Beste,
In een fraai interviewtje van slechts enkele minuten zei VVV-speler Danny Post over hetzelfde onderwerp iets vrij doms én iets vrij slims.
VVV had een strafschop tegen gekregen nadat de VAR – de videoarbitrage – had geoordeeld dat een ploeggenoot een overtreding op Klaas-Jan Huntelaar maakte. De scheidsrechter, zo stelde Post, moet toch zelf kunnen beslissen, als hij de situatie ziet gebeuren?
Nou, nee. Dat een situatie chaotisch is, dat is net de reden om beelden terug te kijken. Maar Post zei ook iets anders – dat beelden in slow motion een vertekening van de werkelijkheid geven. (Of Post leek dat te bedoelen, want het woord slow motion neemt hij niet in de mond.)
Hugo Borst bespotte hem over die uitspraak in het AD. Maar als hij inderdaad op slow motion doelde, heeft Post een punt: onderzoek van de KU Leuven, de universiteit die voor de FIFA het experiment met de videoarbitrage analyseert, wees al uit dat scheidsrechters die naar de slow motion kijken, identieke situaties zwaarder beoordelen.
Was het nou wel of geen vertraagde opname?
Ook onderzoek in de rechtspraak toonde al aan dat beelden in slow motion vertekenend werken: de dader lijkt in slow motion vaker opzettelijk te handelen, met meer ‘voorbedachten rade’ dus, en dat wordt hem of haar zwaarder aangerekend, terecht of niet. (Lees ook dit stuk uit de Volkskrant.)
Intentie is geen criterium als het gaat om het beoordelen van overtredingen of het toekennen van kaarten
Overigens: intentie is geen criterium als het gaat om het beoordelen van overtredingen of het toekennen van kaarten. Dat hoor je weliswaar vaak, en ik snap ook wel waarom, maar in de spelregels gaat het niet om de intentie. Wel om ‘slordig’ en ‘roekeloos’ gedrag, dan wel ‘buitensporige kracht’. Wat overigens verstandig is, want intentie vaststellen is een lastige zaak: je kunt niet in het hoofd van de speler kijken.
Ik heb nog enkele vragen uitstaan: keek scheidsrechter Kevin Blom bij VVV-Ajax wel of niet naar een vertraagde opname? Is daarover een protocol bij de KNVB? En kan het kijken naar herhalingen, in realtime (dus niet slow motion), ook tot een vertekend beeld leiden? Zodra ik antwoord heb, deel ik het hier.
De VAR wordt zo een studie in metafysica: ‘De wijsgerige leer die niet de werkelijkheid onderzoekt zoals ze ons gegeven wordt uit zintuiglijke waarneming, maar op zoek gaat naar het wezen van die werkelijkheid en wat haar constitueert.’
Magneetbordmaniak Pep Guardiola
Daar was ’ie dan eindelijk, All or nothing, Amazons documentaireserie over Manchester City’s seizoen 2017/2018, waar door zovelen lang naar is uitgekeken. Ik heb hem de afgelopen week in een paar avonden bekeken. Hoewel de film zeker onderhoudend is, vond ik All or nothing uiteindelijk toch teleurstellend.
Niet zozeer omdat de documentaire trainer Pep Guardiola en de club Manchester City zo’n beetje heilig verklaart, want dat was te verwachten: de crew van Amazon krijgt natuurlijk niet zomaar toegang. De tijden dat cameraploegen vrij spel kregen – zoals bij Ajax: daar hoorden zij engelen zingen of bij An Impossible Job – zijn denk ik voorbij.
Verder is er nauwelijks frictie in de film – op één scène na, als spelers Fabian Delph en Yaya Touré na een verliespartij bakkeleien over de redenen van het verlies. (Het niveau van hun analyses overstijgt dat van Rivierwijkers Zaterdag-3 nauwelijks.) Maar ook dit is geen verrassing.
En het probleem is ook niet dat de politiek van City’s eigenaren compleet wordt genegeerd. Aanvoerder Vincent Kompany legt aan kinderen uit wie Nelson Mandela was (oprecht én geheel passend in de progressieve waarden die City wil uitstralen). Maar de twijfelachtige reputatie van de koninklijke familie van Abu Dhabi – ook binnen de club gezien als een potentieel PR-probleem – blijft onbenoemd. Maar ook hier had ik nauwelijks iets anders verwacht.
Een docu als McDonalds
Wel jammer vind ik dat we weinig leren over Guardiola, de hoofdpersoon van de serie, de man die bekend staat als de beste trainer van de wereld, een officieuze titel waarnaar in de film ook wordt verwezen. Hoe denkt Guardiola over voetbal? Wat gebeurt er dankzij hem wel en niet op het veld?
We zien Guardiola als een driftige, gepassioneerde, scheldende, soms over zijn woorden struikelende man, en iemand die geobsedeerd is met het spel. Maar zijn obsessie en voetbalkennis is in All or nothing weinig meer dan een accessoire. We zien hem druk in de weer met zijn tactiekbord en magneetjes, maar wat hij daarop uitlegt, wordt nauwelijks duidelijk. Hij is obsessief en fanatiek, maar waarover precies, dat blijft vaag.
