‘BLUT UND EISEN!’ De bulderende stem moet te horen zijn geweest op alle vier de verdiepingen van mijn school. Terwijl het Zaanlands Lyceum nog sidderde op zijn grondvesten, zaten wij op het puntje van onze stoel: had zojuist aangekondigd hoe hij de Duitse eenwording wilde bewerkstelligen.

De rol van Bismarck werd tijdens deze tachtig minuten durende real-life geschiedenisdocumentaire vertolkt door mijn geschiedenisdocent, een succesvolle verteller die al eerder Caesar, Adolf Hitler en Leni Riefenstahl speelde.

Ook veegde hij die les, al vertellend, zijn lokaal.

Ja, natuurlijk vat de tekst het goed samen, maar waar is de leraar die mij enthousiast maakt voor zijn vak?

Een goede docent houdt iedere les de spreekbeurt van zijn leven. En een spreekbeurt is fijn om naar te luisteren wanneer iemand niet opleest uit een boek, niet al te veel hakkelt en vooral overtuigd is van zijn eigen verhaal. Een bevlogen ‘lezing’ tijdens Nederlands over Hermans en Freud doet mij simpelweg meer dan het zinnetje ‘Nou, lees maar even wat er in paragraaf 3.1 staat.’ en ‘Ja, de tekst vat het wel goed samen.’ Ja, natuurlijk vat de tekst het goed samen, maar waar is de leraar die mij enthousiast maakt voor zijn vak?

Een docent doet het naar mijn idee goed wanneer ik het klaslokaal binnen kan lopen met het idee dat ik het komende lesuur geboeid en uitgedaagd zal worden. Ik wil naar hem luisteren, nieuwsgierig worden en het lokaal verlaten met een stapel vragen waar ik de volgende les antwoord op zal krijgen. Of vragen waar ik de volgende les het antwoord op zal hébben.

Deze antwoorden hoef ik namelijk echt niet altijd op een presenteerblaadje te krijgen. Sterker nog, ik vind het erg fijn als een docent mij zijn vak toevertrouwt en mij door zijn lessen aan het denken zet. Antwoorden vinden op m’n vragen is dan belangrijker dan de zeven regels Grieks die ik nog moet vertalen. Een goede docent boeit me langer dan die veertig minuten les en maakt dat ik het niet erg vind Wikipedia na te trekken om de antwoorden te vinden waar ik naar zoek. Een les die vervolgens gebaseerd is op onze vragen boeit des te meer.

Zo zijn we onze lessen over het doodgedebatteerde onderwerp ‘privacy’ begonnen met ónze vragen. Er ontstonden kleine groepjes en we hadden het over de vragen die ons bezighielden en probeerden zo tot nieuwe inzichten en antwoorden te komen. De les werd niet alleen door ons actief bijgewoond, maar ook de docent liet zijn latte macchiato even staan en luisterde naar wat ons zoal bezighield.

Volgens de twitterbio van mijn geschiedenisdocent heeft hij al vakantie sinds mei 1972, mijn docent Nederlands stelt dat hij geen zes weken vakantie nodig heeft. Een docent die niet van vakantie tot vakantie leeft, maakt dat ik niet van toets tot toets leef.

Iris Oosterhoorn (17) droeg deze column ook voor op de slotmiddag van De Balie leert. Een videoregistratie van die middag is te vinden.

Geef ons een lesje interpreteren, betoogt Iris Oosterhoorn (16) Er wordt vaak gedaan alsof leerlingen op de middelbare school alleen maar leren de lesstof te reproduceren. Maar naarmate de schoolperiode van een leerling vordert, komt de nadruk juist veel meer te liggen op vaardigheden als interpreteren, analyseren en evalueren. Leerling Iris Oosterhoorn (16) schreef er een column over. Lees hier de vorige column van Iris Oosterhoorn terug