Eind maart nam schrijver en publicist (Nador, Marokko, 1972) de Eddy du Perronprijs in ontvangst voor Yemma, van zijn moeder, die door een herseninfarct getroffen wordt. In zijn stond hij opeens omstandig stil bij het leven van de bijen.

‘Wie voor een bijenkorf staat, ziet chaos. Maar wie het dak optilt en de binnenkant bestudeert, ziet hoe dit volk tot in de kleinste details is doordacht.’ Met als spil: de moer. Ook wel de koningin genoemd.

Het was opmerkelijk. Benzakour roert zich graag in het maatschappelijk debat, liefst met Zijn opiniestukken roepen vaak veel op. Nu presenteert zich voor het eerst aan de buitenwereld als imker. Sinds twee jaar wijdt hij zich al - kennelijk in alle rust - aan de raadselachtige schoonheid van het bijenleven, en probeert hij het oude ambacht onder de knie te krijgen.

Toch kan hij zich ook bij zijn korven in de wei niet onttrekken aan actuele ontwikkelingen in de samenleving. Benzakour leek mij dus de uitgelezen persoon om te vragen hoe het zit met de over massale bijensterfte. Wat is dat voor mysterieuze ziekte, wat zijn de oorzaken? En vooral, is het waar dat de mens wordt bedreigd als de bij uitsterft?

In zijn dankwoord liet hij er in ieder geval geen misverstand over bestaan: ‘De financiële crisis die ons vandaag teistert is een lachertje vergeleken met de crisis die het uitsterven van de bij zou veroorzaken. Sterft de bij, dan volgt de mens vijf jaar later,’ zei Einstein al.’

Een gesprek in de lentezon over de grote belangen van de industrie aan de ene kant en de grenzenloze opofferingsgezindheid van de bijen aan de andere kant.