Frenkie de Jong is de sterspeler van de mixed zone

Beste,

Als je van wielrennen en wetenschap houdt, dan raad ik je aan het boek van Jurgen van Teeffelen over de werelduurrecordpoging van Dion Beukeboom en zijn coach Jim van den Berg te lezen: Het maakbare uur.

Ik schrijf zelden boekrecensies, en al helemaal niet over sporten waar ik weinig van weet, maar in dit geval Lees hier mijn stuk over ‘Het maakbare uur’. vond ik het zeer de moeite. Dit is een boek dat het wielrennen en de wetenschap achter de sport helder en onderhoudend uitlegt, geschreven door een wetenschapper die journalist is geworden.

Overigens leerde ik iets van het stuk: een relatief klassieke boekrecensie trekt weinig lezers. Ik kan beter een aspect uit het boek trekken en dat uitvergroten, als ik aandacht voor het boek wil genereren. Hoe dan ook, hou je van wielrennen en wetenschap: koop dat boek. Het boek op de site van HarperCollins.

Trouwens 1: Dit zijn de beste wielerboeken die ik las (wat niet veel zegt, want ik heb er weinig gelezen, maar toch): De renner, Lance Armstrong’s War, The Secret Race en Ongekend.

Trouwens 2: Frank Heinen las alle wielerboeken die er zijn, denk ik. Hij schreef Frank Heinen over ‘De kampioen van Colombia’ van Gabriel García Márquez. voor De Correspondent over wielrenboeken. Frank Heinen over ‘Van Santander naar Santander’ van Peter Winnen. En hij schreef zelf ook nog een paar wielerboeken.

De MVP van de mixed zone na Nederland-Duitsland

Zoals al eerder gezegd: zeker sinds mijn interviews Mijn stuk over Stefan de Vrij en Loran Vrielink. met Loran Vrielink en Stefan de Vrij durf ik niet meer direct na een wedstrijd al te veel te concluderen over de prestaties van individuele spelers.

Daarvoor is een voetbalwedstrijd te veel een bord spaghetti waarin oorzaak en gevolg door elkaar heen lopen, nog gecompliceerd door de dikke laag saus (de emoties/de uitslag) over de al-dan-niet-causale verbanden. (Ik hoor graag of je vindt dat deze metafoor werkt.)

Of Frenkie de Jong een goede wedstrijd speelde, weet ik dus niet, daarvoor zou ik de wedstrijd nog eens moeten kijken. Wat ik wel zeker weet, is dat De Jong na afloop excelleerde in de mixed zone, waar journalisten en spelers mengen. In de mixed zone is De Jong eigenlijk altijd de most valuable player.

Direct na de wedstrijd legde Frenkie de Jong na Nederland-Duitsland. hij Jeroen Stekelenburg van de NOS uit dat de eerste helft weinig met mindset te maken had. Die suggestie was opgekomen omdat Nederland in de eerste helft werd weggespeeld (ondanks twee grote kansen voor Ryan Babel) en in de tweede helft Duitsland wegspeelde.

De Jong legde uit dat dit niet met mindset te maken had, zoals Arno Vermeulen in gesprek met Matthijs de Ligt had gesuggereerd, De Ligt en Vermeulen. maar met tactiek. De Nederlandse aanvallers zetten verkeerd druk, waardoor de betere Duitse spelers aan de bal konden komen. Die konden hun aanvallers aanspelen, omdat de Nederlandse verdedigers niet ver genoeg ‘doordekten’. En de Duitse aanvallers konden ook nog eens ‘opendraaien’ richting het Nederlandse doel.

Hoe en waarom het precies fout ging, rolde niet uit het gesprek, omdat Stekelenburg begrijpelijkerwijze de wedstrijdbeelden wilde bespreken die ondertussen voor de kijkers te zien waren. Maar De Jong had al een interessant punt gemaakt: als er tactisch iets fout gaat, kan het net lijken alsof de spelers niet hun best doen. Maar dat is dus onzin (zoals Louis van Gaal ook vaak zei). Ik nam het op in mijn portret van Van Gaal uit 2014.

Een analyserende speler is een wapen

Analyserende spelers zijn van alle tijden, maar zoals De Jong het doet, doen weinigen het. Wat het nog interessanter maakt, is dat De Jong zijn gesprekspartners niet naar de mond praat, niet meegaat in de soms leidende vragen, maar ze ook weer niet corrigeert. Hij vertelt zijn verhaal. En blijft continu glimlachen.

Goed kunnen analyseren is meer dan leuke televisie. Het is een wapen voor een ploeg. Een speler die ziet wat er fout gaat op het veld, die weet wat hij moet doen in gewijzigde omstandigheden en dat kan overbrengen op ploeggenoten, is goud waard. Overtuigender en duidelijker dan wanneer de coach informatie overbrengt op de spelers. Spelers als De Jong maken de coach zelfs (deels) overbodig.

