Vergeet Spiderman, red je lover als pauwspinvrouw

Je bent een vrouwtjespauwspin genaamd Buddy en hebt net webben leren weven en aan draden leren slingeren, als je The Boyfriend ontmoet: een fonkelend blauwe pauwspinman, die wild voor je danst.

Maar een satijnblauwe prieelvogel verstoort de idylle. Hij schept The Boyfriend op in zijn snavel en vliegt weg. Paniek. Dan zegt een bevriende mot je dat de vogel blauwe objecten spaart, ter decoratie van zijn prieel. Daar is je spinliefde heen!

Dus trek je de wijde beestjeswereld in en wordt vrienden met vele spinnen en insecten om The Boyfriend te redden van de prieelvogeleindbaas.

Tot zover Webbed, een indie computerspel dat 9 september uitkomt via Steam, GOG en Humble. Voor het verhaal hoef je er niet aan te beginnen, maar – je bent een spin! Met spintalenten!

Voortdurend hoor je je acht pootjes trippelen. Elke webdraad die je spint, heeft een gitaartoon, afhankelijk van de lengte van de draad. En je kunt (moet!) enorme webben weven, om fruitvliegjes te vangen en levels te halen. Omringd door andere kleine ongewervelden, allemaal naar het leven geanimeerd.

Collega Joeri, developer, is enthousiast – er waren nog geen games met zo’n ‘web’-mechaniek – en ik ook, want satijnblauwe prieelvogels verzamelen ook écht blauwe objecten voor hun priëlen: blauwe bloemblaadjes, BIC-pennen, flesdoppen. En pauwspinmannen zijn daadwerkelijk zeer begenadigde dansers in het dierenrijk. (Zeker als je er YMCA onder zet, zoals een pauwspinonderzoeker eens deed.)

Wie zijn de helden achter Webbed? En hoe komen ze hierbij?

Spinspel in spe

Via Zoom spreek ik de net afgestudeerde game developer Noah Seymour (1998) in hun slaapkamer annex werkplek aan de Sunshine Coast in Australië. Aan hun bureaustoel hangt een zwart jack vol pins en patches van beestjes als de springspin en de kakapo, naast logo’s van games en podcasts.

Seymour bouwde Webbed samen met spelmaker Riley Neville (1993), die hen vlak voor de pandemie ontmoette in de bieb tijdens een meet-up voor spelprogrammeurs. Neville liet daar zijn platformvariant van de 3D-actiegame Just Cause 2 zien, waarbij agent Rico Rodriguez met een parachute en een grijphaak door de wereld beweegt. Een klassiek spel over dingen opblazen en voertuigen besturen.

Seymour ploeterde destijds (en nog) op een spel genaamd A Mess of Legs, waarbij acht spelers elk één pootje van een spin besturen. Het vereist non-stop communicatie en samenwerking voordat je spin kan lopen, laat staan een vlieg vangt.

Al snel kreeg Seymour iedereen enthousiast over spinnen. Waarna Neville zijn agent verving door een spin. Webbed was geboren. Neville deed de art, het programmeren, de geluidjes. Seymour deed het beestjesonderzoek en bouwde de levels.

Met webdraad is vanalles te doen in Webbed

Dit verzin je niet

Webbed is actieheld en spin ineen.

Noah Seymour: ‘Zo begon het. Maar onze focus op biologisch realisme nam toe naarmate we Webbed verder ontwikkelden. Toen ik onderzoek deed voor Riley, naar hoe loopt een spin, of hoe ziet dit of dat insect eruit, dacht ik: er zijn zo veel coole inheemse wezens in Australië die we kunnen representeren in Webbed. En om dat te doen moeten we ze zo realistisch mogelijk neerzetten.’

‘Iedereen associeert Australië met de koala, kangoeroe of wombat. Ze kapen alle aandacht. Maar we hebben ook buidelmarters, vogelbekdieren en dansende pauwspinnen: het interessantst van allemaal!’

‘Ik hoop dat het spel de angst rond spinnen wat tempert. Dat mensen ze eerder gaan zien als kleine dieren die hun ding doen, dan als bedreiging die je dood moet slaan. De meeste spinnen zijn niet gevaarlijk, ze zijn eerder bang voor jou, al laat jouw bestaan ze waarschijnlijk koud.’

Zijn jullie geïnspireerd door Lucas de Spin? De schattige YouTube-ster die mensen van hun arachnofobie geneest?

‘We horen die vergelijking vaak, maar we hebben wel wat grieven bij Lucas. Hij is in een zoogdier veranderd. Lucas heeft een zacht lijf, pupillen, knippert met zijn ogen. Maar spinnen hebben een exoskelet en geen oogleden of pupillen. Ze kijken met hun lichaam. Lucas is een spin gekruist met een puppy. Een stap in de goede richting, maar... Tja.’

Pauwspin Buddy heeft laserogen en vliegt met een blaadjesparachute.

