De opiniepeilingen kwamen dit keer redelijk uit: bij de tussentijdse verkiezingen in de VS hielden de Republikeinen de meerderheid in de Senaat, terwijl de Democraten de macht herwonnen in het Huis van Afgevaardigden.

En, net als bij de presidentsverkiezingen in 2016, wonnen de Democraten verreweg de meeste stemmen. Voor de Senaat kregen zij 42 miljoen stemmen en de Republikeinen 32 miljoen.

Maar de Republikeinen wonnen de Senaat en verloren minder in het Huis dan gebruikelijk bij midterms, dankzij de ingebouwde zwaardere weging van de dunbevolkte staten in het Mid-Westen en de steeds listiger ten nadele van minderheden geschreven registratieregels en grenzen van kiesdistricten (‘gerrymandering’). Ook de anti-immigratiecampagne van president Trump, die de harde kern van zijn achterban persoonlijk had opgetrommeld, miste zijn uitwerking niet.

Meer dan ooit laten de uitslagen zien dat mensen met een hogere opleiding en mensen in steden en voorsteden eerder geneigd zijn een Democraat te steunen. Trump en de Republikeinen moeten het vooral hebben van de witte Amerikanen met minder opleiding en woonachtig buiten de steden.

De Democraten hadden veelbelovende kandidaten in een paar Republikeinse bolwerken. Die haalden het meestal niet. De grote Democratische die het tegen Trump kan opnemen in 2020 trad nog niet naar voren. Wel werden gekozen in het Congres.

Trump kan benoemingen van rechters blijven bepalen

Voor de president betekent de nog iets grotere meerderheid in de Senaat dat hij kan doorgaan rechterlijke benoemingen op het federale niveau naar zijn hand te zetten.

De Republikeinen hadden het geluk dat bij de een derde van de Senaatszetels waar dit jaar voor kon worden gestemd het merendeel door Democraten werd verdedigd. De ‘Dems’ hadden dus meer te verliezen dan de Republikeinen. En deden dat.

Voor de praktijk van alledag waren de op staatsniveau minstens zo belangrijk. Mensen met een strafblad zullen in Florida niet langer hun stemrecht automatisch kwijt zijn. Marihuana gebruiken om medische redenen wordt nu legaal in Michigan, Missouri en Oklahoma – opmerkelijk, want de laatste twee staten zijn in meerderheid bepaald niet progressief.

Voor het sterk verdeelde en chaotische landschap dat na deze verkiezingen overblijft, was de die de president na de midterms gaf een goede voorbode. Het Witte Huis nam een CNN-journalist zijn perspas af met behulp van een dat naar het zich laat aanzien tendentieus bewerkt is. Fake news op het hoogste niveau.

We hebben een aantal artikelen verzameld die meer licht werpen op deze opgewonden en intens beleefde verkiezingen.

