/dc-useruploads-images/d23ba95b92e642aea527ec12e53ecfb4.png)
Beste,
Hartelijk welkom weer bij Fiets vs. File!
Aristoteles had gelijk!
In week drie van het project Fiets vs. File ben ik op het punt beland dat je beseft dat hoe meer je weet, hoe meer je weet dat je niks weet.
Ik dacht best wat van fietsen te weten. Zoals bijna elke Nederlander ben ik een groot ervaringsdeskundige. Daarnaast maakte ik er in een vorig journalistiek leven al meerdere verhalen over. Namelijk een zomerserie over fietsen als bron van inspiratie voor schrijvers. En een verhaal over de vraag: als we 133 kilometer per uur kunnen met een ligfiets (dat kunnen studenten van de TU Delft), waarom hebben we dan niet meer fietssnelwegen? Om die laatste vraag draaien ook verhaal 1 en verhaal 2 van Fiets vs. File.
Deze week stond in het teken van wat fietsen op zichzelf zo waardevol maakt. En nu moet ik me afvragen: gaat dat in essentie wel samen met de aanleg van fietssnelwegen?
Maak ik van fietsers automobilisten in plaats van andersom?
Wie ontwerpt de ideale regenponcho? Heeft het zin om een fietspad te overdekken? Hoe krijgen we meer douches op het werk? Bijna was het verhaal van vandaag een reeks oplossingen geworden voor dit soort praktische door jullie genoemde hindernissen om de fiets te pakken.
Maar donderdag sprak ik iemand die mijn vraagstelling - hoe kan de fiets de file helpen oplossen? - stap voor stap ontleedde als drogreden. Hij bracht het beleefder, maar de kritiek kwam hier op neer: jij zegt dat je van automobilisten fietsers wilt maken, maar in werkelijkheid doe je het omgekeerde. Jij maakt van fietsers automobilisten. Meer asfalt, dat is nou echt een auto-oplossing!
Felle eerdere bijdragen onder mijn stukken vielen ineens op hun plek. Van Bert bijvoorbeeld, die zei: ‘Geef mij maar veel auto-files. Lekker rustig voor de fietsers. Ik fietste niet voor of tegen of om de files (ik ben niet gek). Ik fiets/fietste omdat ik dat zelf graag wil en ervan heb leren houden en het me veel voordelen biedt/bood. Heel veel.’
Of van Ronald die zei: ‘De reiziger moet alleen afleren te denken dat hij zoveel haast heeft.’ Of van Gerard, die een geweldige tekst deelde waarin wordt duidelijk gemaakt waarom files nooit zullen verdwijnen.
Na het interview van anderhalf uur (de spreker gehuld in een bruin T-shirt met een tekening van een fietspomp erop), kon ik niet anders dan concluderen: ik moet eerst dat verhaal met jullie delen, voor ik nader op oplossingen inga. Ik stuur een mailtje zodra het online staat.
Voor wie naar oplossingen snakt: die zijn in zijn verhaal zeker te vinden, alleen zijn ze van een totaal andere orde dan dingen als een paraplu-drone (heerlijk idee wel, Floris) of de veelgenoemde vraag (hier van Steven) naar douches op het werk.
Hoe moedigen jullie (werkgevers) fietsen aan?
Er komen nog een paar verhalen aan: in elk geval over gedragspatronen, en over de fiets en de trein. In augustus begin ik aan de afronding van Fiets vs. File. Vóór het einde van die maand wil ik met een reeks aanbevelingen komen voor werkgevers, overheden en burgers. Want wat zijn manieren om mensen de overstap uit de auto op de fiets te laten maken?
Jullie nu al meer dan vijfhonderd bijdragen zijn hiervoor een ware goudmijn. Nu heb ik nog een heel specifiek informatieverzoek:
Kennen jullie regelingen, plannen en systemen die werkgevers kunnen gebruiken om fietsen aan te moedigen?
Ik hoorde al over het spaarsysteem Trappers, dat de Volksbank gebruikt (dank Jansje voor het doorgeven van deze tip), en over de regeling Duurzame Inzetbaarheid, in gebruik bij de Hogeschool Arnhem en Nijmegen (dank Marcel).
Meer van dit soort plannen, regelingen en spaarsystemen of voorbeelden van werkgevers die fietsen op hun eigen manier aanmoedigen zijn heel erg welkom: noem ze hieronder. Dan ga ik een lijstje aanleggen, dat we daarna kunnen delen met werkgevers die dit nog niet doen.
Drie keer leesvoer van De Correspondent en elders
- Planoloog Anne van der Veen schreef op mijn verzoek een verhaal over hoe je de afwegingen waar welke (fiets)weg moet komen ook héél anders kan maken - dit stuk is zeer goed te lezen in combinatie met mijn komende verhaal van deze week.
- In The New York Times schrijft Bryan Miller over mensen die het ervoor overhebben om uren te reizen om vanuit de rimboe op hun werk te komen. Hij voorziet dat dat een trend wordt.
- En een aanvankelijk enthousiaste gebruikster van de deelfietsen van oBike in Manchester vertelt in The Guardian hoe dat project de stad er niet beter op maakt. In de Volkskrant van maandag kritiek op het loslaten van deelfietsen in Rotterdam en Amsterdam.
Koen, Riffy en Andreas: dank voor de tips.
En een ander project van De Correspondent dat je wellicht interesseert: Schuldvrij!
Collega Jesse Frederik kon na een halfjaar schrijven over mensen met schulden niet meer aanzien hoe onze schuldenindustrie in elkaar zit. Doe mee met zijn project Schuldvrij! en help je eigen gemeente de schuldenproblematiek beter aan te pakken.
Hartelijke groet! Thalia
Dit verhaal heb je gratis gelezen, maar het maken van dit verhaal kost tijd en geld. Steun ons en maak meer verhalen mogelijk voorbij de waan van de dag.
Al vanaf het begin worden we gefinancierd door onze leden en zijn we volledig advertentievrij en onafhankelijk. We maken diepgravende, verbindende en optimistische verhalen die inzicht geven in hoe de wereld werkt. Zodat je niet alleen begrijpt wat er gebeurt, maar ook waarom het gebeurt.
Juist nu in tijden van toenemende onzekerheid en wantrouwen is er grote behoefte aan verhalen die voorbij de waan van de dag gaan. Verhalen die verdieping en verbinding brengen. Verhalen niet gericht op het sensationele, maar op het fundamentele. Dankzij onze leden kunnen wij verhalen blijven maken voor zoveel mogelijk mensen. Word ook lid!
