Enkele maanden geleden lanceerde ik een om samen de ideale bijsluiter te ontwikkelen. In dat stuk vertelde ik hoe moeilijk het is om een duidelijk overzicht te krijgen van de voor- en nadelen van een geneesmiddel. Op basis van de huidige bijsluiter, die enorme lap dichtbedrukt papier die je in de verpakking van je medicijn aantreft, zal het in ieder geval niet lukken. Dat moest beter kunnen. 

Op mijn oproep kwam een Mijn mailbox en de commentaarsectie onder het stuk stroomden vol met ideeën en suggesties over hoe het beter kon. Er meldde zich ook een groot aantal experts aan die actief wilden meewerken aan de ontwikkeling van een betere bijsluiter.

Vorige week was het dan zover: de eerste vergadering van het bijsluiterteam. Het kennismakingsrondje was indrukwekkend: er had zich een enorme hoeveelheid expertise verzameld in de vergaderzaal van De Correspondent. Dokters die al jaren meeschrijven aan de geneesmiddelenrichtlijnen voor artsen. Apothekers die hun hele carrière wijdden aan de vraag hoe je patiënten beter kunt voorlichten. Maar ook een professor medische ethiek en ontwikkelaars van digitale oplossingen voor bedrijven en overheden. 

Een indrukwekkende hoeveelheid Europese regeltjes

Na een pittige discussie namen we een eerste beslissing: we gingen geen nieuwe bijsluiter bedenken, maar wel een besluiter. Bijsluiters zijn onderworpen aan een indrukwekkende hoeveelheid, vaak Europese, regeltjes. Deze aanpassen is een werk van zeer lange adem. En belangrijker: een bijsluiter kun je pas raadplegen als de beslissing om een geneesmiddel in te nemen al genomen is. Ze zitten namelijk in de verpakking van je medicijn.

Vandaar een besluiter: een helder overzicht van de voor- en nadelen van een middel. Je arts kan deze besluiter als huiswerk meegeven tijdens een eerste consult. Daarna kun je al eens nadenken over wat je belangrijk vindt, zodat je tijdens de volgende afspraak samen met je arts een weloverwogen beslissing kan nemen: zal ik dit geneesmiddel innemen of niet? 

Maar welke criteria moeten op deze besluiter besproken worden? Enkel de werking en de bijwerkingen van het middel, of ook bijvoorbeeld de mogelijke milieuverontreiniging door een medicijn, de kostprijs voor de overheid of de omstandigheden waarin dat middel getest werd? En hoe interactief moet de besluiter zijn? Moet die enkel een overzicht geven van de voor- en nadelen, of moet je de mogelijkheid krijgen om aan te geven wat jij belangrijk vindt en vertelt de besluiter je dan wat voor jou de beste keuze is? Genoeg voer voor discussie dus.

We gaan het concreet maken

We besloten deze discussies te beslechten door ze concreet te maken. We gaan voor twee medicijnen – oxycodon bij lage rugpijn en simvastatine als preventie tegen hartaandoeningen – een prototype ontwikkelen. Volgende maand komen we opnieuw samen en werken we verder. Ik houd jullie op de hoogte.

Ten slotte wil ik nog graag alle leden van het bijsluiterteam bedanken. Froukje, Marloes, Hilka, Jim, Rieke, Luc, Jan, Susanne, Jephta, Mireille, Herwig, Maarten, Dorothee en Alwin: jullie vrijwillige inzet wordt meer dan gewaardeerd. En ook bedankt aan Gwen, de gespreksredacteur van De Correspondent, zij coördineert, neemt nota’s en zorgt voor koffie en croissantjes.