/dc-useruploads-images/a3cb3fb3027a4f2195401a671d8bcc5f.png)
Beste,
Atleet Alysia Montaño vertelt in een opinievideo hoe haar sponsor Nike (en Asics) omging met haar zwangerschap. In het kort: slecht. Toen Montaño zwanger was, en niet meer hard kon rennen, stopte Nike met haar te betalen.
Wat haar verhaal krachtig maakt, is dat het humor en aanklacht ineen is. De boodschap dat zwangerschap niet beboet mag worden, is verpakt in een gelikte, inspirerende video zoals Nike ze zelf vaak maakt.
David Neres, bedankt
Als je deze nieuwsbrief volgt voor de leestips, en niet voor beschrijvingen van vrij matige voetbalverrichtingen, dan adviseer ik je nu naar beneden te scrollen. Zo niet: afgelopen vrijdagavond probeerde ik iets van de voetbaltheorie die ik recent opdeed in de praktijk te brengen.
Sportpark Lunetten, tien over acht. De tegenstander – DVSU – staat vreemd opgesteld. Drie DVSU’ers vallen aan, links over de middenlijn, tegen onze vier verdedigers. Achter hebben ze een man op onze spits Jasper staan. Een andere DVSU’er staat, om redenen die alleen hem duidelijk zijn, helemaal rechts niets te doen. Eentje staat net zo dicht bij mij als bij Jasper – eveneens functioneel absent dus.
Met andere woorden: hun drie aanvallers gaan de bal waarschijnlijk verliezen van onze vier verdedigers. Dat biedt perspectief, want ik heb vorige week iets geleerd over voetbal, over Ajax, en over David Neres. En wat goed genoeg is voor de halve finale van de Champions League, is goed genoeg voor de zeven tegen zeven 35-pluscompetitie in Utrecht-Zuid.
In de uitwedstrijd tegen Tottenham Hotspur stond Neres bij een aanval van Spurs tactisch slim opgesteld. Dichtbij genoeg om de verdediging te helpen als ze in de problemen komen, maar veraf genoeg om een voordeel te hebben als de bal naar hem toekomt. Hij lette, in jargon, op de restaanval. En deze vrijdagavond wilde ik voetballen in de geest van David Neres – en dus ging ik op vijf meter van de situatie staan.
En zowaar: de bal komt naar me toe, net zo makkelijk als Duitse fotomodellen naar David Neres. Met de bal komen ook gedachten. Eerst: yes, ik heb de bal! Dan: help, ik heb de bal! Je moet weten: ik voetbal inmiddels nog maar zo weinig dat ik al tevreden ben als ik niet iets opzichtig slechts doe. En nu heb ik alle tijd en ruimte om iets Heel Slechts te doen. (Er zitten ook nadelen aan David Neres na-apen.)
En ik moet iets doen, want er is maar een vervolgoptie. De DVSU’er tussen mij en Jasper staat nog steeds in niemandsland. En Jasper – erg goede speler voor een 35-pluscompetitie – staat dus een-op-een tegen een verdediger. Kortom: de situatie vraagt, nu meteen, om een lange bal – een lange bal die ik helemaal niet kan geven, maar toch moet geven.
Al snel weet ik dat de bal niet Heel Slecht is: hij gaat zo ongeveer in de juiste richting, zo ongeveer op de juiste hoogte, precies goed genoeg. Mission accomplished: niemand zal me iets verwijten. Maar het wordt beter. De bal zeilt net óver de verdediger; net vóór de keeper; en precies óp het hoofd van Jasper: 1-0.
Het mooie aan het zijn van een slechte voetballer, is dat je zoveel fouten maakt, dat ze je nauwelijks bijblijven. Wat wel bijblijft, met dank aan David Neres, is die ene goede bal.
Ook een aardige bal: Kawhi Leonard tegen de 76ers
Ik had het vorige week over belangrijke goals. En dat ze niet veel beter worden dan de goal van Divock Origi voor Liverpool tegen Barcelona. Afgelopen week maakte basketballer Kawhi Leonard van de Toronto Raptors een punt dat zo goed was, dat het lastig is iets beters voor te stellen.
Bij een stand van 90-90, in de laatste en beslissende wedstrijd van een best-of-seven-serie tegen de Philadelphia 76ers, loste Leonard, in de uithoek van het veld, twee tiende van een seconde voor het eindsignaal, en zwaar gehinderd door 76ers-sterspeler Joel Embiid, een schot.
