Beste,
De commercialisering van onze voortplanting is in volle gang. En nergens is dat zichtbaarder dan op ESHRE 2018; een conferentie voor voortplantingstech in Barcelona waar ruim 12.000 mensen uit het vruchtbaarheidswezen op af kwamen.
Maar al die peperdure en vooral zeer invasieve behandelingen als ivf, zijn voor slechts een kleine groep wensouders écht zinvol, vertelt klinisch embryoloog Sjoerd Repping van het AMC. Het leeuwendeel van de mensen heeft er niks aan. Soms is het zelfs schadelijk.
Bizar. Hoe kan dat? Waarom doen we dit? Ik schreef een repolyse:
De schitterende beelden bij het verhaal zijn gemaakt door de Duitse illustrator Sandro Rybak – meer werk op instagram, zoveel stijlen! – aan de hand van foto’s die ik op ESHRE maakte. Zoek de verschillen. ;)
In Nederland is het nu gelukkig zo geregeld dat je niet extreem veel geld kan verdienen aan vruchtbaarheidsbehandelingen. Repping: ‘Maar we hebben wel te maken met patiënten die op allerlei behandelingen staan, of die anders naar het buitenland gaan. En voor een commerciële partij in het buitenland is mensen naar huis sturen nu eenmaal niet aantrekkelijk.’
Hoezo niet?
Repping: ‘Alsof je naar een autodealer gaat en zegt: ‘Ik wil een auto kopen.’ En dat die autodealer zegt: ‘Waarom wil je eigenlijk een auto?’ Jij: ‘Ik moet naar m’n werk.’ ‘Waar is je werk dan?’ ‘Ja, 100 meter verderop.’ ‘Zijn er nog stoplichten?’ ‘Ja, er zijn drie stoplichten.’ ‘Oké... Moet je dan niet gaan wandelen?’
‘Dat zou een goed verhaal zijn, maar dat gaat die autoverkoper niet zeggen.’
Een baby van lego #projectfamily. Match je gezicht met die van een eiceldonor #ovomatch.
‘Voor fertiliteitspatiënten kan het misschien wel confronterend zijn om dit verhaal te lezen,’ laat José Knijnenburg, de directeur van Freya – vereniging voor mensen met vruchtbaarheidsproblemen – per mail weten.
‘Persoonlijk vind ik het herkenbaar en een eerlijk en kritisch artikel. De commercialisering in de fertiliteitszorg is zorgwekkend. In Nederland valt het nog wel mee tot nu toe, maar hoe lang nog?’
Ook delen mensen hun eigen ervaringen met ivf. Zoals ivf-vader Boshuis onder het stuk:
‘Het begint met kleine dingen, zoals onthouding (van alcohol, welteverstaan), prikjes, pilletjes. Maar die kleine dingen hebben een behoorlijke invloed: je moet je levensritme aanpassen, prikken is niet leuk en hormonen hebben veel invloed op haar lijf en stemming; dat wordt wel duidelijk gedurende het traject.’
‘Later komen de heftiger zaken: het ‘oogsten’ van eitjes (best heftig en pijnlijk!), het leveren van zaad (één van de vernederendste dingen die ik als volwassen man heb mogen doen, in een klinisch hokje, waar de dvd-speler niet werkt en de, toen nog, 3G ontvangst helaas ook niet top is), het hopen op een hoog aantal gezonde embryo’s en dan de grootste en lastigste van alle: het plaatsen van een embryo...’
Maar ik ben blij het allemaal een keer gezien te hebben. Temidden van het gehele vruchtbaarheidsteam van het AMC, waar ik vier dagen mee optrok, die ik alles kon vragen – wat is een killer T cell?! – elk uur van de dag. Haha, dank allen!
En dan, beestjes
En ik interviewde nog een dolfijnexpert over wilde dolfijnen die voor de lol dolfinarium-trucs nadoen. Bekijk vooral de filmpjes en fijn weekend.
Dit verhaal heb je gratis gelezen, maar het maken van dit verhaal kost tijd en geld. Steun ons en maak meer verhalen mogelijk voorbij de waan van de dag.
Al vanaf het begin worden we gefinancierd door onze leden en zijn we volledig advertentievrij en onafhankelijk. We maken diepgravende, verbindende en optimistische verhalen die inzicht geven in hoe de wereld werkt. Zodat je niet alleen begrijpt wat er gebeurt, maar ook waarom het gebeurt.
Juist nu in tijden van toenemende onzekerheid en wantrouwen is er grote behoefte aan verhalen die voorbij de waan van de dag gaan. Verhalen die verdieping en verbinding brengen. Verhalen niet gericht op het sensationele, maar op het fundamentele. Dankzij onze leden kunnen wij verhalen blijven maken voor zoveel mogelijk mensen. Word ook lid!