‘De Evangelische Omroep en de Joodse Omroep willen volgend jaar op 4 mei een nationale herdenkingstocht in Amsterdam houden.
De exacte invulling is volgens de EO nog niet bekend, maar gedacht wordt aan acteurs die tijdens de uitzending het verhaal van Anne Frank uitbeelden.
De acteurs moeten scènes uit het dagboek naspelen en bekende Nederlandstalige nummers zingen. Dat gebeurt op locaties die met het leven van Anne Frank te maken hebben.’
-Nos.nl, woensdag 25 juni.
Eens in de week komt, ergens op de derde verdieping van het hoofdkwartier van het KNMI in De Bilt, een commissie bijeen. De commissie heeft de mysterieuze naam ‘Let The Sunshine In’ en bestaat uit zes klimaatwetenschappers met een voorliefde voor showtunes.
Op de muur worden videoclips van bekende Nederlandse artiesten gebeamd. Paskal Jakobsen zingt: ‘Het regent harder dan ik hebben kan.’ Marco Borsato zingt ‘Ik kom als de wind die je voelt en de regen.’ En Rob de Nijs natuurlijk.
Deze commissie is een plan aan het smeden voor een grote show op Nederland 1. Over global warming. In de show volgen we een dappere pinguïn, hopelijk gespeeld door Jeroen van Koningsbrugge, wiens habitat bedreigd wordt door het smelten van de poolkappen. Hij gaat op reis. Onderweg ontmoet hij uitstervende bijen, Bengaalse tijgers en Frans Bauer.
Net wanneer er op de derde verdieping een belangrijke tekstuele vondst wordt gedaan (‘Wat rijmt er op global warming? Verwarming? Nee, dat kan niet. Verarming! Dat is ‘m. Verarming’), wordt er op de deur geklopt. Het gesprek valt stil. Nerveus wordt de deur geopend.
Iets met vluchtelingen
Vandaag komt Henk ‘t Hout langs. ‘t Hout is de creatief producent van The Passion, het musicalspektakel rondom het passieverhaal dat de EO jaarlijks uitzendt, en hét voorbeeld voor de klimaatwetenschappers. Sinds The Passion is het leven van ‘t Hout veranderd.
‘Het succes van The Passion heeft zoveel mensen geïnspireerd. Als je vier jaar geleden had gezegd dat een religieus evenement in Nederland 3,5 miljoen kijkers zou trekken, dan had iedereen je voor gek verklaard. Goed, dan kan je wel beweren dat die mensen alleen maar kijken omdat er veertig BN’ers en zestien meezingers in zitten, maar kijken doen ze.’
‘Ik heb laatst iets hartverscheurends gelezen over vluchtelingen, daar moet je dan iets mee. Daar moeten we met z’n allen boos over worden’
Het team van klimaatwetenschappers is lang niet het enige team dat bezig is het succes van The Passion te kopiëren.
‘t Hout: ‘God nee. Nee. Ik ben benaderd door iedereen. Werkelijk iedereen. De Kankerstichting. Jantje Beton. Albert Heijn wil graag een musicalparade rondom de Hamsterweken. Maar daar ben ik dan niet zo in geïnteresseerd. Kijk, het ding is: ik ben zelf niet gelovig. Verreweg de meeste mensen die meedoen aan The Passion zijn niet gelovig. Dus het is leuk om zo’n show te bouwen, maar eigenlijk wil je dat voor een goed doel doen. Snap je? Als je de kracht hebt om 3,5 miljoen kijkers te bereiken, dan moet je goed nadenken waar je ze mee wilt bereiken.’
Als ‘t Hout praat, speelt hij nerveus met het plastic lepeltje dat hij bij zijn koffie kreeg. Of hij The Passion dan nog wel leuk vindt om te doen.
‘Het is best leuk om te doen. Ja, het is best leuk. Maar het is niet meer genoeg. Ik wil het echt ergens over hebben. Ik heb laatst iets hartverscheurends gelezen over vluchtelingen, daar moet je dan iets mee. Daar moeten we met z’n allen boos over worden. Daar kan je een heel goede dans op choreograferen, op zulke woede. Dus ik dacht: Anne Frank. Was ook een vluchteling. Of soort van. Nou ja, je snapt mijn associatie. Zo’n oer-Hollands verhaal is de perfecte kapstok om zo’n maatschappelijk probleem uit te lichten. Dat gebeurt natuurlijk al wel, er worden wel documentaires gemaakt en zo, maar daar wordt niet in gezongen.’
