De grootste (voetbal)talentenjacht aller tijden

Beste,

Het eerste wat ik deed op vakantie was het boek The Away Game van Sebastian Abbot lezen.

The Away Game gaat over Football Dreams, de enorme zoektocht naar Afrikaans voetbaltalent die is opgezet door de koninklijke familie van Qatar. Qatar organiseert het WK van 2022, en sjeik Jassim, Wikipediapagina van sjeik Jassim bin Hamad bin Khalifa Al Thani. de zoon van de voormalige emir van Qatar, besloot in 2007 dat er tegen die tijd een ploeg van niveau moest komen te staan.

Sjeik Jassims idee De New York Times schreef vier jaar geleden over het project. – ingefluisterd door het voormalige hoofd van de jeugdopleiding van FC Barcelona – was om duizenden scouts op zoek te laten gaan naar talentvolle Afrikaanse tieners. (Misschien is het wel de grootste talentenjacht uit de geschiedenis, schrijft Abbot, in het voetbal of waar dan ook.)

De beste Afrikaanse spelers mochten naar Qatar komen, om als trainingspartners te dienen voor de zwakke spelers uit Qatar (die wel speelgerechtigd zijn voor Qatar op het WK). De Qatari zouden zo beter worden en de Afrikanen zouden zich in de kijker kunnen spelen bij grote Europese clubs.

Of was het stiekeme doel van Football Dreams om die Afrikaanse jongens te naturaliseren, zoals critici vermoeden? Dat is niet duidelijk. Ondanks alle honderden miljoenen die in het project zijn gestoken, lijkt Football Dreams niet heel goed doordacht.

De doelstellingen van het programma zijn vaag, de schoolopleiding van de spelers niet doordacht, hun aanpassingsproblemen in Doha niet voorzien, net als het effect van de duizenden dollars die hun arme families ontvangen (ze weten zich er geen raad mee).

Na mijn vakantie spreek ik Abbot Abbot schreef in 2008 voor het eerst over Football Dreams. en schrijf ik een stuk over The Away Game (een absolute leestip). The Atlantic besprak The Atlantic over The Away Game. het boek deze week, de universiteit van Princeton interviewde Lees of luister hier de podcast met Sebastian Abbot. Abbot er al eerder over.

Frankrijk en friet

Hier op Terschelling zag ik zondag Frankrijk wereldkampioen worden (terwijl ik friet at van Friteria, Friteria op Facebook. een frietzaak in een onooglijk houten gebouwtje – maar wat een geweldige friet). Al op woensdag zond de Franse zender TF1 een documentaire uit over de Franse ploeg, Les Bleus 2018, au coeur de l’épopée Russe (‘Les Bleus 2018, in het hart van het Russische epos’). Een cameraploeg was ‘embedded’ geweest bij het team.

Mijn Frans is niet goed genoeg om de documentaire te begrijpen, maar hij is in ieder geval mooi gefilmd. Vanuit de kleedkamer, vanuit de teambus, tijdens de voor- en nabespreking van de wedstrijden. Toch denk ik: wat zonde dat de documentaire zo supersnel is gemaakt. Met zulke unieke toegang en al dat materiaal zou je toch wel wat meer tijd kunnen nemen voor de film uit te brengen?

YouTube

Ik verwacht dat clubs in de toekomst zelf selectief inkijkjes gaan geven aan supporters – zonder dat spelers of coaches bang hoeven te zijn dat ze er slecht vanaf komen. Of je dat nu mooi of lelijk vindt: onafhankelijke journalisten zullen hiermee moeten concurreren.

Meer voetbalboeken die over voetbal gaan

Wat het bruggetje is naar mijn stuk Mijn stukje over Zwart en zijn boek. van vorige week over Pieter Zwart en zijn geweldige boek De Val van Oranje. Pieter (we zijn bevriend) is een journalist die nauwelijks toegang nodig heeft tot spelers, clubs of bonden. Hij analyseert het spel vooral zelf, achter zijn televisie en laptop, onafhankelijk van persvoorlichters of de noodzaak om ergens in een goed blaadje te moeten komen.

Overigens: de kop die ik boven dat stuk had gezet (‘Leestip voor na het WK – het eerste Nederlandse voetbalboek dat over voetbal gaat’) was een beetje dom. De Val van Oranje is zeker een van de weinige voetbalboeken die over voetbal gaan, maar vermoedelijk niet het enige boek. ‘Professor Penalty’ Gyuri Vergouw wees Vergouw op Twitter. me erop dat zijn boeken ook ‘echt’ over voetbal gaan. Nu heb ik zijn boeken thuis liggen en niet hier, en dus kan ik het niet checken, maar ik geloof dat hij gelijk geeft.

Hoe dan ook: mijn fout biedt wel een kans. Welke boeken voor een breed publiek gaan nog meer vooral over voetbal, dus: over het spel op het veld? Ik ben niet op zoek naar persoonlijke portretten van coaches of spelers, supportersverhalen of voetbal ‘in breder perspectief’.

Ik hoor het graag!

Gimme-gimme-gimme een argument tegen ABBA

De KNVB besloot De KNVB over ABBA. om de eventuele penaltyserie van de Johan Cruijf Schaal via de ABBA-volgorde te laten nemen. Dus niet om en om een penalty, maar eerst team A een penalty, dan team B twee penalty’s en dan team A twee penalty’s (ABBA-ABBA-ABBA)

Dat zou volgens onderzoek eerlijker zijn. Team B neemt in de gewone volgorde namelijk vaker strafschoppen terwijl het achter staat. Dat leidt tot meer druk, waardoor Team A vaker wint (circa 60 procent van de series).

Nu is er wetenschappelijk debat over de vraag of Team A inderdaad dat voordeel heeft – ik benoemde het in mijn stuk over strafschoppen (zie punt 7). Lees hier mijn stuk over strafschoppenseries. Maar of het voordeel voor ploeg A nu wel of niet bestaat: het lijkt in elk geval geen kwaad te kunnen om de strafschoppenserie via ‘ABBA’ te laten nemen. Het is het proberen waard.

Maar niet als het aan Martin van Geel, technisch directeur van Feyenoord, ligt. Hij is tegen. Lees hier wat Van Geel te zeggen had over ABBA. Waarom hij precies tegen is werd niet duidelijk in het interview Lees hier het hele interview van Van Geel (betaalmuur). dat hij aan VI gaf. Maar tegen, dat was hij. Op mij wekt het de indruk dat Van Geel de KNVB als boksbal gebruikt om mee te scoren bij z’n achterban. Vernieuwen om het vernieuwen, daar heb ik ook niks mee, maar een argument – al was het er maar eentje – zou wel mooi zijn voor iemand in zijn positie.

En dan ga ik nu verder met mijn vakantie, en me voorbereiden op mijn laatste seizoen als voetballer.