‘Haha ja, dat zijn overblijfselen van Rileys oorspronkelijke spel. Maar spinnen kunnen wel degelijk parachuteren. Spinnen poepen soms een lang stuk draad uit, dat wordt opgevangen door de wind en elektromagnetische golven, die ze de lucht in tillen en weg doen zweven.’

‘Als spinnetjes net uit het ei zijn verspreiden ze zich ook op deze manier. Dat zit in Webbed. De baby’s van een wolfspin zijn verstrooid geraakt door het hele spel en Buddy moet ze terugbrengen bij hun moeder. ’

Hoe natuurgetrouw is het spel geworden?

‘Elke sectie van het spel – het zijn er vier – is gebouwd rond een inheems insect en diens wonderlijke kwaliteiten. Zoals de suikerzakbij, die niet traditioneel zwart met geel is, maar donkerder, bijna bronskleurig. De raten waarin ze hun eitjes leggen hebben een hele bijzondere spiraalvorm. Riley kon dat goed verwerken in de art.’

‘Alles is alleen verkeerd geschaald. We maakten buldogmieren van twee centimeter lang even groot als pauwspinnen van een paar millimeter breed. En onze inheemse mestkever is veel groter dan onze buldogmier, maar in werkelijkheid twee keer zo klein.’

‘En de mieren bouwen aan een steampunk robotmier.’

Bijzondere Australische mestkever in Webbed

Kruip in het exoskelet van een spin

‘Maar de kleuren en gedragingen zijn zo realistisch mogelijk. Ik heb heel lang gezocht naar een inheemse, niet-totaal-zwarte mestkever!’

Eind negentiende eeuw introduceerden Europeanen hun veestapel in Australië en binnen de kortste keren lagen grote delen van het land bedolven onder een dikke laag stront. Permanent. Reden: Australische mestkevers hadden nog nooit een koeienvlaai gezien en zagen er geen brood in. Ze waren meer van de wombat- en kangoeroekak.

Toen kwam het Australian Dung Beetle Project, dat van over de hele wereld mestkevers importeerde die wél gewend waren koeienstront te eten, om de vele hectares grasland van de poep te verlossen. Dus nu is het goed zoeken naar inheemse mestkevers.

‘We vonden er eentje die groen is met oranje voelsprieten, die wat weg hebben van bakkebaarden: de Onthophagus tweedensis.’

Wat is je lievelingsbeest in het spel?

‘De ogerkop-netwerpspin.’

Seymour houdt blij een boekcover voor de camera, met daarop inderdaad een soort oger, maar dan met acht lange poten en twee koplampen als ogen.

‘Ze zijn heel charmant.’

‘Deze netwerpspinnen gebruiken vier van hun poten om een net te weven van een speciaal soort extreem plakkerig web. Ze hangen zichzelf hoog aan een draad, wachtend op prooi beneden. Razendsnel duiken ze op een nietsvermoedend insect met hun netweb, als vissers die een net uitgooien. Dan trekken hun extreem lange poten vol eten zich terug, ze scheppen de prooi als het ware op. Heel cool.’

‘De netwerpspin is een nachtspin, hun ogen zijn ongelooflijk gevoelig: tweeduizend keer gevoeliger dan mensenogen. Maar diezelfde gevoeligheid voor fotonen maakt dat het licht van de zon hun lichtgevoelige cellen overdag volledig weg zou branden. Dus verteren ze hun netvlies elke ochtend, en laten het ‘s nachts weer aangroeien. Een heel vreemde manier om het gebrek aan oogleden te omzeilen.’

‘We hadden te weinig tijd om ook het netwerpen in Webbed te programmeren.. Afhankelijk van hoe dit spel straks loopt: materiaal voor een volgende editie!’

Ik vind het een onverwacht leuke manier om je iets meer te ‘verplaatsen’ in een dier: wandelen door een spinwereld en problemen met spinskills te lijf gaan. Doet me denken aan Untitled Goose Game, waarin je een gans bent en mensen in de maling neemt. Is dit een trend bij game developers? Letterlijk in de huid kruipen van iets niet-menselijks?

‘Je bedoelt dus niet: hier een spel dat gaat over heel snel kunnen rennen, en je bent toevallig ook een blauwe egel, zoals Sonic the Hedgehog. Maar: hoe gedraagt een dier zich, en hoe bouwen we daar een spel omheen dat leuk is?’

‘Ja dat zie ik wel steeds vaker. Neem naast Untitled Goose Game – ook gemaakt in Australië! – een spel als Snake Pass, waarbij je als een slang om dingen heen vouwt en bomen in moet kronkelen.’

‘Misschien geeft interesse in dieren meer creatieve denkruimte, om spellen te baseren op de mogelijkheden van zo’n dier, zoals kronkelen en webben bouwen, in plaats van alleen rennen en springen. Zo kun je geweldloze spellen verkennen die gaan over nieuwe soorten interactie met je omgeving, wat weer een nieuw licht schijnt op dingen die we al kennen, zoals ganzen, slangen en spinnen...’

‘...maar ik weet ook niet precies waar dit vandaan komt. Ik vind het leuk!’