Toen hij vorig jaar, naar aanleiding van het zoveelste beledigende filmpje op Facebook, een column over Nol schreef met de titel ‘Zindelijk’, werd hij daar weken later nog over gemaild, geappt en op straat aangesproken, door zowel mede- als tegenstanders.

Een passage ‘Volgens het boekje ‘Oei, ik groei!’ had de 53-jarige Roos al zindelijk moeten zijn. Maar zijn Facebook-pagina wijst daar niet op. Die riekt naar natte luiers, darmpek en zinkzalf waarvan de houdbaarheidsdatum is overschreden. Wekelijks publiceert hij een Facebookfilmpje, waarin hij trots zijn fascinatie voor anus, poep, bil en teelbal etaleert – sorry, geparfumeerder is de denkwereld van Nol Roos niet.’

Daar werd Alink dus nog lang op aangesproken. Hij zelf vat de rol die Nol speelt in de stad als volgt samen: ‘Roos weet klaarblijkelijk snaren te raken en ze ook vlot te ontstemmen.’

5. Nol het pr-wonder

Nol is dol op de lol van Nol. Getuige zijn online column, de Nollumn. Zijn productiebedrijf Nollywood. De doosjes ‘Paraceta-nol’ die hij liet maken voor een raadslid dat zei hoofdpijn van ‘m te krijgen. Hij kan kortom, zijn nol op. Behalve wanneer hij Berlusconi genoemd wordt, daar houdt hij niet van. Hij heeft weliswaar een keer opgetreden tijdens een cabaretevent als ‘De Bossche Berlusconi’, maar hij blijft benadrukken dat zijn politieke rol en zijn rol als mediaman elkaar niet bijten.

Remco de Vaan vertrok twee jaar geleden bij TV73. ‘Ik werkte als zelfstandig tv-maker voor de zender maar al snel ging al mijn tijd erheen. Ik wilde me weer richten op mijn andere klanten. Plus: de lijn tussen tv en politiek begon te vervagen. Mensen begonnen me te associëren met de BVP. Overal zagen ze ons samen omdat ik interviews met hem afnam nadat er politieke ophef was geweest, hem stond te filmen als hij op campagne was. Maar ik ben geen BVP’er.’

Elke keer dat er ophef was rond de politieke partij van Nol verscheen er een fragment op TV73. Remco interviewt Nol, Nol verdedigt zijn standpunt en noemt zijn tegenstanders ‘links populistisch’.

Remco vervolgt: ‘Op landelijk niveau zou Nol hier nooit mee wegkomen. Dan zou een handige journalist één blik op zijn Facebookfilmpjes werpen en dan zou het gedaan zijn met hem. Die impulsiviteit is zijn beste, maar tegelijk ook slechtste eigenschap. Die zorgt ervoor dat hij filmpjes opneemt die soms misschien te ver gaan, maar ook dat hij meteen in actie komt als mensen hem nodig hebben.’

Nol heeft zelfs in de meest overduidelijke gevallen van belangen-verstrengeling een antwoord paraat

Nol weet zijn imago als impulsieveling handig in te zetten, als het hem zo uitkomt.

Weet je nog wat Nol zei op die rotonde? Over hoe de ‘Haagse’ PVV niets te zoeken had in Den Bosch? Mag je nu eens raden wie de eigenaar is van de domeinnaam www.pvvdenbosch.nl.

Natuurlijk, Nol.

Tegenover Omroep Brabant noemt Nol dat een ‘gekke toevalligheid’. Hij had het domein namelijk aangeschaft voor een nieuw tv-programma op zijn zender, genaamd Plaatjes Van Vroeger. Dat programma bestaat al jaren, maar heette altijd Zoals het vroeger was.

Hij was tot voor kort ook eigenaar van pvvtilburg.nl en pvveindhoven.nl, maar als blijkt dat de PVV alleen in Den Bosch zal deelnemen, doet hij die weer van de hand.

Zijn uitleg: ‘Ik had gewoon alles opgekocht, omdat ik misschien mijn programma Plaatjes van vroeger wilde uitbreiden naar andere steden.’ Toch bijzonder, met een zender die alleen in Den Bosch actief is.

Nol heeft zelfs in de meest overduidelijke gevallen van belangenverstrengeling een antwoord paraat en heeft heel goed in de gaten hoe hij overkomt. Als hij even te lang doet over het beantwoorden van een vraag, leunt hij naar mijn recorder en zegt: ‘Oh, ik zie het stuk al voor me: "Nol moet lang en hard nadenken over deze vraag…"’

Ook als ik hem vraag naar alles wat te maken heeft met zijn tv-zender en politiek tegelijk, antwoordt hij soepel. Dan heb ik het verkeerd begrepen, of heeft het Brabants Dagblad zitten liegen, of was iets ‘gewoon toeval’.

Nol Roos doet niets dat illegaal is, hij springt slechts slim om met zijn mogelijkheden. Zo krijgt elk gemeenteraadslid een bepaald bedrag per jaar om vergaderruimte van te huren. Nol huurt ruimtes in zijn eigen TV73-studio’s en Dat mag. Hij vraagt de kijkers van zijn commerciële zender om op zijn politieke partij te stemmen. Dat mag. Toen hij zo ageerde tegen de schotelantennes op flats, maakte hij tegelijk met zijn productiebedrijf reclames voor schotelantenne-verkopers. Dat mag. Nol: ‘Dat laat gewoon zien hoe goed ik de zaken gescheiden kan houden.’

Tot slot

We zijn intussen nog steeds op huisbezoek. Terug naar de vrouw met de chihuahua’s, die wild staat te knikken bij het horen van de woorden ‘hondenbelasting’ en ‘weg ermee’. Het is Nols laatste bezoek van de dag, de poster hangt inmiddels, de bewoonster steekt haar duim ernaar op.

Haar tuin komt uit op een brandgang. Aan de andere kant van die brandgang ligt het huis waarin ik opgroeide. Had ik hier nog gewoond, dan had ik misschien ook wel op Nol gestemd. Een man die bij je thuis langskomt als je een probleem hebt. Een man die oog heeft voor de zorgen op straat. Een man die macht en geld van de elite terug naar het volk wil.

Maar een man die zou opkomen voor de witte helft van mijn familie, maar de andere helft, zodra ze hem zouden tegenspreken, zou wegzetten als…? Nooit.

Waarom is de man die een kerstfeest organiseert voor ouderen tegelijkertijd ook zo’n racist? En waarom blijft een man met zoveel charisma dat de halve stad hem beschouwt als beste vriend, in zijn videocolumns hangen op niveautje Voetbal Inside? Als ik hem ernaar vraag is zijn antwoord even helder als onbevredigend: ‘Weet je wat het is met die filmpjes? Vaak moet het er ook gewoon even uit. Er zit verder niks achter.’

Ook hier volgt Nol het handboek populisme: het belang van het volk gaat voor, maar dat belang is wel een gemiddelde, waarin geen ruimte is voor de zorgen van minderheden. Kritiek hebben op die tactiek is politieke correctheid, makkelijk gekwetst zijn, dingen te serieus nemen, gezeik.

Nol gelooft dan ook niet dat politici die hem weerstand bieden, dat doen omdat ze het echt niet met hem eens zijn. ‘Het is zo makkelijk om iedereen te vriend willen houden en mij dan aan te vallen omdat ik wèl de harde waarheid spreek. Aan die vorm van politiek doe ik niet mee. Ik speel geen spelletjes.’