Beste,

Vorige week publiceerde ik over Peter Bosz, de voormalige trainer van o.a. Vitesse en Ajax. Ik schreef het stuk samen met Pieter Zwart, hoofdredacteur van VI; hij publiceerde het stuk in VI en VI, ik op De Correspondent.

Waarom we dit samen deden? Omdat we beiden rondliepen met hetzelfde idee, en omdat we een vergelijkbare kijk op voetbaljournalistiek hebben, maar toch net wat andere vragen stellen. Zo konden we elkaars gedachten aanvullen en toetsen.

Ergens de komende dagen publiceren we nog een nabrander van het gesprek. In enkele uren met een trainer als Bosz hoor je genoeg dingen die niet direct in het verhaal over de Europa League-finale passen, maar die toch boeiend zijn.

Een excuus aan de lezer

Ik vroeg een paar nieuwsbrieven geleden aan lezers of ze vragen voor Bosz hadden. Helaas lukte het niet die vragen aan hem te stellen. Na een kleine zes uur, waarvan zo’n 4,5 uur bestond uit het terugkijken en analyseren van de beelden, was de puf wel op.

Mijn plan was om Bosz de vragen later voor te leggen; naast de vragen die Pieter en ik waren vergeten te stellen. (Er is altijd iets dat je vergeet of nog wilt checken.) Maar helaas: Bosz bleek daarna lastig bereikbaar, wij waren ook even met andere dingen bezig, en niet lang daarna tekende Bosz een contract bij Bayer Leverkusen, wat weer verklaarde waarom hij lastig bereikbaar was.

Kortom: excuus.

Nieuw: luisterverhalen

Vorige week verschenen ook drie luisterverhalen van me: en hun omarming van gedragseconomische inzichten, en hun besluit om in de jeugdopleiding geen competitie meer te spelen, en over voetbalvader Steve Lawrence en zijn strijd

Voorlezen deed ik tot nu toe alleen voor mijn dochters – Annie M.G. Schmidt, Roald Dahl en Dikkie Dik en consorten. Nu dus uit eigen werk, en voor iedereen die maar wil. Het was... heel leuk om te doen!

Ik hoor – nee, lees – graag wat je ervan vindt. Kijk ook eens met veel luisterverhalen van collega’s.

Ex-internationals die de selfpass spelen

Verder was ik vorige week met vakantie op Texel, waardoor het me niet lukte om aanwezig te zijn bij de traditionele Nieuwjaarswedstrijd bij Koninklijke HFC. Ex-internationals spelen dan tegen een regionale selectie om het nieuwe jaar in te luiden.

Voormalig FC-Utrecht-spits Michael Mols in de kleedkamer (Foto: Teun Meurs)
Voormalig FC-Utrecht-spits Michael Mols in de kleedkamer (Foto: Teun Meurs)

Die traditie werd dit jaar uitgebreid met een wedstrijd van de oud-vrouweninternationals tegen een regionale selectie. Aardig detail: beide wedstrijden werden gespeeld met die ik mede heb opgezet.

Diverse media deden verslag van de wedstrijden – en vroegen naar de spelregels. Een vreemde sensatie, om opeens andere mensen aan de slag te zien gaan met zaken die we hebben helpen opzetten. Zo gaf een lopend Wikipedialemma als Sjaak Swart op ‘onze’ regels.

Verder: ex-internationals Daphne Koster en Manon Melis, en ex-bondscoach Vera Pauw en En: vlogster Esra Neter (11) – a.k.a. Essimessi – Ex-international Romano Denneboom is tegen Neter eventjes heel open over zijn carrière.

Kijktip: Sunderland ‘Til I Die

De documentaireserie – over het seizoen 2017/2018 van voetbalclub Sunderland – is een absolute kijktip. Ik kon de documentaire tijdens mijn vakantie niet kijken, want de mede-huisgenoten hielden meer van Scrabble dan van voetbal, maar thuis wel.

De documentaire – te zien op Netflix – biedt een die je zelden krijgt. De camera’s krijgen werkelijk overal toegang. Op de laatste dag van de transferperiode; bij een gesprek van een speler met een psycholoog; bij de gênante scoutingsvergadering; en op de dag nadat een dronken speler in een café zijn medespelers beledigde en daarbij werd gefilmd.