Misschien is dat simpelweg omdat Guardiola onbegrijpelijk is: de spelers wekken op mij soms de indruk dat ze Guardiola’s woordenbrij ook niet vatten. (De ondertitelaars lijken soms ook maar een gok te doen naar wat hij zegt.) Nu denk ik dat de spelers hem grotendeels wel begrijpen, omdat Guardiola de speelwijze al eerder duidelijk heeft gemaakt (op momenten waar de camera niet aanwezig was), en die magneetbordscènes slechts finetuning betreffen.
Maar de kijker heeft daar niks aan. De filmmakers hadden er met Guardiola over kunnen praten. Tijd en toegang zat, zou je denken, om in elk geval een paar ideeën wat meer uit te werken. Geheimhouding lijkt me het probleem niet, want in de twee boeken van Marti Perarnau over Guardiola was aardig wat te lezen over zijn werkwijze.
Natuurlijk: de documentaire stikt van de mooie beelden, van de fraaie sfeerschetsen (zoals een zijlijn-ruzie tussen Guardiola en Arsenal-trainer Arsène Wenger), en van Guardiola’s vage, pathetische, inspirerende toespraken. Maar nieuwe inzichten: niks. All or nothing is een beetje zoals McDonald’s. Je hebt er vlak van tevoren veel zin in, op het moment zelf is het lekker, maar achteraf heb je niets bijzonders meegemaakt, en misschien heb je zelfs een beetje spijt dat je er tijd en geld aan hebt besteed.
P.S. Ik las vanochtend deze recensie in The Guardian. De auteur maakt een goed punt: Guardiola zegt op een zeker moment dat bepaalde spelers beter spelen als ze boos op hem zijn. Interessant, vertel meer, denk je dan. Maar we komen er niets meer over te weten.
Spelregelgeregel
De afgelopen maanden ben ik met mijn mede-initiatiefnemers van de Avant Garde Cup af en aan bezig geweest met het opzetten van een nieuw spelregelexperiment. Daarover komt eind deze maand hopelijk nieuws.
Ook stuit ik regelmatig op eerdere initiatieven om de regels te veranderen. Dit pareltje uit De scheidsrechter van 1952 stuurde scheidsrechter en spelregelkenner Ben van Maaren me op:
Spelregelvernieuwers, spelregelideeën, het is dus allemaal niet zo heel erg nieuw. Hoe dan ook: binnenkort nieuws.
Lees-, luister-, kijktips
- Dit portret van/interview met/reportage rond Johnny Depp tipte ik vorige week al, toen ik hem voor de helft had gelezen. Nu ik hem uit heb gelezen, tip ik hem nog een keer. Hoe geld je leven kapot kan maken.
- Wie meer wil weten over Manchester City’s plannen voor werelddominantie: dit stuk uit The Guardian is erg informatief.
- ‘In de categorie Spelers Die Bijna Een Appel Zijn: Renny Smith (FC Dordrecht).’ Kortom: lees Frank Heinens jaarlijkse bespreking van de Eredivisie Seizoengids van VI.
- Clubs maken documentaires, clubs interviewen hun eigen spelers, en clubs schrijven nu ook analyses van hun eigen spelers. Arsenal publiceerde recent dit stuk over wat de nieuwe speler Lucas Torreira zal toevoegen aan het team.
- Geen idee meer hoe ik het tegenkwam, maar dit stuk over een kerel die van alles en nog wat frituurt en dat het dan ook nog lekker blijkt, vond ik eetlustopwekkend. Gefrituurde boter, mmm...
- Spielverlagerung analyseerde een seizoen aan trainingen van Markus Gisdol bij HSV. Een eindredacteur zou niet misstaan bij Spielverlagerung: sommige alinea’s lijken meer op puzzels (‘welke verbindingszin ontbreekt in deze alinea?’), maar als je even doorzet, valt er veel moois en leerzaams te lezen.
- Athletic de Bilbao verkocht deze maand hun keeper Kepa voor 80 miljoen aan Chelsea. Voor elke andere club is dat geweldig nieuws, maar voor Athletic is het een probleem. De club heeft immers het beleid om alleen Baskische spelers op te stellen. Wat te doen met het geld? Zijn er nog ergens Basken te koop voor een redelijke prijs? We weten ons geen raad met het geld, appte een medewerker me. (Ik probeer binnenkort iets over de club te schrijven.) Voor wie Bilbao’s filosofie wil begrijpen: lees dit stuk.
- Strava, de hardloopapp, verzamelt veel data over de prestaties van hardlopers. En op welke schoenen ze dat doen. En dan kun je correlaties zien: welke schoenen gaat hoe hard? En hoeveel harder dan andere schoenen? The New York Times schreef erover.
Dit verhaal heb je gratis gelezen, maar het maken van dit verhaal kost tijd en geld. Steun ons en maak meer verhalen mogelijk voorbij de waan van de dag.
Al vanaf het begin worden we gefinancierd door onze leden en zijn we volledig advertentievrij en onafhankelijk. We maken diepgravende, verbindende en optimistische verhalen die inzicht geven in hoe de wereld werkt. Zodat je niet alleen begrijpt wat er gebeurt, maar ook waarom het gebeurt.
Juist nu in tijden van toenemende onzekerheid en wantrouwen is er grote behoefte aan verhalen die voorbij de waan van de dag gaan. Verhalen die verdieping en verbinding brengen. Verhalen niet gericht op het sensationele, maar op het fundamentele. Dankzij onze leden kunnen wij verhalen blijven maken voor zoveel mogelijk mensen. Word ook lid!