Beste,

Misschien heb ik dit al eens eerder geschreven, maar ik verbaas me elke keer weer over hoe snel de stemming kan omslaan in het voetbal.

De 3-0 overwinning van Nederland op Duitsland was gelukkig en geflatteerd. De spelers en de bondscoach leken dat direct na de wedstrijd ook in te zien. En hulde aan het Jeugdjournaal, dat keurig vaststelde dat Duitsland ‘een groot deel van de wedstrijd een stuk beter’ was. (Onze kinderen gaan allemaal in processen denken in plaats van uitkomsten! Lang leve het Jeugdjournaal!)

YouTube
Het Jeugdjournaal over Nederland-Duitsland.

Maar naarmate de uren verstreken, hoe minder er van die terughoudendheid te merken was. De wedstrijd was opeens een ‘klinkende’ zege van een Nederlands elftal tegen ‘verzadigde’, volgevreten Duitse vedettes. De van het Nederlandse voetbal zou zich aandienen, de lijst van grote talenten is En kijk naar Ajax en PSV: die spelen in de Champions League!

Gretig werden de buitenlandse kranten aangehaald, die schreven over ‘Koemans Kids’ en de nieuwe tulpen die de Duitsers zouden hebben Nu is het over het algemeen geen goed idee om buitenlandse verslaggeving over binnenlandse zaken al te serieus te nemen. Te vaak zijn het oubollige aaneenrijgingen van clichés en/of luie scorebordjournalistiek. Maar blijkbaar was het aanstekelijk.

Op maandag zag DWDD een tussen Nederland-Duitsland van 13 oktober 2018 en Ierland-Nederland van 1983, de wedstrijd achteraf gold als de doorbraak van de generatie Van Basten-Gullit-Rijkaard-Koeman.

Golfbewegingen zijn voor luilakken

En voor een Telegraaf-columnist was de overwinning op de Duitsers genoeg aanleiding om rekeningen te vereffenen. Het was allemaal paniekzaaierij geweest de afgelopen jaren over de staat van het Nederlandse voetbal, de columnist.

Talent komt en gaat. Duitsland had het en is het nu kwijt; Nederland was het kwijt en heeft het weer. En daarmee – aldus de columnist – is het ook niet de moeite lering te trekken uit het jarenlange Duitse succes (zoals de NOS deze zomer deed in Dat was immers maar een oprisping.

Ik vind het grappig, deze gedachten, na welgeteld één gelukkige overwinning. Als je beter wilt worden als voetballand, helpt het als je wat kritischer bent.

Als je beter wilt worden als voetballand, helpt het als je wat kritischer bent

Het denken in generaties, lichtingen en golfbewegingen waarop je nauwelijks invloed hebt, lijkt mij bijvoorbeeld weinig zinvol. Het maakt lui. Het ontslaat je van het stellen van lastige vragen. Zoals: is de huidige staat van team X of land Y een natuurverschijnsel, of hadden we er iets aan kunnen doen? Hebben we talent over het hoofd gezien? Doen we dat nog steeds?

Frenkie de Jong daar zinnige dingen over in een gesprek met VI. ‘Het gaat gewoon om kansen krijgen’, legde hij uit. ‘Je hoort mensen vaak zeggen als een speler eindelijk speelt, bij Ajax of in Oranje: zó, die heeft zich echt ontwikkeld in de afgelopen drie maanden. Maar je denkt toch niet dat zo’n speler drie maanden geleden een totaal andere voetballer was?’

Goede vraag. Het soort vraag dat je uit de weg gaat als je voetbalsucces en -falen probeert te verklaren vanuit quasi-astrologische theorieën. (Sowieso: het idee van golfbewegingen suggereert een voorspelbare trend. Volstrekte willekeur in de verdeling van talent lijkt me waarschijnlijker.)

Verder: het succes van PSV en Ajax in de Champions League is mooi. Maar een echt teken van herstel van het vaderlandse voetbal lijkt me dat niet. Ten eerste: Ajax maakt het mogelijk door extra grote investeringen deze zomer. Ten tweede: beide ploegen zijn sterk afhankelijk van hun buitenlandse sterspelers. Over het Nederlandse voetbaltalent zegt hun succes weinig.

Hoe het ook zij, het goede nieuws voor Ronald Koeman en de KNVB is dat er een positievere sfeer is rondom het Nederlands elftal. Overtrokken of niet: het helpt wel.

Lees-, kijk-, en luistertips

  1. Een van mijn favoriete sportsites is Cleaning the Glass van Ben Falk. Voor een geringe vergoeding krijg je verrassende inzichten in het basketbal. over hoe Falk analytisch leerde kijken naar basketbal, is gratis.
  2. Meer basketbal: Kirk Goldsberry het spel van Lebron James.
  3. Pieter Zwart over Julian Pollersbeck, de meevoetballende keeper van HSV.
  4. Voetbalanalist Adin Osmanbasic legt uit.
  5. 21st Club op een verandering van het spel door de video-assistentscheidsrechter (VAR): buitenspel wordt losser beoordeeld. Grensrechters vlaggen minder snel voor buitenspel, omdat ze bang zijn een doelpunt-in-wording om zeep te helpen als ze onterecht vlaggen. Dat levert een nieuw probleem op: wat als de grensrechter niet vlagt voor buitenspel – terwijl het wel buitenspel is – en uit die situatie een corner ontstaat? En wat als die corner tot een goal leidt?
  6. Een ander aspect van de VAR lijkt me positiever. Ik moest eraan denken toen ik las over de arrestaties in het Belgische voetbal. Matchfixing door scheidsrechters wordt een stuk lastiger, zo niet praktisch onmogelijk, dankzij de VAR, omdat drie videoscheidsrechters meekijken.
  7. Jürgen Klopp wordt uitgebreid door Joe.
  8. Attentie, dit gaat niet over voetbal: socioloog Paul Schnabel gaf aan NRC.
  9. Voor The New Yorker Radio Hour maakte journalist Maggie Robinson Katz over de manier waarop haar vader zijn hele vermogen verspeelde. Pijnlijk en bizar.
  10. Via-via-via rolde ik in over de totstandkoming van de Twin Towers. Een journalistiek pareltje, om het eens met een cliché te zeggen.
  11. In het kader van het begin van het NBA-seizoen: van Gregg Popovich, coach van basketbalploeg San Antonio Spurs.