Beste,

Het kan je in maart dit jaar bijna niet ontgaan zijn: er zat een gigantisch containerschip vast in het Suezkanaal. Als een dam blokkeerde de 400 meter lange kolos de belangrijkste waterweg ter wereld. Het was smullen voor de nieuwsmachine. ‘Noodoperatie in Suezkanaal moet wereldhandel behoeden voor hartinfarct’, schreef De Standaard. ‘Countless businesses affected’, schreef de BBC.

En mijn collega Maaike Goslinga stond te dansen op de redactietafels: eindelijk! Containers in het nieuws! Een goede aanleiding om een onderzoeksjournalistiek project naar containervaart te beginnen. Ze wachtte er al jaren op (maar echt, ze had zelfs eens een vriend met een containertattoo – zó erg houdt ze van containers).

En zo begonnen we samen aan gesprekken over dat schip, de Ever Given, en welke immense effecten de blokkade had gehad op de wereldeconomie.

Alleen... die gesprekken vielen nogal tegen.

Na een paar weken zeiden we tegen elkaar: ‘Vind jij die interviews ook zo... saai?’ Elke keer als we naar het blokkeerschip vroegen, vielen de gesprekken een beetje dood. Er was duidelijk iets grondig mis met onze insteek.

Maar wat?

Langzaam kwamen we daarachter. Hoewel de Suezblokkade in het nieuws kwam als een grote uitzondering – als het zwartezwaanevenement dat we niet hadden kunnen zien aankomen – was het eigenlijk helemaal niet zo uitzonderlijk wat er gebeurde. Natuurlijk, het was groot en fotogeniek, maar in twee belangrijke opzichten was het ook business as usual.

  1. Scheepsrampen gebeuren véél vaker dan je denkt. Alleen in 2021 telden we tot nu toe al meer dan honderd scheepsincidenten, waarvan zeker 43 met vrachtschepen en 18 met containerschepen.
  2. Wachten tot spullen arriveren gebeurt óók veel vaker dan je denkt. De global supply chains hangen, hoewel ze prat gaan op efficiëntie, van wachten-wachten-en-nog-eens-wachten aan elkaar.

En erger nog: het échte verhaal over de Ever Given missen we, als we alleen naar de Suezblokkade kijken als een incident. Dat echte verhaal gaat over de grootte van containerschepen – en hoe dat nautische spierballengedrag totaal is geëscaleerd in de afgelopen decennia.

De echte vraag die we moeten stellen is: zijn zulke grote schepen wel wenselijk? En wie betaalt er de prijs voor?

Over deze inzichten en vragen gaat Het is ook te beluisteren.

Weet je nog, Jan Pronk?

Dan wilde ik jullie nog even wijzen op de van De Correspondent, waar ik de eindredactie van deed: Pronk!

In deze serie bekent theatermaker Anoek Nuyens haar guilty pleasure: op bezoek gaan bij oud-politicus Jan Pronk (81). Door te luisteren naar deze man, die ooit het geweten van links werd genoemd, en rond te struinen in de privébibliotheek die zijn huis vult, hoopt ze de grote problemen van deze tijd aan te kunnen. Want waar zijn de idealen van linkse politiek in vredesnaam gebleven?

Alle afleveringen – prachtig gemonteerd door onze eigen Jacco Prantl – staan nu online. Ze zijn of in je favoriete audio-app. Gaat dat luisteren!

Tot slot...

...kon ik natuurlijk de niet onbeluisterd laten. In deze serie staat de San Francisco Bay Area centraal – en hoe de container dit gebied veranderd heeft. Ik vond de serie een beetje eclectisch, maar één ding doet presentator Alexis Madrigal geweldig: hij weet het menselijke verhaal achter de grote stalen doos te vinden.

Tot de volgende!

Deze updates liever in je mailbox? Dat kan! Tweewekelijks ontvang je dan een mailtje van mij over mijn journalistieke werk. Schrijf je hier in voor mijn nieuwsbrief