De serie steekt daardooor erg goed af tegen de zorgvuldig geregisseerde documentaires over Juventus en Manchester City. Dat zijn, zoals The Ringer gelikte reclamespotjes voor de clubs. Bij Sunderland gaat daarentegen alles mis – de club degradeert voor het tweede seizoen op rij – en de film spaart niets en niemand.

Het deed denken aan een van mijn favoriete documentaires, En aan Ajax: daar hoorden zij engelen zingen, de die Roel van Dalen in Ajax’ teleurstellende jubileumjaar mocht maken. Maar de toegang bij Sunderland is groter. De praktijk bij voetbalclubs is vaak veel knulliger, meer houtje-touwtje, en geïmproviseerder dan je misschien zou denken.

Lees-, kijk-, luistertips

  1. Rory Smith schreef aan David Silva van Manchester City.
  2. Fabian van der Poll voor NRC een van de vele spelertjes die het niet halen in de jeugdopleiding van een profclub.
  3. Dit over Athletic de Bilbao is fascinerend. De club heeft in haar statuten staan dat ze alleen Baskische spelers mag opstellen. Dat heeft allerlei gevolgen: dat er veel aandacht is voor jeugdopleiding; dat die jeugdspelers voor heel veel geld verkocht worden; dat de vijver aan vervangers heel klein is (alleen Basken immers); dat de spelers daardoor ver bovengemiddeld worden betaald. En dat de traditie pijn doet, nu de club onder in de competite staat en dreigt te degraderen.
  4. Jordan Gardner – een rijke Amerikaan – lijkt een boeiend experiment te beginnen. Hij wil een Deense club kopen en koloniseren met jonge Amerikaanse spelers, die zo ervaring kunnen opdoen in een Europese competititie. Hij erover met Grant Wahl van Sports Illustrated. Eind november het Helsingør Dagblad overigens al dat Gardner met de de club Helsingør (tweede niveau) in gesprek was.
  5. Collega Emy Demkes over Bob Crébas, de voormalig bewust baanloze Marktplaatsmiljonair die met brandnetelkleding de wereld wilde veroveren. Dat mislukte. Maar ‘mislukken’ is een woord dat geen recht doet aan de schoonheid van Crébas’ idee en zijn pogingen het te bewerkstelligen.
  6. Quillette over Pew Die Pie, een Zweedse vlogger, en diens strijd om de ziel van het internet. Toe maar, denk je dan misschien, maar het is de moeite.
  7. Outside over hoe dat gaat, doodvriezen.
  8. Voormalig schaatster Paulien van Deutekom overleed vorige week. Na haar schaatscarriere ging ze werken. Haar collega’s publiceerden dit mooie
  9. De redactie van Longform, een platform dat lange journalistieke verhalen verspreidt, met Malcolm Gladwell over zijn podcasts. En over hoe hij musea bezoekt – de kunst laat hij grotendeels liggen, het gaat hem om de bordjes ernaast. Er zit goed nieuws in het gesprek: Gladwell publiceert binnenkort in The New Yorker weer eens een artikel (na alle podcasts); hij heeft een boek afgemaakt, Talking to Strangers; en Michael Lewis in maart met een podcast, ‘Against the Rules’, over scheidsrechters, in de sport, en elders in de maatschappij.
  10. Instant aanvulling: hier is van Gladwell. Het gaat over wiet. Wetenschappers en wetenschapsjournalisten

Dit verhaal heb je gratis gelezen, maar het maken van dit verhaal kost tijd en geld. Steun ons en maak meer verhalen mogelijk voorbij de waan van de dag.

Al vanaf het begin worden we gefinancierd door onze leden en zijn we volledig advertentievrij en onafhankelijk. We maken diepgravende, verbindende en optimistische verhalen die inzicht geven in hoe de wereld werkt. Zodat je niet alleen begrijpt wat er gebeurt, maar ook waarom het gebeurt.

Juist nu in tijden van toenemende onzekerheid en wantrouwen is er grote behoefte aan verhalen die voorbij de waan van de dag gaan. Verhalen die verdieping en verbinding brengen. Verhalen niet gericht op het sensationele, maar op het fundamentele. Dankzij onze leden kunnen wij verhalen blijven maken voor zoveel mogelijk mensen. Word ook lid!