De huidige geschiedenisboeken zijn eenzijdig. Het witte, trotse Nederlandse perspectief overheerst. Zo krijg je positieve identificatie met zeehelden al jong aangeleerd.
Hoe veranderen die schoolboeken dan?
Eerst maar even: die boeken, die natuurlijk niet álles kunnen behandelen, veranderen al. Eens in de vier, vijf jaar worden ze aangevuld. Maar hierdoor lopen ze per definitie achter op de wetenschap en het maatschappelijk debat.
Dan: hoe die boeken tot stand komen. De vier uitgeverijen die de geschiedenisboeken maken, baseren zich op kaders die commissies van gevestigde historici bedenken.
Het belangrijkst om te weten, is dat de eisen vanuit de overheid redelijk algemeen zijn geformuleerd. Met name voor de onderbouw hebben de auteurs veel vrijheid.
Toch misten de meeste onderwerpen die wij voor dit thema uitdiepten in de grootste methodes: Sprekend verleden, Memo, Feniks en Geschiedeniswerkplaats.
En het gaat niet alleen om de onderwerpen, ook de taal schiet tekort. Suggereert het veelgebruikte ‘slaaf’ niet dat het om een mens gaat die voorbestemd is anderen te dienen?
Met de volgende verhalen willen we een nieuw perspectief aanreiken.