Hoe zou een vrouw de wereld betreden wanneer zij nog niet is besmet met alle normen, vooroordelen en verwachtingen die aan het vrouw-zijn vastkleven? Emma Stone laat het zien als het fascinerende personage Bella Baxter in Yorgos Lanthimos’ (The Favourite, The Lobster) nieuwste kunstwerk Poor Things, een van de grote kanshebbers bij de aankomende Oscars.
In deze ‘feministische variant op Frankenstein’ snijdt wetenschapper ‘God’ (Willem Dafoe) Bella’s hoofd open om daar vervolgens het brein van haar ongeboren baby in te plaatsen. (Kijkers met een zwakke maag: wees gewaarschuwd.) En daarmee is de toon gezet.
Wat volgt is een absurdistisch avontuur van een peuter die opgroeit in een volwassen lichaam. Waar Bella eerst nog wordt opgesloten binnen de muren van Gods sprookjesachtige villa, breekt ze wanneer de puberteit inslaat los richting een ontdekkingstocht naar al het moois en lekkers dat de wereld te bieden heeft.
Het is bevrijdend (en grappig) om te zien hoe schaamteloos en onbevangen Bella zich door allerlei sociale situaties beweegt. Ondertussen proberen alle mannen in haar leven Bella tot eigendom te maken, en door de ogen van het personage word je als kijker dan ook regelmatig geconfronteerd met het giftige patriarchaat.
Hoe feministisch de film daadwerkelijk is, daar verschillen de meningen over – de welbekende male gaze komt in de vele met seks gevulde scènes toch af en toe om de hoek kijken. Los daarvan is Poor Things een heerlijke koortsdroom waarin de prachtigste decors en kostuums voorbijkomen – door de fantasieversies van Lissabon en Alexandrië waan je je af en toe in een kleurrijk Dalí-schilderij. Bovendien speelt de cast de sterren van de hemel, met Stone als stralend middelpunt. Stuur die Oscar maar alvast haar kant op.
/dc-useruploads-images/e21a1eecf88a4693926d191558e8abf8.png)