Verder maakte Nederland-Duitsland duidelijk dat de Duitsers nog steeds erg goed zijn. Kijk even naar de spelers die ze niet opstelden, zoals Marco Reus, Julian Brandt en Kai Havertz. Met name die laatste twee zijn spelers die we in Nederland niet hebben: creatieve aanvallende middenvelders. En dan ontbraken nog Mats Hummels, Thomas Müller, Jêrôme Boateng – basisspelers bij Bayern München – en Emre Can, Profiel van Can op VI.nl. basisspeler bij Juventus. Stuk voor stuk gepasseerd door bondscoach Löw.

De wedstrijd illustreerde dat Nederland en Duitsland altijd beschikken over veel voetbaltalent. Kan niet mis: daarvoor wordt er simpelweg te veel gevoetbald in die landen. Waar het fout kan gaan, is in de selectie van spelers. Clubs en bondscoaches die te lang vasthouden aan oude helden en nieuwe helden geen kans geven om zich te ontwikkelen. Precies iets waar... Frenkie de Jong al eens iets zinnigs over zei. Frenkie de Jong over spelers die ‘plots’ heel goed blijken te zijn.

De must listen voor april

Op 2 april begint Against the Rules, de podcastserie ‘Against The Rules’ op iTunes. van Michael Lewis over scheidsrechters in de brede zin van het woord: scheidsrechters in de sport, maar ook toezichthouders en overheden.

Ik heb het in deze nieuwsbrief al te vaak gezegd, maar Lewis is een geweldige journalist. Random voorbeeld: zijn stuk over de Griekse schuldencrisis uit oktober 2010. Je leert en je lacht in bijna al zijn stukken. Reken maar dat de podcasts ook geweldig worden, zelfs al dwingt het onderwerp niet direct tot luisteren.

YouTube

Lees-, kijk- en luistertips

1. De BBC interviewt De BBC met Van Gaal. Louis van Gaal. ‘De media analyseren geen wedstrijden’, zo zei Van Gaal, terwijl zijn hamer met reuzenkracht en microscopische precisie de spijker naderde. ‘Ze analyseren de uitslag.’
2. Aan het einde van dit interview ‘NRC’ spreekt Van der Vaart. met Rafael van der Vaart bedacht ik me pas: waarom boeit het me eigenlijk of Rafael van der Vaart in zijn eentje huilt, zich zorgen maakt als zijn kind op straat speelt of de verslaggever vraagt een slee mee te nemen op weg naar zijn huis in Denemarken? Een antwoord heb ik nog steeds niet, maar het feit dat Dennis Boxhoorn zijn interview met Van der Vaart mooi opschreef, speelt mee.
3. James Harden was vorig seizoen de beste speler van de NBA. Dit jaar is hij nog beter, aldus de Wall Street Journal. (Als je niet langs de paywall komt: zie hier.) De ‘WSJ’ over Harden.
4. Deze geweldige podcast ‘This American Life’ over Sandy Hook. van This American Life gaat over de vader van een slachtoffer van de schietpartij op een school in Sandy Hook. Over Sandy Hook. De schietpartij was in de ogen van samenzweringsdenkers in scène gezet; de slachtoffers niet echt. Tijdens zijn confrontatie met deze mensen betaalt de vader een hoge prijs.
5. De Monitor van KRO/NCRV besteedde aandacht aan jeugdsport. Helaas voor de makers was de timing ongelukkig, vlak na Nederland-Duitsland, maar de uitzending is zeer de moeite. ‘De Monitor’ over prestatiedruk in de jeugdsport.
6. Ideeën om scheidsrechtersbeslissingen te verbeteren, zijn van alle tijden. In 1976 pleitten ‘Der Spiegel’ over een soort VAR. twee Fransen voor een glazen huis aan de zijkant van het veld. Drie scheidsrechters zouden over alles moeten besluiten: als twee van de drie op een rode knop drukten, moest de scheidsrechter fluiten.
7. Voetballer Tim Sparv schreef Sparv over hygge. over Duitse degelijkheid, dansen in onderbroeken en Deense hygge.
8. Arsenal maakt ‘The Guardian’ over Arsenal. onder Per Mertesacker en Marcel Lucassen interessante stappen in de jeugdopleiding
9. 1999 was een geweldig jaar om in de bioscoop door te brengen. Ik deed dat dan ook: Fight Club, The Matrix, Being John Malkovich. The Ringer publiceert ‘The Ringer’ over filmjaar 1999. voor uit een boek over filmjaar 1999.
10. Brexit, zo schreef de slimme, nieuwsgierige en geestige Brits-Nederlandse journalist Simon Kuper in juli 2016, is een uit de hand gelopen debat van twee rivaliserende groepen Britse elitejongens en -meisjes. Een wedstrijdje gevat doen dat het lot van ruim 40 miljoen mensen bepaalt – dat wel. Ik heb zeker tien keer hardop gelachen om dit stuk Simon Kuper over het uit de hand gelopen debat dat Brexit is. (mocht de link niet werken, Google dan op Brexit: a coup by one set of public schoolboys against another).

Toegift: toevallig stuitte ik eerder deze week op dit interview van Kees Jansma met Louis van Gaal, drie kwartier voor de Champions League-finale tegen Milan. Van Gaal voldeed hier niet aan het clichébeeld van hem.

YouTube