Kijkcijfers en feminisme
Binnen een halfuur is de producent weer weg uit De Bilt. Hij heeft een paar specifieke opdrachten gegeven (‘Meer vrouwen. Mensen kijken graag naar vrouwen.’) en zijn koude koffie achterovergeslagen. Dan stapt hij weer in de auto.
Die dag heeft ‘t Hout nog een aantal afspraken, waaronder één bij ABN Amro, waar ze hem vragen een one-man show te ontwikkelen voor Gerrit Zalm. Iets met hoge salarissen, op de melodie van Money, Money, Money. ‘t Hout geeft aan niet geïnteresseerd te zijn.
‘De grote thema’s,’ vertelt hij achteraf. ‘Daar gaat het mij om. Global warming, de groeiende ongelijkheid, feminisme. Kijkcijfers kunnen genereren, dat is een superkracht. En met superkracht komt verantwoordelijkheid. Privacy, daar wil ik ook iets over doen. Een soort bewerking van 1984, met de stem van Man Bijt Hond als de stem van Big Brother. De netcoördinator heeft tegen mij gezegd dat ik met elk idee bij hem kon komen.’
Show der beschaving
Later die middag heeft ‘t Hout een gesprek in Den Haag, bij het Fonds Podiumkunsten. De afgelopen jaren heeft de kunst een steeds slechter imago gekregen. Dus is het tijd voor een musical. Zoals in De Bilt gaat hij aan de lange tafel zitten, neemt een slok (thee, dit keer) en luistert.
‘Kunst is heel belangrijk, Henk’
Halverwege de uitleg over de show - met fragmenten van Toneelgroep Amsterdam, het Nederlands Danstheater en live performances van scènes uit Zwartboek - breekt ‘t Hout in.
‘Nee, nee, nee. Waar zijn de BN’ers? Waar is het Nederlandse lied? Je hebt het Nederlandse lied nodig.’
Even ontstaat er een gespannen sfeer. De medewerkers van het Fonds hebben weken zitten broeden op hun Show der beschaving en zijn niet meteen van plan om alles overboord te gooien.
‘Kunst is heel belangrijk, Henk,’ roept één van de medewerkers.
‘Ja! Ja, precies. Kunst is heel belangrijk. En dus moeten we er een musical van maken. 3,5 miljoen kijkers, jongens. 3,5 miljoen. Stel je voor. In één keer krijgt het theater een heel nieuw elan. Dankzij Willeke Alberti, die ‘Het regent zonnestralen’ zingt.’
Na de moeizame afspraak in Den Haag zit de dag erop. Eenmaal thuis, met een glas wijn op de bank, kan ‘t Hout terugkijken op een geslaagde dag.
‘Kei mooi, het wordt allemaal kei mooi’ mompelt hij. Een piepje. Hij grijpt naar zijn telefoon en leest het sms’je dat hij van de netcoördinator krijgt:
‘Door de shit rondom de Anne F.-herdenkingstocht stoppen we helemaal met musicalparades. The Passion gaat wel door.’
Dit verhaal heb je gratis gelezen, maar het maken van dit verhaal kost tijd en geld. Steun ons en maak meer verhalen mogelijk voorbij de waan van de dag.
Al vanaf het begin worden we gefinancierd door onze leden en zijn we volledig advertentievrij en onafhankelijk. We maken diepgravende, verbindende en optimistische verhalen die inzicht geven in hoe de wereld werkt. Zodat je niet alleen begrijpt wat er gebeurt, maar ook waarom het gebeurt.
Juist nu in tijden van toenemende onzekerheid en wantrouwen is er grote behoefte aan verhalen die voorbij de waan van de dag gaan. Verhalen die verdieping en verbinding brengen. Verhalen niet gericht op het sensationele, maar op het fundamentele. Dankzij onze leden kunnen wij verhalen blijven maken voor zoveel mogelijk mensen. Word ook lid!