‘Regeneratieve landbouw’ is een hypewoord dat de oplossing platslaat Het nieuwste buzzwoord in duurzaamheidsland: ‘regeneratieve landbouw’. De Amerikaanse Netflixkraker Kiss the Ground brengt het als een doodsimpele oplossing voor het voedselprobleem, het klimaatprobleem én natuurdestructie. Maar zonder duidelijke definitie slaat de term de hele landbouwtransitie zo plat als een dubbeltje. En dat is problematisch in de VS, waar het begrip in alle hoeken van de voedselindustrie is doorgedrongen. Niet alleen voor klimaat en natuur, maar ook voor minderheden in de VS. Mensen van kleur vormen er 40 procent van de bevolking, maar bezitten minder dan 3 procent van het land. Veel ‘regeneratieve’ methodes zijn ontwikkeld in de loop van millennia, in het Amerika van vóór het Europese kolonialisme. Ze worden nu verkocht door een beweging met uitsluitend witte kopstukken, die de etnische scheefheid niet adresseren. Neem Kiss the Ground: daarin legt een keur aan witte mannen uit hoe zíj regeneratieve landbouw hebben ontwikkeld. Zonder uit te leggen dat dit juist is waar veel landbouwproblemen vandaan komen: witte mannen die precíés weten hoe het moet. (Thomas Oudman, correspondent Voedsel) The Counter: ‘Regenerative agriculture needs a reckoning’ (Leestijd: 1 uur)
Mario Draghi, de man die de politiek uit de EU haalde Lang kon Mario Draghi niet genieten als pensionado in een van zijn vier huizen. De 73-jarige bankier werd in februari teruggeroepen naar Rome om een technocratische Italiaanse regering met zes partijen te leiden. Goed geïnformeerd beschrijft journalist Ben Judah de financieel-politieke erfenis die Draghi achterliet toen hij in 2019 opstapte als president van de Europese Centrale Bank. ‘Il vincolo esterno’, heet zijn strategie, ‘de externe beperking’. In de hitte van de eurocrisis slaagde Draghi erin de EU tot een monetaire unie te smeden. De grote financiële lijnen werden voortaan niet meer door nationale regeringen, maar door de ECB in Frankfurt uitgestippeld. De Unie werd gedepolitiseerd, de politiek van de cijfers won het van de waarden. Draghi’s beleid boekte deels succes: Europa krabbelde uiteindelijk op uit de Grote Recessie. Maar tegen een hoge prijs, aldus Judah: de EU is ‘niet langer in staat om onderscheid te maken tussen stabiliteit en stagnatie’. (Riffy Bol, algemeen redacteur) The Critic: ‘The sphinx who reshaped Europe’ (Leestijd: 25 minuten)
Rotterdam in kleur en beweging anno 1915 (wat een stad!) Oude filmopnames in zwart-wit kunnen steeds beter worden ingekleurd met behulp van kunstmatige intelligentie. En zo komen veel historische stadsbeelden tot leven. In deze video zie je Rotterdam, een dikke eeuw geleden, en een kwarteeuw voor het Duitse bombardement in de Tweede Wereldoorlog. Wat een stad was het toch, met eenzelfde grandeur als Amsterdam – of misschien nog wel meer. (Thalia Verkade, correspondent Mobiliteit & Straatleven) YouTube: ‘Nog meer prachtige beelden van Rotterdam en de Havens rond 1915 in kleur’ (Kijktijd: 15 minuten)
Als humor een label krijgt, vergaat het lachen ons snel De nieuwste aanwinst van Facebook in zijn strijd tegen desinformatie is een satirelabel. Een aankondiging waar ik in eerste instantie om moest lachen, tot een gevoel van moedeloosheid het overnam. Als grappen aangemerkt moeten worden als grappen, blijft er van humor weinig over. Neem De Speld: wat valt er te lachen als mensen diens satirische nieuwsberichten níét meer per ongeluk serieus nemen? Filosoof Désanne van Brederode en journalist Jasper van den Bovenkamp beschrijven wat er verloren gaat als we alles platslaan uit angst om verkeerd begrepen te worden. We verleren te interpreteren en verliezen een wezenlijk onderdeel van het mens-zijn: onze ambiguïteit. Tegen de werkelijkheid valt niet op te labelen, Facebook. (Lena Bril, chef engagement) De Groene Amsterdammer: ‘Het einde van de dubbele bodem’ (Leestijd: 15 minuten)
Het Energy Charter Treaty is een bom onder het klimaatbeleid Het Energy Charter Treaty, een handelsverdrag uit de jaren negentig dat bedrijven uit West-Europa toegang moest verschaffen tot de Oost-Europese energiemarkt, dreigt een obstakel te worden voor de energietransitie. Met het ECT in handen klagen steenkoolleveranciers de energiebedrijven RWE en Uniper Nederland voor miljarden euro’s aan vanwege het verbod op kolen, terwijl onderzoek laat zien dat Nederlandse kolencentrales de afgelopen jaren verlies leden en ook in de toekomst niet winstgevend zullen zijn. Saillant detail: RWE klopt ook aan bij de Nederlandse staat voor subsidies voor duurzame investeringen. Het risico bestaat dat de energiereuzen hun kosten voor slechte financiële besluiten in het verleden en groene investeringen in de toekomst afwentelen op de belastingbetaler, en er zelf vandoor gaan met de winst. (Anna Heredia, medewerker ledencommunicatie) Follow the Money: ‘Duitse energiereus RWE probeert verliezen kolencentrale bij Nederlandse belastingbetaler neer te leggen’ (Leestijd: 5 minuten, gratis registratie vereist)