Een satirisch boek over het onderhuids racisme binnen uitgeverijen

Een boek van begin tot eind uitlezen waarin het hoofdpersonage onuitstaanbaar, nodeloos jaloers én racistisch is, klinkt aanvankelijk als een opgave waar je niet aan wilt beginnen. Toch heb ik afgelopen weekend Yellowface van Rebecca F. Kuang in een dag verslonden. In deze genadeloze satire op uitgeverijen schrijft ze alle bizarre zaken, microagressies en ronduit discriminerende situaties die ze als auteur heeft meegemaakt van zich af.

Het boek is geschreven vanuit het perspectief van June Hayward, een mislukte witte schrijver die verbitterd is over de lage verkoopcijfers van haar debuut, terwijl haar vriendin Athena Liu een literaire rockster is met succes na succes op haar naam. Ze praat zichzelf aan dat het als witte auteur onmogelijk is om nog goed te gedijen, en dat Athena – die een Aziatische achtergrond heeft – haar bestaansrecht enkel en alleen te danken heeft aan de vraag naar meer diversiteit.

Wanneer Athena plotseling overlijdt, weet June een manuscript van haar te stelen en uit te brengen als eigen werk. Het boek over het Chinees Arbeiderskorps in de Eerste Wereldoorlog wordt een hit, over de rug van haar dode vriendin. Hoe ongelooflijk ver ze gaat om de indruk te wekken dat het boek daadwerkelijk van haar is, is grappig maar ook vaak schrijnend omschreven. Ongemakkelijk zijn de situaties die bol staan van het onderhuids racisme, zowel binnen de uitgeverijen als vanuit June.

Kuang haalde haar inspiratie onder andere uit de momenten waarin zij zelf simpelweg gezien wilde worden als getalenteerd fantasyschrijver, maar in plaats daarvan een geïnternaliseerd gevoel kreeg dat ze alleen maar mee mocht doen omdat uitgeverijen wat diversiteit wilden aanbrengen in hun catalogus. In Yellowface lees je dan ook over de opportunistische marketingstrategieën die in de literaire wereld achter gesloten deuren kunnen plaatsvinden. Kuangs boek wordt daardoor even belangrijk als meeslepend.