/dc-useruploads-images/bab201a0bec74fc4b973ef60e4950358.png)
Hoe eigenwijs moet je zijn als je in het digitale tijdperk een papieren krant wilt maken voor kinderen, die, zo is algemeen de aanname, sowieso niet meer willen lezen?
Angelique van Tilburg (1984) en Suzanne Huig (1991) zijn er niet voor teruggedeinsd. En de ontwikkelingen geven hen gelijk. Van Tilburg – net als Huig opgeleid als journalist – begon ermee in 2010, in Overschie: Jong010. Het project begon met een beperkte oplage, van 1.250 exemplaren. Inmiddels bereikt de krant alle 38.000 kinderen in de stad.
De kinderen wachten de koerier op als ze weten dat hij in aantocht is. Met hún krant. Hoe kregen Huig en Van Tilburg dat voor elkaar?
Papier blijft, is tastbaar
Kinderen vinden het bijzonder om zichzelf op papier te zien. Bijzonderder dan op internet. Daar heeft iedereen toegang toe. Een gedrukt medium is veel minder toegankelijk. Dat maakt het spannend. Bovendien: papier blijft. Het is tastbaar. En bewaarbaar.
Het geheim zit ’m ook in het feit dat de kinderen hun eigen stem mogen laten horen. Met hún verhaal en met hun eigen visie op de dingen die spelen in de stad, terwijl de meeste media voor deze doelgroep, zoals het Jeugdjournaal, het nieuws proberen te vertalen voor kinderen.
Zo bepalen Van Tilburg en Huig niet vooraf wat het verhaal gaat worden. En ja, dan wordt het soms iets heel anders dan wat je had verwacht of gehoopt. Maar negen van de tien keer krijg je een veel mooier verhaal.
Er komen verhalen boven die ouders en leerkrachten verbazen en ontroeren: is dit wat er speelt?
Van de jongen die al elf jaar bij de voedselbank komt.
Of het meisje dat haar zusje wil sparen en dus maar niet over haar ziekte praat.
Of het kind van rijke ouders dat ongelukkig is.
Elk kind heeft een verhaal
Zo kun je in deze kinderkrant in ieder geval twee dingen ontdekken: als je de tijd neemt en oprechte interesse toont, blijkt ieder kind een verhaal te hebben. Overigens een goede les voor ouders en journalisten.
En als je elk kind de kans geeft zijn of haar stem te laten horen, wat zijn afkomst of achtergrond ook is, werk je indirect mee aan een inclusieve samenleving. Iedereen is gelijk. Iedereen doet ertoe.
Vorig jaar zijn de twee gedreven ondernemers begonnen met een programma, een training van een jaar, voor mensen die elders in Nederland ook zo’n kinderkrant willen maken. Ze delen daarin al hun kennis en ervaring. En vergissingen. En hun idealisme. Binnenkort worden de eerste resultaten zichtbaar. In februari of maart verschijnen kinderkranten in Haarlem, Alkmaar en Roosendaal.
Ze gunnen alle kinderen in heel Nederland zo’n krant. Kwestie van koppig volhouden. Ze zijn er eigenwijs genoeg voor.
Dit verhaal heb je gratis gelezen, maar het maken van dit verhaal kost tijd en geld. Steun ons en maak meer verhalen mogelijk voorbij de waan van de dag.
Al vanaf het begin worden we gefinancierd door onze leden en zijn we volledig advertentievrij en onafhankelijk. We maken diepgravende, verbindende en optimistische verhalen die inzicht geven in hoe de wereld werkt. Zodat je niet alleen begrijpt wat er gebeurt, maar ook waarom het gebeurt.
Juist nu in tijden van toenemende onzekerheid en wantrouwen is er grote behoefte aan verhalen die voorbij de waan van de dag gaan. Verhalen die verdieping en verbinding brengen. Verhalen niet gericht op het sensationele, maar op het fundamentele. Dankzij onze leden kunnen wij verhalen blijven maken voor zoveel mogelijk mensen. Word ook lid!
