‘Drie agenten van de Secret Service zijn net voordat de Amerikaanse president Barack Obama in Nederland arriveerde voor de Nucleair Security Summit, terug naar de VS gestuurd. Een van hen was dronken en werd bewusteloos in een hotellobby gevonden.’

Scène 1

Het is vier uur ’s nachts. Op de stoep van een chic hotel in Den Haag zitten drie Amerikaanse geheim agenten. Bob, Jerry en Steve.

Ze delen een joint.

BOB:
Ik zweer het je. Ik ga bij haar weg.

JERRY:
Je moet bij haar weg. Je moet dat gewoon doen.

BOB:
Ik ga dat gewoon doen.

JERRY:
Ja. Serieus. Doe het gewoon.

BOB:
Ik zeg het je. Ik ga het doen. Morgenochtend ga ik het doen.

Steve gaat achterover liggen. Hij valt langzaam in slaap. Bob neemt een hijs van de joint en geeft die door aan Jerry.

BOB:
Dit is het beste land ooit.

JERRY:
Dit is de zwaarste joint ooit.

BOB:
Serieus. Ik was vanmiddag in Amsterdam. Was jij ook in Amsterdam? Heb je die hoeren gezien? Hele etalages vol. Ik ga naar Amsterdam verhuizen.

JERRY:
HOLLAND! (Hij klapt in zijn handen) HOLLAND!

Steve schrikt overeind.

STEVE:
Renegade Down! Obama is dood! Naar de bunker!

BOB:
Sssst.

JERRY:
Rustig maar. Ga maar slapen. Rustig maar.

STEVE:
(murmelt nog wat) Renegade down. Need back... up.... (valt weer in slaap).

JERRY:
Ik weet het niet man. Het weer hier is kut. De koffie is te sterk. En heb je gehoord wat die Wilders heeft geroepen? Vet discriminerend.

BOB:
Jij hebt Bush toch beveiligd?

JERRY:
Ja, maar Bush was geen racist.

BOB:
Nee, maar ik weet toch niet of ik een kogel voor ’m zou vangen. Het is een rare avond. Vind jij het geen rare avond?

JERRY:
Heel aardige man hoor. Bakte ’s avonds eieren voor ons.
En Wilders? Zou je die doen?

JERRY:
Wilders kan mij niet betalen.

Ze lachen. Jerry kijkt enigszins meewarig naar Steve.

JERRY:
Arme stakker. Gedegradeerd.

BOB:
Echt?

JERRY:
Ja. Zat in het leger. Deed iets heel specialistisch. Wat was het nou? Ik ben het even kwijt.

BOB:
(doet alsof hij hoest, zegt:) Stoned!

JERRY:
Fuck jou man. Wat deed hij nou?

Stilte.

BOB:
Sergei doet nu Poetin hè.

JERRY:
Ja, lijkt me ook wel heftig.

BOB:
Nogal ja. Ik weet niet of ik het zou kunnen hoor. Werken voor een slechterik.

JERRY:
Nou ja. Slechterik is subjectief natuurlijk.

Steve snurkt heel hard.

BOB:
Ja, maar. Obama is geen slechterik.

JERRY:
Nee, maar ik bedoel -

BOB:
Heb je dat beeld gezien bij het jeugdjournaal? Hij was superaardig voor die kinderen. En De Nachtwacht. Obama is mister Charm himself. Poetin is een boef. Wilders is een racistische zak. Da’s niet te vergelijken. Obama is de populairste man van de wereld. Misschien op de paus na.

JERRY:
Ja, je hebt gelijk.

BOB:
We mogen ons gelukkig prijzen dat we aan de goede kant van de geschiedenis staan, snap je?

JERRY:
Hmmhmm.
(is even stil, kijkt naar Steve. Dan herinnert hij zich:)
Drone strikes! Dat was het. Hij deed drone strikes.

BOB:
Vet. Met van dat speelgoed. Heb ik altijd al eens willen doen.

JERRY:
Ja. Maar toen heeft ’ie een keer een Pakistaans dorp uitgemoord. Allemaal onschuldige slachtoffers. Ja, dan krijg je wel een reprimande.

Ze lachen.

JERRY:
Je moet niet bij haar weg.

BOB:
Het is een bitch man. Ik verdien beter.

JERRY:
Alle Nederlanders klinken alsof ze een espresso-apparaat ingeslikt hebben. Gchcgkgkcchgcchhcchchgggggg.

BOB:
Je bent zo ver heen. Ik heb je nog nooit zo ver heen gezien.
(Hij is even stil, dan: )
We gaan hiervoor in de problemen komen hè?

JERRY:
Nah.

BOB:
Zo is Obama niet.

JERRY:
Nee, zo is Obama niet.