Onder het systeemplafond van restaurant Delphi vliegen de borden in het rond

Zondagavond was het uitzwaaifeest van Jorgos Zagkotsis. Voetbal International schreef een schitterend verhaal over Jorgos. Zijn Griekse restaurant Delphi, schuin tegenover het station in Arnhem, deed jaren dienst als de onofficiële huiskamer van de voetbalclub Vitesse. Hier werden de spelers met liefde bijgevoederd en vetgemest. Maar na een ongelijke strijd hadden ‘de honden van de Belastingdienst’ dan toch van hem gewonnen; het restaurant zou per 1 mei dichtgaan.

Ik schreef een stukje over hem in NRC, Lees die column hier terug. hetgeen me meteen op een uitnodiging van de feestcommissie bestaande uit Theo Janssen (ex-sterspeler van Vitesse, door Jorgos ‘lelijkerd’ of ‘bolle’ genoemd), Ester Bal (ex-persvoorlichter van Vitesse, door Jorgos ‘Balletje’ of ‘kutje’ genoemd) en Bart Roetert, zoon van Bert Roetert (oud-topman van Schuitema/C1000 en FrieslandCampina, jarenlang bestuurder bij Vitesse en vriend van Jorgos, geen bijnaam) kwam te staan.

In Delphi zat de stemming er vanaf een uur of zes goed in. Wat hielp was dat Vitesse die middag met 5-0 van FC Twente had gewonnen. Walter Witlov, de huis-dj van Vitesse en tevens zanger en componist van het lied In Ernem wil ik zijn Luister hier via Spotify naar In Ernem wil ik zijn. knikte naar Theo Janssen, die met de handen omhoog stond te dansen. Ik zag nieuwe tatoeages in de nek en op de handen.

Het bier was gratis, eten was er te veel. Het personeel, door Jorgos consequent ‘kutkamelen’ genoemd, ging rond met schalen vol vleesspiesjes. ‘Neem nou, het vlees mot op.’

Even later: ‘Neem nou, het wordt koud.’

Ester Bal tegen een van de serveersters die een winterjas droeg: ‘Haha, net zo koud als jij zeker.’

Gesprekken met clubcoryfeeën

Het was niet de goede avond voor diepte-interviews. Kees Bakker, oud-politiecommissaris en oud-voorzitter van Vitesse was er. Paul van der Kraan, ex-algemeen directeur, tegenwoordig in dienst van FC Den Bosch: ‘Jorgos is een fenomeen, in feite werd de club jarenlang vanuit hier geregeerd.’

Vanuit een ooghoek zagen we Jorgos met een stapel borden uit de keuken komen. Dj Walter Witlov kon nu ieder moment de sirtaki gaan draaien. Toen Nikos Machlas nog bij Vitesse speelde, sneuvelde er in Delphi wekelijks een servies.

Frans Thijssen: ‘Ik weet echt geen zinnig woord over Jorgos te zeggen, echt niet, bijzonder is-ie wel.’

Remco van der Schaaf: ‘Wat ik nou doe? Helemaal niks. Ik ben na mijn carrière in het zwarte gat gevallen.’

Ruud Knol had een nieuwe jas.

Arco Jochemsen was bij de promotiewedstrijd van Fortuna Sittard geweest. Oud-elftalleider Wim Jansen had een nieuwe bril.

Joost de Wit, de huidige algemeen directeur van Vitesse, begon over Russische eigenaren en Russische trainers en dat hij helemaal geen last had van Russen. ‘Ik gun iedere Nederlander een Russische baas.’

Bert Roetert zei dat hij zijn kinderen had opgevoed met de drie e’s: ‘energie, eenvoud, eerlijkheid’. Hij had diverse topfuncties gehad, ook in het buitenland, maar altijd een huis in Arnhem aangehouden. ‘Zodat ze nooit over me kunnen zeggen dat ik geen Arnhemmer meer ben. Jij hebt de stad wel verraden.’

Ik probeerde Bert uit te leggen dat niet iedereen zich meerdere huizen kan permitteren.

De vrienden van Jorgos

Het mooiste verhaal kwam van stamgast Mehmet ‘Belletti’, een zzp’er in gevelreiniging. Hij was Turks en leerde Jorgos kennen toen hij nog taxichauffeur was en hij zijn auto regelmatig voor de deur van Delphi parkeerde. ‘Ik dacht: wie is toch die gek die me helemaal uitscheldt? Ze zeggen altijd: Grieken en Turken dat gaat niet goed, maar wij zijn samen op vakantie geweest. Ze noemen me hier ook wel ‘verbrand schaap’, omdat ik een litteken in mijn nek heb.’

Hoogtepunt van de avond was het cadeau: een kartonnen standbeeld van Jorgos met een stijve lul.

Voetbalhumor, Jorgos was ontroerd. ‘Als ik zie hoeveel vrienden ik nu heb… Ik zou eigenlijk een politieke partij moeten beginnen…’

Het oude clublied van Vitesse werd gedraaid, gevolgd door house, dan weer iets Nederlandstaligs. Theo Janssen, die eigenlijk niet wilde, werd gedwongen een lied mee te zingen: het lot van de excentriekeling.

Net het boekenbal

Marieke Bos, weduwe van Vitesse-held Theo Bos, zei dat ze nog steeds iedere week op de hoofdtribune van Gelredome Vitesse naar voren zat te schreeuwen. Ester Bal liep naar de zanger toe toen die het waagde een Amsterdamse medley in te zetten en zei ‘Arnhem zingen’, ‘nu Arnhem zingen’.

Even later hield hij maar op met zingen.

Hij werd betaald met een decoratie naar keuze die hij zelf van de muur mocht trekken.

Even later liet Theo Janssen een Grieks borstbeeld, dat wel wat leek op het logo van Ajax, uit zijn handen flikkeren, en gooide Jorgos nog wat borden kapot. De eerste platen van het systeemplafond zaten los.

‘Het is hier net het boekenbal’, zei Belletti, ‘daar slopen ze toch ook altijd alles?’

Ester Bal: ‘Ja maar daar zit geen asbest in.’

De gesprekken gingen nu over welke voetballers het meeste vlees konden eten.

‘Ik zie Diarra nog zitten’, zei Jorgos. ‘Zo’n berg gyros! En Theo vrat natuurlijk ook alles weg. Vlees, maar ook octopus. Pietje Velthuizen: tzatziki kipfilet.

We keken naar Theo Janssen, dansend met een vleesspiesje in de hand.

Jorgos bij het afscheid: ‘Het is net als bij een voetbalclub, Mars. Ups en downs. Twente gaat nu ook naar de kloten, maar zo gaat dat. Ik heb hier jarenlang iedereen van Vites over de vloer gehad. Ik zat met mijn vingers in de honingpot, maar ik heb ze nooit afgelikt. Ik denk dat dat mijn kracht was.’