Beste,
Het is zover! Ook ik verstuur vanaf nu een wekelijkse mail. Net als mijn schrijvende collega’s zal ik wekelijks delen wat ik zoal tegenkom als correspondent Beeld & Beeldvorming. Dat kan gaan over ontwikkelingen in fotografie en media, en over interessante projecten en makers.
Daarnaast wil ik met deze persoonlijke nieuwsbrieven een inkijkje geven in onze beeldredactie. Zo zal ik schrijven over de filosofie achter ons beeldbeleid, over de manier waarop we samenwerken met beeldmakers en hoe we nieuwe makers ontdekken, over de ontwerpprocessen van onze projecten en visuele ontwikkelingen op De Correspondent zelf.
Dat ik mijzelf chef van de beeldredactie mag noemen, betekent dat ik niet alleen ben. Dus ook mijn collega’s Harald Dunnink (creative director van Momkai en De Correspondent), onze vormgevers Leon de Korte en Leon Postma en beeldredacteur Yara van der Velden zullen voorbijkomen in mijn nieuwsbrieven.
Ik hoop dat dit geen eenrichtingsverkeer zal zijn. Soms worden er al wel discussies gevoerd onder de verhalen over het beeld dat we erbij publiceerden, maar ik denk dat er vaak nog veel meer over beeld te zeggen valt. Hopelijk krijg ik de tongen wat meer los. Vragen, tips, commentaar en aanvullingen zijn altijd welkom!
Waarom we nieuwe kutkunst lieten maken
Laat ik beginnen met een vraag die afgelopen week werd gesteld over de illustraties bij het verhaal van Bregje Hofstede over waarom de kut meer kunst verdient. De vraag luidt: ‘Waarom niet de originele kunstwerken als illustratie ingevoegd?’
Goeie vraag, want het ligt voor de hand om afbeeldingen van de genoemde kunstwerken te publiceren. Toch vroegen we de Duitse illustrator Friederike Hantel interpretaties te maken van de genoemde kunstwerken. Die verrijken het verhaal op een aantal manieren.
Allereerst zorgt dit beeld ervoor dat er een visuele eenheid ontstaat. Hadden de kunstwerken zelf onder elkaar gestaan, dan was het een weinig samenhangend geheel geworden. Nu ondersteunt de eenheid in beeldtaal het punt dat Bregje met haar verhaal wil maken: er zit een rode draad in de kunstwerken. Alles staat nu met elkaar in verbinding, zowel inhoudelijk als visueel.
Vorm en inhoud gaan nóg meer samen omdat Bregje niet alleen kunstwerken beschrijft, maar ook interpreteert. Sterker nog, ze gebruikt ze als voorbeelden om het grotere punt te maken dat we af moeten van de schaamte over de kut - en dat juist de kunst daarbij kan helpen. Visueel doet Friederike Hantel dit ook in haar illustraties, door in haar eigen stijl een moderne interpretatie te geven van al die afgebeelde blote vrouwen en vagina’s.
Daar komt het grote voordeel van online publiceren bij. In tegenstelling tot gedrukte tekst worden bronnen niet alleen genoemd, maar kan er ook naar gelinkt worden. Ben je na het lezen van het verhaal toch nieuwsgierig naar de originele werken, of herken je in de illustraties van Friederike niet de iconische werken zelf, dan zijn alle links in de tekst te vinden.
Zo ontstaat een verhaal waarin beeld niet alleen een letterlijke vertaling is van de tekst, maar een extra vertelvorm én stem aan het onderwerp toevoegt. Het is een rijker verhaal geworden.
Hebben de illustraties van Friederike Hantel je nieuwsgierig gemaakt, dan kan je door het werk op haar website ontdekken waarom we juist haar voor deze opdracht hebben gevraagd. En zie je dat al die wulpse vrouwen en contrasterende kleuren terugkomen in veel van haar werk.
Een nieuwe beeldmaker op de redactie
Over verrijking gesproken: deze week is een nieuw Correspondent College gestart, dit keer gevolgd door illustrator Kwennie Cheng. Het is de eerste keer dat deze plek wordt gevuld door een niet-schrijver. Een ontwikkeling die ik uiteraard toejuich, want ik ben ervan overtuigd dat de bijdrage van beeldmakers steeds belangrijker wordt in de journalistiek.
De komende vier maanden zal Kwennie onze colleges volgen en meedraaien op de redactie. Ze zal met diverse correspondenten werken aan hun journalistieke producties, ze zal meer leren over het maken van infographics (iets wat ze in haar eigen werk ook meer wil gaan doen), en ze zal haar eigen illustratieve stijl meer online-proof gaan maken.
De afgelopen jaren illustreerde Kwennie al een paar keer bij verhalen van onze correspondenten. Hopelijk kunnen we in de komende maanden ook op De Correspondent meer van haar hand tonen.
En: een jaloersmakend goed verhaal
Voor nu sluit ik af met een artikel dat al een week of twee geleden is gepubliceerd, maar zó goed is dat ik het alsnog in deze eerste wekelijkse mail wil tippen. Dit is nou echt zo’n artikel waar ik jaloers op ben, omdat ik het zelf had willen schrijven. Want het is geheel in lijn met de analyses die ik maakte van alle foto’s op de Flickrstream van Barack Obama (toen hij nog president was), en van de foto’s op de Facebookfeed van Jason Statham (ja, hij is nog altijd mijn guilty pleasure). Dus geniet ook van dit verhaal van Kate Imbach over alle Instagramfoto’s van Melanie Trump.
Nogmaals: tips, suggesties en vragen zijn welkom. Graag tot volgende week!
Dit verhaal heb je gratis gelezen, maar het maken van dit verhaal kost tijd en geld. Steun ons en maak meer verhalen mogelijk voorbij de waan van de dag.
Al vanaf het begin worden we gefinancierd door onze leden en zijn we volledig advertentievrij en onafhankelijk. We maken diepgravende, verbindende en optimistische verhalen die inzicht geven in hoe de wereld werkt. Zodat je niet alleen begrijpt wat er gebeurt, maar ook waarom het gebeurt.
Juist nu in tijden van toenemende onzekerheid en wantrouwen is er grote behoefte aan verhalen die voorbij de waan van de dag gaan. Verhalen die verdieping en verbinding brengen. Verhalen niet gericht op het sensationele, maar op het fundamentele. Dankzij onze leden kunnen wij verhalen blijven maken voor zoveel mogelijk mensen. Word ook lid!