/dc-useruploads-images/d23ba95b92e642aea527ec12e53ecfb4.png)
Beste,
Hoeveel geluk kan je in je werk hebben?
Onlangs vertelde ik dat ik aan de slag zou gaan met een nieuw journalistiek project rond de volgende, nog niet al te definitief geformuleerde vraag:
Hoe leven en verplaatsen we ons prettig in een steeds drukkere stad/wereld?
En meteen werd ik door een Correspondentlid van het eerste uur uitgenodigd om een seminar van een week rond precies hetzelfde thema bij te wonen, bij de TU Delft. Ik bekeek het programma en besefte: mijn neus is zojuist midden in de boter gevallen.
Crowded is het thema van het seminar InDeSem 2017, een tweejaarlijks internationaal evenement op de faculteit Bouwkunde van de TU Delft dat deze hele week nog duurt.
InDeSem wordt al georganiseerd sinds 1963: we hebben het over een serieuze conferentie. Er doen circa tachtig studenten uit 23 landen aan mee.
De organisatie - bestaande uit studenten die hier een bestuursjaar van maken - wist grote namen uit de wereld van architectuur en bouwkunde aan te trekken voor dagelijkse presentaties. En ze bedacht een geweldige praktijkopdracht voor de deelnemers:
Hoe ziet Rotterdam eruit als er komende tijd veel meer mensen komen te wonen?
Dat is een heel urgente en reële vraag. De gemeente Rotterdam werkt dan ook mee aan het seminar.
Van 30.000 naar 60.000 bewoners in de Rotterdamse binnenstad
Arjen Knoester, zelf als student ooit deelnemer van een eerdere editie van InDeSem, nu senior stadsplanner van Rotterdam, gaf in een introducerende presentatie aan dat er in de binnenstad van Rotterdam in 2040 op 60.000 inwoners gerekend wordt.
Op dit moment wonen er in het centrum zo’n 34.000 mensen - dat waren er in 2000 nog 28.000. De gemeente werkt dus toe naar een verdubbeling in enkele decennia. Een verdichtingsopgave heet dat, in vakjargon.
Waar gaan al die mensen wonen, en hoe lopen ze elkaar niet in de weg?
Deze hele week ben ik in Rotterdam en in Delft te vinden, bij de presentaties van architecten uit binnen- en buitenland die zich met deze vraag bezighouden, en bij de studenten die met concrete antwoorden (en een mega-maquette) voor Rotterdam moeten gaan komen.
En over geluk gesproken: ik woon dit seizoen precies tussen Delft en Rotterdam in, in een tuinhuisje in Overschie. De fietstochten door de weilanden en langs de oever van de Schie tussen Delft en Overschie ( en dus niet de Rotte ) leveren nieuwe vragen en gedachten op over de toekomst van mobiliteit tussen steden.
Een wc van glas, in een ommuurde tuin
Ken je de Japanse architect Sou Fujimoto? Hij werkt steeds internationaler en gaf zondag een hele gave presentatie in het kader van Crowded. Fujimoto probeert de natuur en zijn stedelijke gebouwen in elkaar op te laten gaan.
Op de foto hieronder zie je Fujimoto vertellen over zijn kleinste project ooit. Een openbaar toilet, een huisje van glas waar je komt via een deur in een grote, groene, ommuurde tuin . Het staat nu zo’n vijf jaar in de Japanse stad Ichihara.
Fujimoto: ‘Veel mensen kwamen het zien. Soms in bussen met vijftig of honderd mensen tegelijk. Ze vormden een lange rij om een fotoshoot te doen. Maar er ontstond wel een probleem. Want sommigen mensen uit die bussen moesten écht naar de wc.’
‘Het stadsbestuur kreeg klachten: ‘Dit is een openbaar toilet! Geen plek voor een fotoshoot! Uiteindelijk heeft het stadsbestuur een mobiel toiletje achter de muur gezet.’
Fujimoto is een inspirerende architect en spreker: ik wil nog een groter verhaal schrijven over zijn werk.
Leesvoer - drie fijne verhalen van elders
Eén. In het kader van mijn vorige batterijenproject, dank Maurits, voor de tip:
Ik werk nog aan een overzicht/dossier-achtig stuk, waarin ik alle stukken die ik schreef over (auto)batterijen met elkaar in verband breng.
Twee. Voor wie het miste:
Treehugger heeft een mooie reflectie op de vraag hoe serieus we The Boring Company moeten nemen. En van dezelfde conferentie in Vancouver: de TED-talk van onze eigen Rutger Bregman.
Drie.
Een verhaal waar ik op stuitte, doorklikkend vanaf een notitie van collega Jelmer Mommers.
Tips?
De hoeveelheid verhalen en boektitels over leven en je verplaatsen in de steeds drukkere wereld is overweldigend. Maar dit is een periode om onder te sneeuwen in nieuwe materie en dan hopelijk straks met wat vastomlijndere ideeën weer boven te komen.
Tips en feedback zijn als altijd dus heel welkom! Dank voor je tijd.
Hartelijke groet, Thalia
Dit verhaal heb je gratis gelezen, maar het maken van dit verhaal kost tijd en geld. Steun ons en maak meer verhalen mogelijk voorbij de waan van de dag.
Al vanaf het begin worden we gefinancierd door onze leden en zijn we volledig advertentievrij en onafhankelijk. We maken diepgravende, verbindende en optimistische verhalen die inzicht geven in hoe de wereld werkt. Zodat je niet alleen begrijpt wat er gebeurt, maar ook waarom het gebeurt.
Juist nu in tijden van toenemende onzekerheid en wantrouwen is er grote behoefte aan verhalen die voorbij de waan van de dag gaan. Verhalen die verdieping en verbinding brengen. Verhalen niet gericht op het sensationele, maar op het fundamentele. Dankzij onze leden kunnen wij verhalen blijven maken voor zoveel mogelijk mensen. Word ook lid!
