/dc-useruploads-images/bab201a0bec74fc4b973ef60e4950358.png)
Haar vader is een Koerdische vrijheidsstrijder. Hij vocht tegen Saddam Hoessein. Die strijd heeft haar jeugd in Noord-Irak overschaduwd: het gezin leidde een nomadisch bestaan, constant op de vlucht.
Voor Sarah Izat (1992) is die instabiele jeugd, vertelt zij in deze aflevering van de podcast Goede Gesprekken, het startpunt van een lange reis, via Syrië naar Nederland, en in ons land van de ene woonplaats naar de andere.
Inmiddels is Sarah opgeklommen tot de negentiende etage van de Erasmus Universiteit in Rotterdam en bezig met haar tweede master. Ze is al gespecialiseerd in het bestuursrecht en houdt zich nu bezig met internationale betrekkingen. Diplomatie is wat haar aantrekt. Als kind had ze al de ambitie om minister van Buitenlandse Zaken te worden.
Sarah draagt die hoofddoek om uitdrukking te geven aan haar verstandhouding met God. Niet omdat ze ertoe gedwongen wordt
En: sinds zes jaar werkt ze bij de Rotterdamse politie. Ze houdt enorm van dat werk. Omdat je mensen veiligheid kunt bieden. Onlangs slaagde ze voor haar examen als buitengewoon opsporingsambtenaar. Voor een deel van haar werkzaamheden (ze neemt aangiftes op) moet ze het politie-uniform dragen.
Alleen, dat gaat niet. Want ze draagt als overtuigde moslima een hoofddoek. En dat mag niet volgens de regels van het korps. In Rotterdam maken ze al een uitzondering voor Izat, die in burgerkleding haar werk doet, mét hoofddoek.
Izat is ermee naar het College voor de Rechten van de Mens gestapt. Is deze bepaling niet een schending van de mensenrechten? Het college zou afgelopen dinsdag uitspraak doen, maar had meer tijd nodig. Vandaag kreeg ze eindelijk de uitslag te horen: het college gaf haar gelijk.
Meer verhalen?
Podcast: Deze activist helpt de Nederlandse geschiedenis te herschrijven
Simone Zeefuik confronteert met haar organisatie Decolonize the Museum musea met racisme in hun taal- en beeldgebruik.
Vier redenen om positief te zijn over de toekomst van de politie
Het is geen geheim dat het niet zo goed gaat met de nationale politie. Maar in de acht maanden dat ik meeliep met het cybercrimeteam zag ik hoe er achter de schermen een hele nieuwe, slimme politie groeit.
Als een aap op de ontspanner drukt, van wie is dan de foto?
Deze week besteedde het radioprogramma This American Life aandacht aan een bijzondere rechtszaak. Het onderwerp: een selfie, gemaakt door een makaak.
Dit verhaal heb je gratis gelezen, maar het maken van dit verhaal kost tijd en geld. Steun ons en maak meer verhalen mogelijk voorbij de waan van de dag.
Al vanaf het begin worden we gefinancierd door onze leden en zijn we volledig advertentievrij en onafhankelijk. We maken diepgravende, verbindende en optimistische verhalen die inzicht geven in hoe de wereld werkt. Zodat je niet alleen begrijpt wat er gebeurt, maar ook waarom het gebeurt.
Juist nu in tijden van toenemende onzekerheid en wantrouwen is er grote behoefte aan verhalen die voorbij de waan van de dag gaan. Verhalen die verdieping en verbinding brengen. Verhalen niet gericht op het sensationele, maar op het fundamentele. Dankzij onze leden kunnen wij verhalen blijven maken voor zoveel mogelijk mensen. Word ook lid!