Beter nog dan de scène zelf – kijk hem hier en hieronder terug – is de foto van de scène, enkele tienden nadat Leonard zijn schot loste, en als de bal na vier keer op de rand van de basket te zijn gestuiterd, binnenvalt.
Voetbaltrainers en hun theekopjes
Verder had ik deze week drie goede interviews, een niet over voetbal (later daarover meer), twee wel over voetbal, onder meer in Almelo met Heracles-trainer Frank Wormuth. Het ging over tactische ontwikkelingen in het voetbal, en zoals zo vaak als voetbaltrainers iets willen uitleggen, kwam het tot een geschuif met thee- en koffiekopjes.
Overigens brak Wormuth nogmaals een lans voor de laptoptrainer – de voetbaltrainer zonder grote carrière als speler. In Nederland is het hem niet geworden, maar dat komt wel, zei Wormuth. ‘Als er eentje succes heeft, zul je zien dat er meer komen.’
In Duitsland mag Domenico Tedesco dan het veld hebben geruimd, maar dat is eigen aan het vak van voetbaltrainer. Ze zullen ongeacht hun achtergrond regelmatig worden ontslagen. Maar de oorlog over de vraag of zo iemand überhaupt trainer kán worden is voorbij. Trainer van het jaar in Duitsland? Florian Kohfeldt, de 36-jarige trainer van Werder Bremen.
Lees-, kijk- en luistertips
- Murad Ahmed van de Financial Times sprak in een restaurant in Madrid met Ronaldo – de originele Ronaldo, Ronaldo Nazario da Lima.
- Tennisser Nick Kyrgios gaf een interview aan tennisschrijver Ben Rothenberg. Het gesprek haalde de headlines vanwege Kyrgios’ kritiek op collega’s Nadal, Djokovic en Verdasco. Kyrgios staat bekend als enfant terrible (een term die alleen maar in de sport bestaat?), maar hij klinkt hier vooral... intelligent.
- De Golden State Warriors verhuizen van Oakland naar San Francisco. John Branch schreef erover.
- RB Leipzig-trainer Ralf Rangnick sprak/schreef over zijn inspiratie: Valeri Lobanovski.
- Brandley Kuwas doet niet moeilijk over zijn transfer naar Al Nasr in Dubai: hij gaat niet zozeer voor de sportieve uitdaging, of om een nieuwe cultuur te leren kennen, mar of zijn (financiële) toekomst veiligspelen. Dat lijkt me volledig gerechtvaardigd.
- De laatste aflevering van Against the Rules, de serie van Michael Lewis over scheidsrechters, gaat over high frequency trading, en over de vraag welk type persoon eigenlijk scheidsrechter wil zijn, en waarom.
- De baas van de Amerikaanse basketbalcompetitie NBA, Adam Silver, streeft ernaar dat de helft van de scheidsrechters vrouw is.
- Statisticus Casper Albers heeft een column in de Volkskrant waaraan het enige nadeel vaak is dat-ie ophoudt. Deze column over de analyse van verkiezingen op televisie bevat een paar goede grappen en een goede (impliciete) vraag. Waarom zeggen analisten zo vaak dat partijen die het goed deden ten opzichte van de vorige verkiezing, invloed moeten krijgen, beter gehoord moeten worden, niet meer te negeren zijn etc.? Zoals Albers schrijft: ‘Je zetels worden niet meer waard omdat je er vier jaar geleden minder had.’
- De podcast van collega’s Jesse en Rutger met Europarlementariër Bas Eickhout is de moeite. Vooral omdat Jesse en Rutger grotendeels hun mond houden, terwijl Eickhout uitlegt hoe dat werkt, de Europese politiek. Tomas Vanheste deed hetzelfde in een stuk.
- Ted Knutson van Statsbomb schreef over zijn werk, data-analyse in het voetbal.
Dit verhaal heb je gratis gelezen, maar het maken van dit verhaal kost tijd en geld. Steun ons en maak meer verhalen mogelijk voorbij de waan van de dag.
Al vanaf het begin worden we gefinancierd door onze leden en zijn we volledig advertentievrij en onafhankelijk. We maken diepgravende, verbindende en optimistische verhalen die inzicht geven in hoe de wereld werkt. Zodat je niet alleen begrijpt wat er gebeurt, maar ook waarom het gebeurt.
Juist nu in tijden van toenemende onzekerheid en wantrouwen is er grote behoefte aan verhalen die voorbij de waan van de dag gaan. Verhalen die verdieping en verbinding brengen. Verhalen niet gericht op het sensationele, maar op het fundamentele. Dankzij onze leden kunnen wij verhalen blijven maken voor zoveel mogelijk mensen. Word ook lid!