De mythe van de luie niet-stemmer: zo moeilijk is het om in Amerika te stemmen Dat Amerikanen lui zijn, bijvoorbeeld als het gaat om stemmen, is een veelgehoorde mythe. In dit prachtig vormgegeven stuk van The New York Times laten verkiezingsexpert Sarah Jackel en grafisch vormgever Stuart A. Thompson glashelder zien hoe moeilijk het is om in Amerika te stemmen. Of je nu student bent, of werkende ouder, of simpelweg ‘te laat’: er zijn talloze redenen waarom je jouw stem kunt vergeten. Hoe anders is dat in Nederland. We mogen ons gelukkig prijzen. (Rob Wijnberg, oprichter) The New York Times: ‘The Myth of the Lazy Nonvoter’ (Leestijd: 10 minuten) Je wint niet van populisten door ze na te doen Missouri is een ‘battleground state’: de inwoners kiezen soms links en soms rechts. Deze week ging de race tussen de steenrijke Democratische senator Claire McCaskill en haar Republikeinse tegenstrever, de jonge, elitaire Trump-aanhanger Josh Hawley. De tactiek van McCaskill was om zich zo rechts mogelijk te gedragen en zo weifelende Trump-fans voor haar te winnen. Dat bleek een domme tactiek: je beledigt een deel van je natuurlijke achterban, terwijl je twijfelende tegenstanders een halve imitatie van Trump geeft. (Arjen van Veelen, correspondent Zingeving) Mother Jones: ‘Claire McCaskill, One of the Nation’s Most Vulnerable Democrats, Just Lost’ (Leestijd: 3 minuten) De Verenigde Staten zijn niet gepolariseerd. Dat is optisch bedrog Het tweepartijenstelsel in de VS veroorzaakt polarisatie, is de aanname: je stemt óf Republikeins óf Democratisch. Maar dat betekent nog niet dat de burgers zélf extremer worden. Kijk naar Missouri: dat heet een rechtse staat te zijn, met een rechtse gouverneur en een ruime meerderheid Trump-stemmers. Maar deze week kregen de bewoners keuzes voorgelegd die verder gingen dan voor of tegen Trump. En dus koos men voor een hoger minimumloon, legalisering van medische wiet en strengere regels voor lobbyisten en campagnegeld. (Arjen van Veelen, correspondent Zingeving) St. Louis Post-Dispatch: ‘How Missouri’s vote on medical marijuana, minimum wage and more will affect you’ (Leestijd: 5 minuten) Wat deze uitslagen zeggen over de presidentsverkiezingen van 2020 Statistiekmeester Nate Silver zet voor FiveThirtyEight op een rij wat deze midterms kunnen voorspellen voor de presidentsverkiezingen van 2020. Hij merkt bijvoorbeeld op dat de uitslagen meer op 2012 dan op 2016 lijken, met Democraten die goed presteerden in Michigan, Pennsylvania en Wisconsin – staten die Hillary Clinton twee jaar geleden mede haar presidentschap kostten. Voor de gevorderden gaat Silver ook in op campagnestrategieën voor het ‘Northern Path’ en de ‘Sun Belt’. (Michiel de Hoog, correspondent Sport) FiveThirtyEight: ‘The 2018 Map Looked A Lot Like 2012 … And That Got Me Thinking About 2020’ (Leestijd: 5 minuten) De grootste politieke donoren tijdens de midterms Rijke (en iets minder rijke) Amerikanen hebben volgens schattingen maar liefst 5,2 miljard dollar uitgetrokken om hun favoriete politici te steunen voor de midterm-verkiezingen. Een absoluut record. The Guardian inventariseerde waar het grote geld vandaan kwam, zowel aan de linker- als rechterzijde van het politieke spectrum. De belangrijkste donor? Nee, niet George Soros, maar de conservatieve casinobaas Sheldon Adelson, die 113 miljoen dollar stortte in de verkiezingskas van Republikeinse kandidaten. (Riffy Bol, algemeen redacteur) The Guardian: ‘Midterm big spenders: the top 20 political donors this election’ (Leestijd: 10 minuten) Miljoenen Amerikanen kozen iemand met meer invloed in hun staat dan de president De Amerikaanse president is veel minder machtig dan we denken, schreef Arjen van Veelen eerder deze week al. Althans, op staatsniveau. De persoon op wie Amerikanen in dertig staten moesten letten in het midterm-stemhokje, was de State Attorney General – zeg maar de minister van Justitie van een staat. In deze heldere video laat John Oliver zien hoeveel invloed de politieke kleur van een ‘State AG’ kan hebben op wetgeving, variërend van transgenderrechten tot regels die de toegang tot de gezondheidszorg inperken. (Riffy Bol, algemeen redacteur) Last Week Tonight with John Oliver: ‘State Attorneys General’ (Kijktijd: 20 minuten) Het algemeen kiesrecht werd in Florida eindelijk écht werkelijkheid Misschien nog wel interessanter dan de uitslag van de verkiezingen zijn de resultaten van de diverse referenda (‘ballot measures’) in de verschillende staten. Zoals de volksraadpleging in Florida, waar werd besloten dat ex-gevangenen hun stemrecht terugkrijgen. In de grootste en belangrijkste ‘swing state’ van Amerika, waar verkiezingen soms met een paar honderd stemmen worden beslist (zie de presidentsverkiezingen van 2000), krijgen in één klap anderhalf miljoen mensen hun stemrecht terug. Dit besluit gaat bij alle komende verkiezingen een potentieel verschil maken. (Veerle van Wijk, stagiaire uitgeverij) The New York Times Magazine: ‘Will Florida’s Ex-Felons Finally Regain the Right to Vote?’ (Leestijd: 30 minuten)